Το μέλαθρο του μίσους

Τι δώρα να δεχθεί κάποιος, από χέρια που χαϊδεύουν τους Παναγιώταρους; Όποιος γουστάρει φασίστες, ας τους πάρει στο σπίτι του.

του Νίκου Παπαδογιάννη

Για μία κυβέρνηση της Αριστεράς, ορισμένα βήματα είναι πολύ δύσκολα, κάποιοι δρόμοι δύσβατοι. Δεν γίνεται να αλλάξει με λόγια και με μαγικά το status quo δεκαετιών, ούτε στην πολιτική σκηνή ούτε στο μυαλό του ψηφοφόρου. Απαιτούνται μεταξωτά βρακιά, τα οποία με τη σειρά τους ταιριάζουν μόνο σε επιδέξιους πισινούς.

Από αυτούς, τους τελευταίους, ο ΣύΡιΖα έχει εξαρχής έλλειμμα. Αλλά δεν θα πρέπει να θεωρηθεί στίγμα τούτη η αστοχία. Όπως σωστά τονίζει ο Αλκίνοος Ιωαννίδης στην ηχηρή συνέντευξη που θα δημοσιευτεί την Κυριακή στο Documento, «είναι σχεδόν αδύνατο να επιτύχει μία αριστερή διακυβέρνηση στο σημερινό διεθνές περιβάλλον».

Υπάρχουν, ωστόσο, και στοιχήματα που θα έπρεπε να φαντάζουν εύκολα, στο σημερινό γκουβέρνο. Είναι όλα όσα συνοψίζονται στην καίρια φράση: «ηθικό πλεονέκτημα». Ηθικό πλεονέκτημα προσφέρει το «απεταξάμην» στη διαφθορά, η προοδευτική ματιά στην κοινωνία, η άρνηση του εκφασισμού, ο εκδημοκρατισμός και εκμοντερνισμός με κινήσεις μηδενικού οικονομικού κόστους.

Επειδή παραέπεσαν βαρύγδουπα τα παραπάνω, θα γράψω το ίδιο πράγμα με όσο μεγαλύτερη σαφήνεια μπορώ. Εάν είσαι υπουργός μίας αριστερής κυβέρνησης, απαγορεύεται διά ροπάλου να συγχρωτίζεσαι με φαιοχίτωνες. Δημόσιες σχέσεις με την ακροδεξιά προς άγραν αναποφάσιστων ψήφων δεν νοούνται.

Στα φασιστοειδή της κοινωνίας, της πολιτικής σκηνής και της ιεραρχίας, τα στελέχη του ΣύΡιΖα (και των ΑΝΕΛ, όσο δύσκολο και αν τους πέφτει) οφείλουν να γυρίζουν επιδεικτικά την πλάτη. Να τους κλειδώνουν στο χρονοντούλαπο και να εκτοξεύουν το κλειδί στα ανοιχτά του Αιγαίου. Ή του Ιονίου, όπου υποθέτω ότι κάνει τα μπάνια του ο Αμβρόσιος.

Οι χαριεντισμοί του Παναγιώτη Κουρουμπλή με τον καταδικασμένο για ομοφοβικά σχόλια και σεσημασμένο για την «κονσομασιόν» σε χρυσαυγίτες Μητροπολίτη Αμβρόσιο ξεπερνούν και τα όρια του απαράδεκτου. Δεν υπάρχει καμία απολύτως δικαιολογία που να αντέχει στη βάσανο του ανήσυχου πολίτη.

 Ο Κουρουμπλής έπρεπε να κάνει το κορόιδο ή, στη χειρότερη περίπτωση, να στείλει κάποιον χαμηλόβαθμο για να παραλάβει τα δώρα. Έναν δευτεροξάδελφο, εάν θεωρούσε προσωπικά τα δώρα του παπά. Δεν έχει σημασία, η προσωπική συμβολή του στη δημιουργία του «Αγάπης Μελάθρου», εφ’ όσον η παρουσία του Αμβρόσιου το μετατρέπει αυτομάτως σε μέλαθρον μίσους.

Τι δώρα να δεχθεί κάποιος, από χέρια που χαϊδεύουν τους Παναγιώταρους; Το αντίγραφο της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας χάνει την ιστορική αξία του και μετατρέπεται σε κουρελόχαρτο, όταν το δακτυλοσκοπεί άνθρωπος που ονειρεύεται χούντες και εκτροπές. Από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό φτάσαμε μέσα σε δύο αιώνες στον νέων Καλαβρύτων νοσταλγό. Άλλο πήγα να γράψω, αλλά κρατήθηκα.

Τα αντανακλαστικά του ΣύΡιΖα, τόσο σε επίπεδο ηγεσίας όσο και σε επίπεδο λαϊκής βάσης αρίστευσαν όταν χρειάστηκε να διορθωθεί η αβελτηρία με τη Μυρσίνη Λοϊζου. Απομένει να δούμε αν θα υπάρξει παρόμοια διόρθωση στο θέμα του, υποψήφιου για το Ευρωκοινοβούλιο, Παναγιώτη Κουρουμπλή. Δεν αρκεί, να εκφράζεται η ενόχληση πίσω από κλειστές πόρτες και "σύμφωνα με πληροφορίες". 

Δεν ξέρω αν τα ενσταντανέ με τον Αμβρόσιο θα γεμίσουν το εκλογικό πιάτο του με κουκιά θεοσεβούμενων, πολύ αμφιβάλλω για να είμαι ειλικρινής, νιώθω όμως βέβαιος ότι τέτοια καμώματα απομακρύνουν –εφ’όσον μείνουν ατιμώρητα- τον ψηφοφόρο που περίμενε διαφορετικό ήθος από την Αριστερά.

Ας το γράψω με τη γλώσσα που καταλαβαίνουν οι Αμβρόσιοι. Όποιος γουστάρει φασίστες, ας τους πάρει στο σπίτι του. Όχι στο σπίτι της πρώτης αριστερής κυβέρνησης και των πολιτών που την πίστεψαν.

κουτι πανδωρας