Ο γκεμπελισμός έχει πολλές μουτσούνες

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η διαστροφή ειδήσεων, αλλά η ταυτόχρονη αποσιώπηση σοβαρών γεγονότων που συνέβησαν στον ίδιο χώρο με τα πρώτα

του Κλέαρχου Τσαουσίδη

Το επίπεδο ευφυΐας μιας κοινωνικής διαστρωμάτωσης που αποδέχεται τις νεοφιλελεύθερες οικονομικές επιλογές αλλά και τις δεσποτικές πρακτικές είναι αδύνατο να μετρηθεί. Μπορεί, όμως, να εκτιμηθεί από τους ευρηματικούς Έλληνες δημοσκόπους το γνωστικό επίπεδό της.

Αν κάποιος στοιχειωδώς ευφυής και σπουδαγμένος, ανατρέξει, σε μια τυχαία μέρα, στους τίτλους των εφημερίδων που εκφράζουν το βαθύ μπλε έως μαύρο της ελληνικής κοινωνίας, ή ακούσει τις εισαγωγές των πολύφερνων τηλεπαρουσιαστών και τηλεπαρουσιαστριών του μαύρου μετώπου, δύσκολα θα ταυτίσει την πραγματικότητα με τις «ειδήσεις».

Είναι λοιπόν χαμηλής ευφυΐας όλοι αυτοί που καταπίνουν ή αναπαράγουν τις ψευδείς (φτιαγμένες) ειδήσεις; Όχι βέβαια. Απλώς, η απώλεια της εξουσίας και το ενδεχόμενο παράτασης για άλλη μια τετραετία της απουσίας τους από κυβερνητικές θέσεις, έχουν πολλαπλασιάσει το ταξικό τους μίσος και θέλουν να στείλουν στη Βουλή και άλλα άκρως προβληματικά άτομα, μια ακροδεξιά αγέλη.

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο η διαστροφή ειδήσεων, αλλά η ταυτόχρονη αποσιώπηση σοβαρών γεγονότων που συνέβησαν στον ίδιο χώρο με τα πρώτα.

Τελευταίο κρούσμα: Παρουσιάζεται στη Θεσσαλονίκη το βιβλίο των Karl Heinz Roth (ιστορικός), Hartmut Rübner (κοινωνικός και πολιτικός επιστήμονας), οι οποίοι υποστηρίζουν ότι το ύψος των γερμανικών αποζημιώσεων προς την Ελλάδα φτάνει στα 190 δισεκατομμύρια ευρώ. Ένας από τους ομιλητές ήταν ο Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, πρόεδρος της σχετικής με τις αποζημιώσεις Επιτροπής της Βουλής. Τι μεταδίδουν κανάλια, ραδιοσταθμοί και τι γράφουν οι «ανεξάρτητες» ιστοσελίδες; Μόνο ότι μια γυναίκα πετάχτηκε και φώναξε «πουλήσατε τη Μακεδονία» και αποχώρησε μεγαλοπρεπώς από την αίθουσα.

Ούτε κουβέντα για το θέμα της εκδήλωσης. Το βρίσκω φυσικό, διότι οι σημερινοί μακεδονοφάγοι έχουν κάποια εκλεκτική συγγένεια με τους ναζί, Γερμανούς και Έλληνες, δοσίλογους και ταγματασφαλίτες. Και τα σχετικά Μέσα κάπου σιτίζονται, έτσι δεν είναι;

Η είδηση της κοινής υποψηφιότητας Τσίπρα - Ζάεφ για το Νομπέλ Ειρήνης χλευάστηκε, χαρακτηρίστηκε ψευδής κ.λπ. Την Τρίτη που μας πέρασε, η αρμόδια νορβηγική επιτροπή (DPA) επιβεβαίωσε την υποψηφιότητα, αλλά δεν ακούστηκε.

Η παραπάνω περίπτωση είναι φυσικά για γέλια, διότι μια υποψηφιότητα για Νομπέλ δεν σημαίνει και τίποτα. Αλλά ούτε αυτά δεν αντέχουν να μαθαίνουν οι αφέντες της χώρας. Έχουμε επιδημία μίσους.

Και είναι μίσος, αντισημιτισμός, ρατσισμός και ξεκάθαρος φασισμός όταν τα ίδια Μέσα προβάλλουν μια συγκέντρωση δήθεν για τη Μακεδονία, αλλά ξεχνούν να αναφέρουν πως έπειτα από αυτήν τη σύναξη των τραμπούκων κάποιοι (κάποιοι;) πήγαν στο Πανεπιστήμιο και κατέστρεψαν το Μνημείο για το Εβραϊκό νεκροταφείο που ξεπατώθηκε επί Κατοχής από την τότε δημοτική αρχή με εντολή φυσικά των Γερμανών.

Σημείωση όχι ασήμαντη: Οι δυο κατοχικοί δήμαρχοι, Μερκουρίου και Σερεμέτης, τιμήθηκαν εκ των υστέρων με ονοματοθεσία και οι φάτσες τους κοσμούσαν τον τοίχο έξω από την αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου έως την αποκαθήλωσή τους από τον Μηταφίδη και κάποιους ακόμη Σαλονικιούς που δεν ξεχνούν. Έλειπε όμως η εικόνα του πρώτου μετακατοχικού δημάρχου, του γενναίου καθηγητή του ΑΠΘ Δημήτρη Καββάδα. Δεν τη βρήκαν οι υπηρεσίες του δήμου, και ας ήταν αδερφός του Πατριάρχη Αθηναγόρα. Τη βρήκε ο Μηταφίδης.

Μόνη άμεση αντίδραση για την πρόσφατη βεβήλωση του εβραϊκού μνημείου, μια σκληρή ανακοίνωση της Φιλοσοφικής Σχολής. Οι γνωστοί θεματοφύλακες της εθνικοφροσύνης μας απλώς χλεύασαν την προθυμία της υφυπουργού Κατερίνας Νοτοπούλου να καλύψει τα έξοδα φύλαξης του χώρου.

Η φάμπρικα των fake news δεν είναι κάτι καινούργιο. Η παραποίηση ή αποσιώπηση ιστορικών γεγονότων επίσης δεν είναι κάτι νέο. Η εξαφάνιση της εικόνας του Τρότσκι από το σταλινικό καθεστώς, η παρουσίαση (από τα «έγκυρα» ΜΜΕ της εποχής) νεκρών ελασιτών σαν «εθνικόφρονα» θύματα του Δεκέμβρη του ’44, η ανάδειξη του κολαστήριου της Μακρονήσου σε σύγχρονο «Παρθενώνα», η αθώωση των ηθικών αυτουργών της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη, η συνεχιζόμενη αμφισβήτηση των δολοφονιών δημοκρατικών πολιτών κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου κ.λπ., δημιουργούν μοντέλα. Στο χέρι μας είναι να επαγρυπνούμε, να ενημερώνουμε και να καταγγέλλουμε την αναβίωση του γκεμπελισμού.

αυγή