Δεν προσπερνάμε την πρόκληση

Το «σκατόγρια» της Μόριας, το κυνηγητό και οι συλλήψεις μεταναστών στα χωράφια της ντροπής, η επίδειξη (υπερ)εξουσίας, οι ξυλοδαρμοί, οι ατελείωτες αυθαιρεσίες θέτουν για άλλη μια φορά επί τάπητος το ζήτημα του εκδημοκρατισμού της ΕΛ.ΑΣ.

του Πάνου Λάμπρου

Υπάρχει ένας διάχυτος φόβος: να δικαιωθεί, εν τέλει, ο πρόεδρος της Ένωσης Αστυνομικών με το προκλητικό «και σε όποιον αρέσει», με αφορμή το δημόσιο λιντσάρισμα του Ζακ Κωστόπουλου από πολίτες, αλλά κυρίως από αστυνομικούς. Είναι αβάσιμος ο φόβος; Ασφαλώς και όχι, αν σκεφτούμε αρκετές ιστορίες αστυνομικής αυθαιρεσίας και βιαιότητας που κατέληξαν στο τίποτα, δηλαδή στην ατιμωρησία μετά από ορισμένες, γραφειοκρατικού τύπου, ΕΔΕ...

Επειδή όμως δεν μας αρέσει, αντίθετα μας εξοργίζει, η προκλητική τοποθέτηση του αστυνομικού συνδικαλιστή, δεν υπάρχει περίπτωση να ξεχάσουμε την ευγενική μορφή του Ζακ και τις αποτρόπαιες σκηνές βίας, που οδήγησαν στον θάνατό του. Και φυσικά δεν θα προσπεράσουμε την πρόκληση, θα την κρατήσουμε...

Η ανοιχτή επιστολή της μητέρας του Ζακ στον πρωθυπουργό, με την αναφορά της «σας ζητώ, με πόνο ψυχής, να μεριμνήσετε για τη δίκαιη τιμωρία όσων συμμετείχαν στη δολοφονία του παιδιού μου...», είναι μήνυμα σε όλες και όλους μας.

Ξεχνάμε προσώρας ότι ο Ζακ Κωστόπουλος ήταν γνωστός, ακτιβιστής, αγωνιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Μένουμε σε αυτό το απλό: ήταν ένας άνθρωπος, ένα παιδί που έχασε τόσο άδικα, τόσο βάναυσα τη ζωή του για τον μόνο λόγο ότι ήταν διαφορετικός. Ο ρατσισμός, η λογική του περισσευούμενου κόσμου, ο φασισμός έτσι όπως αποτυπώθηκε στα δευτερόλεπτα της φρίκης, χρειάζονται απάντηση.

Καμία συγκάλυψη, καμία ανοχή στη βαρβαρότητα, καμία απαλλαγή στην αστυνομική... μπότα που χτύπαγε τον ετοιμοθάνατο άνθρωπο, καμία αδιαφορία στο αδιάφορο κοινό, που προσπερνούσε το λιντσάρισμα λες και ήταν τηλεοπτική σκηνή ενός έργου θρίλερ.

Περιμένουμε το πόρισμα και αναμένουμε, όπως ζητάει και η μητέρα του Ζακ, μια δίκαιη τιμωρία όσων συμμετείχαν στο λιντσάρισμα και εν τέλει στον θάνατο του Ζακ.

Δυστυχώς, όμως, μιλώντας για την αστυνομία, το «περιστατικό» αυτό δεν είναι το μοναδικό. Το «σκατόγρια» της Μόριας, το κυνηγητό και οι συλλήψεις μεταναστών στα χωράφια της ντροπής, η επίδειξη (υπερ)εξουσίας, οι ξυλοδαρμοί, οι ατελείωτες αυθαιρεσίες θέτουν για άλλη μια φορά επί τάπητος το ζήτημα του εκδημοκρατισμού της ΕΛ.ΑΣ.

αυγη