Η αφωνία και η ανομία

Με δεδομένη λοιπόν την επιλογή Μητσοτάκη να συνδιαλέγεται με το πλέον συντηρητικό κομμάτι της κοινωνίας, ήταν αναμενόμενη η επαναφορά στο προσκήνιο -μετά την προχθεσινή επίθεση αγνώστων κατά του Α.Τ. Ομονοίας-, του πολύκροτου έργου με πρωταγωνιστές τους φιλήσυχους πολίτες, που, όπως υποστηρίζει η Νέα Δημοκρατία, δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν στους δρόμους της Αθήνας

του Πέτρου Κατσάκου

Με δεδομένο πως για τον Κυριάκο Μητσοτάκη η βία προέρχεται αποκλειστικά από την Αριστερά, φυσικό είναι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αντιμετωπίζει με χαρακτηριστική αφωνία το λιντσάρισμα ενός ανθρώπου στο κέντρο της πρωτεύουσας και να ανεβάζει τους τόνους όταν πρόκειται να επαναφέρει στην επικαιρότητα το προσφιλές του αφήγημα περί ανομίας και υπόγειων σχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ με ό,τι κινείται στον πέριξ των Εξαρχείων χώρο.

Με δεδομένο πως για τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν υπάρχει ακροδεξιά, ρατσιστική ή φασιστική βία αλλά μόνο αγανακτισμένοι πολίτες, φυσικό είναι οι περί βίας καταδίκες της Ν.Δ. να είναι τόσο πολιτικά στοχευμένες ώστε να περνούν στα ψιλά ακόμη και αυτή την επέτειο της δολοφονίας Φύσσα χωρίς ούτε μια ολιγόλογη ανακοίνωση για τα μάτια του κόσμου.

Με δεδομένη λοιπόν την επιλογή Μητσοτάκη να συνδιαλέγεται με το πλέον συντηρητικό κομμάτι της κοινωνίας, ήταν αναμενόμενη η επαναφορά στο προσκήνιο -μετά την προχθεσινή επίθεση αγνώστων κατά του Α.Τ. Ομονοίας-, του πολύκροτου έργου με πρωταγωνιστές τους φιλήσυχους πολίτες, που, όπως υποστηρίζει η Νέα Δημοκρατία, δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν στους δρόμους της Αθήνας.

Μόνο που αυτή τη φορά στο ίδιο έργο αποφάσισαν να συμμετάσχουν και κάποιοι συνδικαλιστές της ΕΛ.ΑΣ. που, ούτε λίγο ούτε πολύ, ζήτησαν προστασία από την κυβέρνηση, λες και πρέπει η πολιτική τους ηγεσία να προσλάβει αστυνομικούς να φυλάνε αστυνομικούς. Και σε όλο αυτό το μικροπολιτικό γαϊτανάκι γύρω από το Α.Τ. Ομονοίας να χώνεται και το κάθε ακροδεξιό στοιχείο, μπας και ψαρέψει κι αυτό με την σειρά του κανένα αγανακτισμένο ψηφαλάκι.

Και η συζήτηση στα κανάλια και στο Διαδίκτυο καλά να κρατεί περί ανομίας, ανίσχυρης αστυνομίας, ανενόχλητων κουκουλοφόρων και κυβέρνησης των μπαχαλάκηδων βάζοντας στην άκρη και στο περιθώριο το πραγματικό επίδικο της υπόθεσης, που, είτε το θέλουν κάποιοι είτε δεν το θέλουν, εξακολουθεί να είναι η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου σε συνδυασμό με μια σειρά ευθυνών και παραλείψεων όπου τα μέχρι σήμερα στοιχεία που έχουν έρθει στην δημοσιότητα “δείχνουν” και τους άνδρες της ΕΛ.ΑΣ.

Αν τώρα κάποιοι πιστεύουν πως με μερικές μολότοφ θα φωτίσουν την έτσι κι αλλιώς σκοτεινή αυτή υπόθεση, μάλλον αστόχησαν, καθώς το μόνο που κατάφεραν είναι να κουβαλήσουν στη Βερανζέρου τον πολιτικό θίασο για να ανεβάσει το έργο της ανομίας.

αυγή