Όσα ξέρει ο νοικοκύρης...

του Βασίλη Πάικου

Να καταγγέλλουμε το άκρως επικίνδυνο των πρωτοβουλιών του. Και να εισηγούμεθα το κυβερνητικό διαζύγιο. Και πολύ καλά κάνουμε αφού αυτό πιστεύουμε. Έτσι εξ άλλου προωθείται ο δημόσιος διάλογος. Ο Τσίπρας όμως έχει την ευθύνη της περιφρούρησης και της ολοκλήρωσης του προγράμματός του. Και στη βάση αυτής της ευθύνης πορεύεται...

Η αλήθεια είναι ότι, ναι, ο Πάνος Καμμένος πολιτεύεται απρόβλεπτα, τυχοδιωκτικά και, ως εκ τούτου, επικίνδυνα. Η παρούσα σοβαρή κυβερνητική κρίση, με την παραίτηση του Νίκου Κοτζιά, του καλύτερου, του αποτελεσματικότερου υπουργού Εξωτερικών των τελευταίων πολλών χρόνων, φέρει την υπογραφή και τη σφραγίδα του. Αλλά και πριν απ’ αυτό, στη φάση της προσπάθειας εκτόνωσης της έντασης, ο υπουργός Άμυνας προχώρησε στη μια παλινωδία μετά την άλλη.

Υποστήριξε, ας πούμε, ότι ο Αλέξης Τσίπρας γνώριζε την «εναλλακτική» του πρόταση για το "Μακεδονικό", αν και διαφωνούσε. Δεν μας λέει όμως αν είχε ενημερωθεί ο πρωθυπουργός για τη πρόθεσή του υπουργού να εισηγηθεί την πρότασή του στην αμερικανική ηγεσία. Οι απολύτως σαφείς σχετικές πρωθυπουργικές αναφορές (ότι δεν υπάρχει Plan Bπέραν της συμφωνίας των Πρεσπών) μαρτυρούν πειστικά περί του αντιθέτου.

Υποστήριξε ακόμη ότι σχετικά με τις επί ελληνικού εδάφους αμερικανικές βάσεις δεν είπε κάτι διαφορετικό από τα ήδη ισχύοντα. Ότι και σήμερα οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις είναι στη διάθεση του ΝΑΤΟ αν και όταν χρειαστεί. Άλλο όμως -εντελώς άλλο- αυτό το «αν και όταν χρειαστεί», προκειμένου μάλιστα για Χώρα ανήκουσα στο ΝΑΤΟ, και άλλο η μόνιμη εγκατάσταση νέων στρατιωτικών βάσεων στη χώρα.

Καταφανώς σκόπιμες γενικόλογες ασάφειες και για τα δύο θέματα. Τα οποία αποτέλεσαν την αφορμή της κρίσης. Όπως σκόπιμες και γενικόλογες ασάφειες ήταν και οι εξηγήσεις επί των αθλιοτήτων του προέδρου των ΑΝ.ΕΛΛ. κατά της «Εφημερίδας των Συντακτών»...

Αντιπολιτευτικός παραλογισμός

Θεωρείται βέβαιο ότι, με δεδομένη την πολιτική προσωπικότητα και την εν γένει πολιτική συμπεριφορά του προέδρου των ΑΝ.ΕΛΛ., τα ενδοκυβερνητικά προβλήματα δεν τελειώνουν εδώ. Και δεν θα τελειώσουν εδώ. Καθώς μάλιστα λειτουργεί διαρκώς υπό το άγχος της πολιτικής του επιβίωσης. Και θα πρέπει να το πούμε.

Με τις πρώτες αντιδράσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης, μετά τις διπλωματικές ακροβασίες Καμμένου στις ΗΠΑ, δύσκολα θα μπορούσε να διαφωνήσει κανείς. Ώς τη στιγμή που η αντιπολίτευση ξεπέρασε -και επ’ αυτού- τον εαυτό της σε ακρότητες, στα όρια της πολιτικής χυδαιότητας. Αλλά και στα όρια του πολιτικού παραλογισμού. Εκεί προπάντων που υποστήριζε, και εξακολουθεί να υποστηρίζει, ότι τα πάντα ήταν σικέ. Ότι δηλαδή ο Τσίπρας και ο Καμμένος μοιράζουν ρόλους, ποιος ξέρει γιατί. Ότι, ας πούμε, ο πρωθυπουργός είχε λόγους να βάλει τον κυβερνητικό του εταίρο να προτείνει στους Αμερικανούς το «εναλλακτικό σχέδιο» για το «Μακεδονικό».

Σκοπίμως παναπεί ο Τσίπρας θέλησε να περάσει εικόνα αλαλούμ της κυβέρνησής του. Κι ακόμη σκοπίμως θέλησε να μπερδέψει τους βουλευτές της FYROM «διευκολύνοντάς» τους να μην υπερψηφίσουν την πρόταση του Ζόραν Ζάεφ, αφού τους παρουσίασε και Plan B. Ε, αν δεν αποτελεί ο συγκεκριμένος αντιπολιτευτικός ισχυρισμός τον ορισμό του πολιτικού παραλογισμού, δεν ξέρω πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί...

Σε κάθε περίπτωση το πρόβλημα Καμμένου παραμένει. Και είναι βέβαιο ότι αύριο - μεθαύριο θα επανεμφανιστεί με άλλη αφορμή. Έτσι ώστε να μουντζουρώνεται η κυβερνητική εικόνα και να πηγαίνει στράφι η επικοινωνιακή έστω διάσταση των θετικών κυβερνητικών πρωτοβουλιών. Γιατί, ναι, το γεγονός παραμένει. Η σημερινή δικομματική κυβερνητική συνεργασία εξάντλησε τον «ωφέλιμο βίο» της. Από 'δώ και πέρα περισσότερα προβλήματα θα παράγει απ’ όσες ενδεχομένως υπηρεσίες μπορεί να προσφέρει.

Όμως ας το επαναλάβουμε. Όσο εύκολο είναι για μας να το λέμε, τόσο δύσκολο είναι για τον Τσίπρα να προχωρήσει στη ρήξη. Αν δεν έχει «έτοιμη» την άλλη, την εναλλακτική συμπολιτευτική λύση. Τώρα, μάλιστα, οπότε είναι η ώρα της ωρίμανσης και της απόδοσης των όλων κυβερνητικών προσπαθειών, των ευεργετικών για την κοινωνία. Μ’ άλλα λόγια, όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος...

αυγη