Η δημοκρατία της μελιτζάνας

Ο σημερινός Πρόεδρος της Τουρκίας κέρδισε διαδοχικές εκλογές, ξεδόντιασε τους κεμαλιστές, αντιμετώπισε μια απόπειρα πραξικοπήματος, συμμάχησε με τους εθνικιστές Γκρίζους Λύκους, έκανε πίσω σε μια πολιτική λύση στο Κουρδικό και άλλαξε το σύστημα της διακυβέρνησης της χώρας

του Στρατή Αγγελή

Από τα πρώτα βήματά του στον πολιτικό στίβο ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν έδειξε ότι νοιάζεται για το καλό του λαού του. Επί δημαρχίας του στην Κωνσταντινούπολη (1994-1998) εφάρμοσε ένα κοινωνικό πρόγραμμα προστασίας των αδυνάμων που τον καθιέρωσε ως προστάτη του φτωχού Τούρκου πολίτη.

Το τότε κεμαλικό κατεστημένο τον ανάγκασε να παραιτηθεί και τον έστειλε για τέσσερις μήνες στη φυλακή επειδή απήγγειλε ένα ποίημα: «Τα τζαμιά είναι τα στρατόπεδά μας, οι θόλοι τα κράνη μας, οι μιναρέδες οι ξιφολόγχες μας και οι πιστοί είναι ο στρατός μας».

Κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι από τις 27 Ιουλίου του 1999, οπότε ο Ταγίπ Ερντογάν βγήκε από τη φυλακή. Ο σημερινός Πρόεδρος της Τουρκίας κέρδισε διαδοχικές εκλογές, ξεδόντιασε τους κεμαλιστές, αντιμετώπισε μια απόπειρα πραξικοπήματος, συμμάχησε με τους εθνικιστές Γκρίζους Λύκους, έκανε πίσω σε μια πολιτική λύση στο Κουρδικό και άλλαξε το σύστημα της διακυβέρνησης της χώρας.

Είναι ο ηγέτης της Τουρκίας που τα βάζει με τους Ευρωπαίους, με τους Ρώσους, με τους Αμερικανούς, που διατηρεί στρατεύματα κατοχής στη βόρεια Κύπρο και στη βόρεια Συρία, που έχει στρατιωτική παρουσία στο βόρειο Ιράκ, στο Αφγανιστάν και στο Κατάρ, ενώ διεισδύει οικονομικά και πολιτικά στην Αφρική και στη Λατινική Αμερική.

Ίσως μοιάζει παράδοξο λοιπόν που αυτός ο πανίσχυρος ηγέτης κήρυξε τον πόλεμο κατά της «τρομοκρατίας των τροφίμων» μέσα στην ίδια του τη χώρα.

Θέλει, λέει, να πατάξει τα κυκλώματα των κερδοσκόπων που έχουν ανεβάσει στα ύψη τις τιμές πολλών προϊόντων, ειδικά των λαχανικών (κρεμμύδια, πατάτες, αγγούρια, μελιτζάνες) που αδειάζουν τις τσέπες των Τούρκων, πλήττουν τα λαϊκά στρώματα και τροφοδοτούν τον πληθωρισμό.

Στο πλαίσιο αυτού του πολέμου, από την προηγούμενη εβδομάδα, οι δήμοι της Κωνσταντινούπολης και της Άγκυρας εφάρμοσαν την «ιδέα του Προέδρου» και ανέλαβαν να πωλούν οι ίδιοι, μισοτιμής, φρέσκα λαχανικά στους δημότες τους.

Στα δεκάδες σημεία πώλησης σχηματίζονται μεγάλες ουρές ενώ πολύς κόσμος ευλογεί την κυβέρνηση, που τους έδωσε μια σημαντική ανάσα στη δύσκολη καθημερινότητα ενάμιση μήνα πριν από τις δημοτικές εκλογές. Άραγε ισοδυναμεί αυτό με απόπειρα εξαγοράς ψήφων; Αλίμονο, ο κύριος Ερντογάν πάντοτε φρόντιζε για τους φτωχούς.

Βέβαια, οι αρμόδιοι υπουργοί δεν έχουν καταφέρει ακόμα να δώσουν πειστικές εξηγήσεις για το φαινόμενο της κερδοσκοπίας, πέρα από το γνωστό αφήγημα για τους εχθρούς της Τουρκίας. Επιβλήθηκαν ορισμένα πρόστιμα και έγιναν κάποιες συλλήψεις, αλλά δεν αποκαλύφθηκε καμιά μεγάλη συνωμοσία.

Από την άλλη, πλανόδιοι πωλητές φοβούνται ότι θα χάσουν το ισχνό μεροκάματό τους, γιατί οι ίδιοι αγοράζουν, ας πούμε, στις 8 λίρες το κιλό από τον χονδρέμπορο και πουλάνε στον κόσμο στις 9 λίρες, χωρίς να κερδοσκοπούν. Εξάλλου η λίρα μετά τη βουτιά του καλοκαιριού έχει «σταθεροποιηθεί» στις 5,9 έναντι του ευρώ και 5,2 έναντι του δολαρίου.

Την ίδια στιγμή συνεχίζεται το κυνήγι των πάσης φύσεως «γκιουλενιστών», ενώ εκατοντάδες πολιτικοί κρατούμενοι (μέλη του κουρδικού κινήματος που έχουν καταδικαστεί για «τρομοκρατία και αποσχιστική δράση») κάνουν απεργία πείνας στις τουρκικές φυλακές ζητώντας να βελτιωθούν οι συνθήκες κράτησης του Αμπντουλάχ Οτσαλάν.

Εκατό μέρες απεργίας συμπλήρωσε η βουλευτής του HDP Λεϊλά Γκιουβέν, η οποία ανακηρύχθηκε την περασμένη εβδομάδα επίτιμη δημότης από το Δημοτικό Συμβούλιο του Παρισιού για τους αγώνες της για τη δημοκρατία και τον κουρδικό λαό. Οι τουρκικές αρχές την έβγαλαν προσωρινά από τη φυλακή, αλλά εκείνη συνεχίζει να μη δέχεται τροφή.

Είναι φανερό, ακόμα και στον πιο καλοπροαίρετο παρατηρητή, ότι το ερντογανικό αφήγημα κάπου χωλαίνει. Είτε στην τρομοκρατία του αγγουριού είτε στη δημοκρατία της μελιτζάνας.

αυγη