Τι φοβάσαι κύριε δικαστά;...

Σε μια ιδανική κοινωνία θα έπρεπε οι δικαστές να έχουν αναλάβει την πρωτοβουλία να δηλώνουν οικειοθελώς όχι μόνο το "έσχες", αλλά και το "πόθεν έσχες" τους και να το δημοσιοποιούν με οποιοδήποτε τρόπο παρέχουν οι νέες τεχνολογίες. Δεν θα έπρεπε, δηλαδή, να περιμένει μία από τις τρεις εξουσίες να ψηφιστεί ένας νόμος για να μας πληροφορούν οι υπηρέτες της για τον πλούτο τους και πώς αυτός αποκτήθηκε...



Το ίδιο, βεβαίως, ισχύει και για τους βουλευτές, τους υπουργούς, τον πρωθυπουργό, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κι οποιονδήποτε άλλο άρχοντα, αιρετό ή μη. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι η γυναίκα τού Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πολλώ δε μάλλον ο ίδιος ο Καίσαρας...

Αντ' αυτού οι δικαστές προβάλλουν σοφίσματα κι άλλες δικαιολογίες για να αποφεύγουν το αυτονόητο. Γιατί, δηλαδή, να μην δηλώνουν τα χρήματα και τα τιμαλφή τους; