8 ευρωβουλευτές της «Προοδευτικής Συμμαχίας»
Κοινό άρθρο με τίτλο «Η αλληλεγγύη απέναντι στην εμμονή της «ασφάλειας»» συνυπογράφουν 8 ευρωβουλευτές από τρεις πολιτικές ομάδες (Αριστερά, Σοσιαλιστές, Πράσινοι), μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής της «Προοδευτικής Συμμαχίας» (Progressive Caucus), το οποίο δημοσιεύεται στο ευρωπαϊκό δίκτυο ενημέρωσης Euractiv.
Το άρθρο αναφέρεται στη σημασία προοδευτικών, δημοκρατικών και αλληλέγγυων πολιτικών για τη διαχείριση του προσφυγικού. Το συνυπογράφουν οι: Guillaume Balas (Σοσιαλιστές) – Γαλλία, Δημήτρης Παπαδημούλης (Αριστερά) – Ελλάδα, Ernest Urtasun (Πράσινοι) – Ισπανία, Florent Marcellesi (Πράσινοι) – Ισπανία, Eva Joly (Πράσινοι) – Γαλλία, Elly Schlein (Σοσιαλιστές) – Ιταλία, Martin Schirdewan (Αριστερά) – Γερμανία, Sergio Cofferati (Σοσιαλιστές) – Ιταλία.
Οι ευρωβουλευτές, αναφερόμενοι στη σημερινή κατάσταση στην ΕΕ, σε ό,τι αφορά στο προσφυγικό υπογραμμίζουν, μεταξύ άλλων: «Η σημερινή κατάσταση είναι παραδειγματική της αδυναμίας συγκεκριμένων κρατών-μελών να παρέχουν στους πολίτες τις απαντήσεις που χρειάζονται. Αν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα αποτύχει, θα είναι οι μοναδικοί ένοχοι για την αποσύνθεση της Ε.Ε. και την άνοδο των ξενοφοβικών εθνικισμών σε όλη την Ευρώπη».
Τα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής της Προοδευτικής Συμμαχίας επισημαίνουν ότι «το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ασκεί συνεχώς πιέσεις στην Επιτροπή και το Συμβούλιο να αναλάβουν τις ευθύνες τους εν όψει της αναμόρφωσης του Κοινού Ευρωπαϊκού Συστήματος Ασύλου, η οποία μπλοκάρεται συνεχώς, παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει σχεδόν 3 χρόνια από τη δημοσίευση των νομοθετικών προτάσεων της Επιτροπής».
Ακολουθεί πλήρες το άρθρο:
Η αλληλεγγύη απέναντι στην εμμονή της «ασφάλειας»
Η ξαφνική και σοβαρή αύξηση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών προς στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια προκάλεσε σοβαρή πολιτική, αλλά και ταυτοτική κρίση στο εσωτερικό της ένωσης. Μια κρίση που κινδυνεύει να υπονομεύσει τις βασικές αρχές και αξίες της και που προωθεί την άνοδο του ξενοφοβικού εθνικισμού. Για το λόγο αυτό, τα μεταναστευτικά ρεύματα και οι προκλήσεις του προσφυγικού συνιστούν τις μεγαλύτερες προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσει η Ε.Ε. στο εγγύς μέλλον. Συνιστούν όμως και πεδίο για ένα κοινό μέτωπο για όλες τις προοδευτικές δυνάμεις στην Ευρώπη.
