«Μήπως απλώς παριστάνετε τους θυμωμένους;»

του Τάσου Παππά

«Μέχρις εδώ. Η χώρα πρέπει να απαλλαγεί το συντομότερο από αυτό το συνονθύλευμα του κυνισμού και της ανικανότητας που παριστάνει την κυβέρνηση», δήλωσε ο κ. Μητσοτάκης έμπλεος ιερής αγανάκτησης για τα όσα έχει πράξει ο υπουργός Αμυνας Πάνος Καμμένος στις ΗΠΑ.

Πράγματι, η συμπεριφορά του κ. Καμμένου έχει προκαλέσει προβλήματα στην κυβέρνηση (είναι το λιγότερο) και στη χώρα (είναι το σημαντικότερο). Ρίξτε λοιπόν, κύριε πρόεδρε της Ν.Δ., αυτή την άθλια και επικίνδυνη κυβέρνηση. Μην περιμένετε να παραιτηθεί ο Καμμένος. Δεν θα παραιτηθεί. Μην περιμένετε να παραιτηθεί ο Τσίπρας. Δεν θα παραιτηθεί.

Το είπε και προχτές στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ: «Εκλογές στο τέλος της τετραετίας». Εσείς λέτε ότι είναι κυνικοί και ανίκανοι. Μην περιμένετε τον Δεκέμβρη για να κάνετε πρόταση μομφής. Μέχρι τότε, αφού είναι αυτοί που περιγράφετε, θα προκαλέσουν σοβαρές βλάβες στη χώρα.

Αφήστε που μπορεί να χάσετε ξανά την ψηφοφορία.

Εδώ και τώρα βάλτε τους βουλευτές σας και τους αναπληρωματικούς τους να παραιτηθούν. Συνεννοηθείτε με την κ. Γεννηματά, που κι αυτή μιλάει για κατάντια, ώστε να κάνει το ίδιο με τους δικούς της βουλευτές και τους αναπληρωματικούς τους και το θέμα θα λυθεί. Με τόσες παραιτήσεις πώς θα ξεφύγει ο Τσίπρας; Θα υποχρεωθεί να πάει σε εκλογές.

Βεβαίως δεν είναι και πολύ συνετή αυτή η επιλογή για ένα σοβαρό αστικό κόμμα, όπως νομίζετε ότι είναι το δικό σας, και για μια υπεύθυνη σοσιαλδημοκρατική δύναμη, όπως πιστεύει ότι είναι το κόμμα της η κ. Γεννηματά. Χώρια που δημιουργείται κακό προηγούμενο και αύριο-μεθαύριο μπορεί να το βρείτε μπροστά σας, αλλά αφού δεν πάει άλλο, όπως υποστηρίζετε, δεν πειράζει, επιτρέπονται και οι τυχοδιωκτισμοί. Για το καλό της πατρίδας.

Ωστόσο, για να μην έχουμε παρεξηγήσεις και για να μην μπουν άσχημες ιδέες στα μυαλά των ηγεσιών των κομμάτων της αντιπολίτευσης, πρέπει να ξεκαθαρίσω κάτι: Οταν ένας αρχηγός κόμματος που φιλοδοξεί να γίνει πρωθυπουργός στοχοποιεί με τόσο σκληρές δηλώσεις (το κάνει συστηματικά εδώ και τρία χρόνια) μια κυβέρνηση, οφείλει κάποια στιγμή να περάσει στο πεδίο της πράξης.

Οι κατηγορίες και οι χαρακτηρισμοί, τόσο από τον ίδιο όσο και από κορυφαία στελέχη του, πέφτουν σαν πέτρες: «η χειρότερη κυβέρνηση που έχει γνωρίσει ο τόπος μεταπολεμικά», «ό,τι πιο τοξικό έχει γεννηθεί στη χώρα την περίοδο της μεταπολίτευσης», «συμμορίτες, σκευωροί, χειραγωγούν τη Δικαιοσύνη, συναγελάζονται με πολιτικούς εγκληματίες, καταλαμβάνουν το κράτος, ξεπουλάνε τη Μακεδονία».

Αυτή δεν είναι κριτική σε πολιτικούς αντιπάλους, αυτή είναι μετωπική επίθεση σε εχθρούς. Με τον αντίπαλο θα χρειαστεί να συνομιλήσεις, με τον εχθρό ποτέ. Λογικά λοιπόν όποιος παίρνει τοις μετρητοίς τα παραπάνω, περιμένει το επόμενο βήμα. Αυτό όμως δεν έρχεται. Δικαιούται συνεπώς να υποθέσει ότι οι αρχηγοί των κομμάτων της αντιπολίτευσης απλώς παριστάνουν τους θυμωμένους.

efsyn