Τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα!

του Βασίλη Πάικου

Για να 'χουμε καλό ρώτημα, επιμένουν ακόμη η Ν.Δ. και το ΚΙΝ.ΑΛΛ. ότι η χώρα βρίσκεται σε 4ο Μνημόνιο; 

Επιμένουν ακόμη ότι είμαστε εκτός αγορών; Επιμένουν ακόμη ότι έπρεπε να ενταχθούμε σε «προληπτική γραμμή στήριξης»; Σ’ αυτό το λεγόμενο «υβριδικό Μνημόνιο», σύμφωνα με την επίμονη, αν θυμάστε, εισήγηση του Γιάννη Στουρνάρα.

Αν επιμένουν, ας μας το πουν, κι ας επιχειρήσουν να το τεκμηριώσουν. Αν όχι, ας μας εξηγήσουν τι έγινε και πήγαν περίπατο όλες οι -και- επ' αυτών προβλέψεις τους...

Όπως συμβαίνει πάντα, όπως συμβαίνει επί παντός εδώ και τέσσερα χρόνια, η Ν.Δ. και το ΚΙΝ.ΑΛΛ. για άλλη μια φορά έχουν ξεπεραστεί από τις εξελίξεις. Και όπως επίσης συμβαίνει πάντα και επί παντός, δεν βρίσκουν μια λέξη να πουν για την παταγώδη αποτυχία τους να εκτιμήσουν τις καταστάσεις και να προβλέψουν τα επιγενόμενα...

Στις αγορές βγήκαμε και ξαναβγήκαμε. Με επιτόκια που ούτε να ονειρευτούν μπορούσαν οι δικές τους κυβερνήσεις. Σήμερα δε το επιτόκιο του δεκαετούς ομολόγου κινείται περί το 3,20%, στα όρια της προ δεκαπενταετίας μετα-ολυμπιακής ευφορίας του 2004-2005. Οπότε επίκειται και νέα επιτυχής έξοδος. Κι ενώ το «μαξιλάρι» των 24,1 δισ. (για λογαριασμό του οποίου δεν υπήρχε καμιά ανάγκη «πιστοληπτικής γραμμής») παραμένει ακόμη ανέγγιχτο.

Κι από την άλλη ο Ευκλείδης Τσακαλώτος εξαγοράζει πρόωρα το 40% (το «ακριβό», με το επιτόκιο στο 5,13%) του χρέους προς το ΔΝΤ. Εξοικονομώντας για το δημόσιο ταμείο κάπου 150 εκατομμύρια ευρώ. Κίνηση η οποία, πέραν του προφανούς οικονομικού οφέλους, ενέχει και συμβολικό χαρακτήρα. Στέλνοντας ισχυρό θετικό μήνυμα προς τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης και προς τις αγορές. Ενώ περιορίζει και την επιρροή του ΔΝΤ στο πλαίσιο της μεταμνημονιακής εποπτείας. Επιρροή που την έχει πληρώσει πολύ ακριβά η χώρα...

Στον Μητσοτάκη το χρωστάμε...

Εν τω μεταξύ προωθείται το ζήτημα των 120 δόσεωνπρος την εφορία και τα ταμεία. Επιλογή η οποία πρόκειται ν’ ανακουφίσει κόσμο και κοσμάκη. Δίχως μάλιστα να προκύπτουν, ως εκ τούτου, προβλήματα δημοσιονομικού χαρακτήρα. Ενώ το Χρηματιστήριο Αθηνών γνωρίζει λαμπρές ημέρες, λησμονημένες εδώ και χρόνια. Κι από την άλλη πέρασε ήδη από τη Βουλή η ίδρυση της Αναπτυξιακής Τράπεζας. Της τράπεζας που αναμένεται να προωθήσει σημαντικά προπάντων τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα. Κι έρχεται τώρα και ο επικεφαλής του Eurogroup Μάριο Σεντένο σχεδόν να προεξοφλήσει την ακύρωση της μείωσης του αφορολόγητου για την 1η Ιανουαρίου του 2020.

Μάλιστα, αυτή είναι η εικόνα, αυτή ακριβώς. Στη βάση της οποίας ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του για την ευρωστία της οικονομίας, αλλά και για την εν γένει πορεία και την προοπτική της χώρας. Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του και για την ευστοχία, τη σοβαρότητα εν τέλει των εκτιμήσεων και των προβλέψεων της Ν.Δ. και του ΚΙΝ.ΑΛΛ. Επί των οποίων τα αντιπολιτευόμενα κόμματα, τα μονίμως και σταθερά κινδυνολογούντα, δεν έχουν να πουν τίποτα. Δεν έχουν ψελλίσει καν όχι αυτοκριτική για τις αστοχίες τους, αλλά μια εξήγηση, βρ' αδερφέ, κάτι που να δείχνει πως αντιλαμβάνονται στοιχειωδώς τα δεδομένα της νέας πραγματικότητας.

Όμως όχι, κάτι λένε. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, για παράδειγμα, έσπευσε να μας ενημερώσει μέσω του Bloomberg, πως όλ’ αυτά... οφείλονται σ’ εκείνον. Λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «οι αγορές έχουν ενσωματώσει στις εκτιμήσεις τους την επικείμενη στην Ελλάδα πολιτική αλλαγή». Τι θέλει να πει ο ποιητής; Ο ποιητής θέλει να πει πως όλα αυτά τα θετικά και τα ευοίωνα που βλέπουμε και που ζούμε δεν έχουν να κάνουν με τον Τσίπρα, δεν έχουν να κάνουν με τον Τσακαλώτο, αλλά με τον ίδιον. Ότι, με άλλα λόγια, οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης, οι αγορές, το χρηματιστήριο, οι επενδυτές, πανηγυρίζουν βλέποντας τον Μητσοτάκη νά 'ρχεται καβάλα στο λευκό του άτι. Κι είναι γι' αυτό που τα δίνουν όλα.

Τι σημασία έχει που όλοι αυτοί αποθεώνουν, με κάθε ευκαιρία, τον Τσίπρα για τα επιτεύγματά του; Τι σημασία έχει που επί των ημερών του Μητσοτάκη και του κόμματός του οι δείκτες βρίσκονταν στα τάρταρα, οι δε αγορές και οι επενδυτές είχαν γυρίσει την πλάτη στη χώρα; Καμιά σημασία. Εκείνο που μετράει είναι ότι σήμερα ο Μητσοτάκης καταυγάζει στο διεθνές στερέωμα έχοντας θαμπώσει τους πάντες με τη λάμψη του.

Και ξέρετε κάτι; Πέρα από την έλλειψη στοιχειώδους αυτογνωσίας, πέρα και από το γελοίον του πράγματος, δείχνει και μικροψυχία, βρ' αδερφέ. Και μικρότητα. Και μιζέρια..

avgi.