Τους τελευταίους μήνες, οι αφίξεις στις μεσογειακές ακτές μειώθηκαν σημαντικά λόγω των μέτρων που αφορούν στην εξωτερική φύλαξη των συνόρων, τα οποία έλαβαν η ΕΕ και τα κράτη-μέλη -συμπεριλαμβανομένων των συμφωνιών με την Τουρκία και τη Λιβύη. Ορισμένες κυβερνήσεις γιόρτασαν τα αποτελέσματα αυτών των μέτρων ως νίκη. Αυτό που δεν λένε, όμως, είναι οι συνέπειες που έχουν αυτά τα μέτρα στη ζωή των μεταναστών και προσφύγων: οι θάνατοι στη θάλασσα αυξήθηκαν σημαντικά και η διάσχιση της Μεσογείου γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη. Επιπλέον, οι μετανάστες επιλέγουν νέες και πιο επικίνδυνες διαδρομές και πολλοί εξ’ αυτών βρίσκονται παγιδευμένοι στη Λιβύη, θύματα βίας και εκμετάλλευσης. Παρά τις μαρτυρίες για σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Λιβύη, η ΕΕ, η οποία καθοδηγείται από μια εμμονική «κρίση ασφάλειας» εξ’ ορισμένων κρατών μελών της, συνεχίζει να υιοθετεί την προσέγγιση της «εξωτερικής φύλαξης των συνόρων» που βασίζεται σε συμφωνίες με τρίτες χώρες. Ως εκ τούτου, δεν αποτελεί έκπληξη η πρόσφατη πρόταση μερικών κρατών-μελών να καταλήξουν σε συμφωνία με την Αίγυπτο, μια χώρα που υφίσταται σοβαρή κρίση σε θέματα που αφορούν το σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και χαρακτηρίζεται από πρωτοφανείς παραβιάσεις. Μια χώρα που από τον Ιανουάριο του 2016 δεν έδωσε καμία απάντηση σχετικά με την απαγωγή, τα βασανιστήρια και τη δολοφονία του Ιταλού φοιτητή Giulio Regeni.
Αυτό συμβαίνει παράλληλα με την έλλειψη αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ, όπως απέδειξε η αδυναμία μεταρρύθμισης της Συνθήκης του Δουβλίνου. Αντί να επιτευχθεί συναίνεση για κοινές ευρωπαϊκές λύσεις σε παγκόσμια προβλήματα, τα κράτη-μέλη εξακολουθούν να επιμένουν σε adhoc βραχυπρόθεσμες απαντήσεις, οι οποίες δεν αντιμετωπίζουν το ζήτημα στις ρίζες του και συνεχίζουν να ενθαρρύνουν τον ανταγωνισμό μεταξύ τους. Η λύση δεν μπορεί να είναι το κλείσιμο των λιμανιών και των συνόρων και η απώθηση των ανθρώπων που βρίσκονται σε κίνδυνο στη μέση της Μεσογείου, όπως συνέβη στην Ιταλία με τα Diciotti και Aquarius. Η λύση δεν μπορεί να είναι η ποινικοποίηση των ΜΚΟ που καθημερινά σώζουν ανθρώπους στη θάλασσα και «αποζημιώνουν» για τη στάση ευρωπαϊκών κρατών-μελών που παρουσιάζουν μια επαίσχυντη έλλειψη αλληλεγγύης. Η λύση δεν μπορεί να είναι η επαναφορά των ελέγχων στα εσωτερικά σύνορα της ΕΕ, ούτε η απόθεση αρμοδιοτήτων σε λίγα μόνο κράτη μέλη, όπως η Ιταλία και η Ελλάδα.
Για το λόγο αυτό, χαιρετίζουμε ότι ένα νέο σκάφος διάσωσης, που φέρει ιταλική σημαία και υποστηρίζεται από την Mediterranea, μια πλατφόρμα ιταλικών ενώσεων, βρίσκεται στο δρόμο προς την περιοχή έρευνας και διάσωσης της Λιβύης, καλύπτοντας έτσι τα κενά της αντίστοιχης ευρωπαϊκής αποστολής που απέτυχε/ αρνήθηκε να εφαρμόσει.
Αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι μια κοινή ευρωπαϊκή μακροπρόθεσμη απάντηση, όχι ad–hocλύσεις που λαμβάνονται σε βάρος ευάλωτων ανθρώπων. Επίσης ζητάμε να δημιουργήσουμε ασφαλείς και νόμιμους τρόπους πρόσβασης προσφύγων και μεταναστών σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ. Θα πρέπει να μεταρρυθμίσουμε τη Συνθήκη του Δουβλίνου με τον τρόπο που έχει ήδη ψηφίσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, υπέρ μιας υποχρεωτικής μετεγκατάστασης που απαιτεί από όλα τα κράτη-μέλη να συμμετάσχουν στη φιλοξενία των προσφύγων. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ασκεί συνεχώς πιέσεις στην Επιτροπή και το Συμβούλιο να αναλάβουν τις ευθύνες τους εν όψει της αναμόρφωσης του Κοινού Ευρωπαϊκού Συστήματος Ασύλου, η οποία μπλοκάρεται συνεχώς, παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει σχεδόν 3 χρόνια από τη δημοσίευση των νομοθετικών προτάσεων της Επιτροπής.
Όσον αφορά την Ιταλία, καλούμε τον Ιταλό Υπουργό Εσωτερικών να αγωνιστεί για τους κοινούς κανόνες σε ευρωπαϊκό επίπεδο και για μια δίκαιη κατανομή της ευθύνης, αντί να κλείσει τα λιμάνια και να δημιουργήσει συμμαχίες με εκείνους που δεν θέλουν να έχουν κάποιο ρόλο σε αυτό.
Εμείς, ως Προοδευτική Συμμαχία (Progressive Caucus), θα συνεχίσουμε να ζητάμε και να αγωνιζόμαστε για μια διαφορετική Ευρώπη και θα στεκόμαστε απέναντι σε κάθε εθνικισμό. Θέλουμε μια Ευρώπη που προστατεύει τους ανθρώπους και όχι τα σύνορα και προωθεί ένα θετικό πρόταγμα για τη μετανάστευση και το προσφυγικό, σύμφωνα με τους στόχους της ατζέντας 2030, μια Ευρώπη όπου οι μετανάστες θεωρούνται ως σημαντικό στοιχεία για την κοινωνία μας και όπου οι πολιτικές ένταξης θα έχουν την απαιτούμενη συνάφεια. Αγωνιζόμαστε για Ευρώπη που βασίζεται στην αρχή της δημοκρατίας, που συνεπάγεται το καθήκον προστασίας των ευάλωτων ανθρώπων και το σεβασμό του κράτους δικαίου. Η σημερινή κατάσταση είναι παραδειγματική της αδυναμίας συγκεκριμένων κρατών-μελών να παρέχουν στους πολίτες τις απαντήσεις που χρειάζονται. Αν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα αποτύχει, θα είναι οι μοναδικοί ένοχοι για την αποσύνθεση της Ε.Ε. και την άνοδο των ξενοφοβικών εθνικισμών σε όλη την Ευρώπη.
Η Εκτελεστική Επιτροπή της Προοδευτικής Συμμαχίας
Guillaume Balas (S&D) – Γαλλία
Dimitrios Papadimoulis (GUE/ NGL) – Ελλάδα
Ernest Urtasun (Greens/ALE) – Ισπανία
Florent Marcellesi (Greens/ALE) – Ισπανία
Eva Joly (Greens/ALE) – Γαλλία
Elly Schlein (S&D) – Ιταλία
Martin Schirdewan (GUE/NGL) – Γερμανία
Sergio Cofferati (S&D) – Ιταλία.
* Η Προοδευτική Συμμαχία είναι μια πλατφόρμα διαλόγου, που βασίζεται στην οικοδόμηση αμοιβαίας εμπιστοσύνης και στον ανοικτό διάλογο. Στόχος της είναι να επεξεργαστεί τις διαφορές και να χτίσει γέφυρες μεταξύ των προοδευτικών συμμάχων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και σε όλη την Ευρώπη. Δημιουργήθηκε από προοδευτικούς ευρωβουλευτές διαφορετικών πολιτικών ομάδων και είναι ανοικτή στον καθένα που μετέχει της κοινότητας του ευρωκοινοβουλίου, υποστηρίζοντας την αλληλεγγύη, τη δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη και βιωσιμότητα. Στην Προοδευτική Συμμαχία συμμετέχουν ευρωβουλευτές από την Αριστερά (GUE/NGL), τους Σοσιαλδημοκράτες (S&D), και τους Πράσινους (Greens/EFA)].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου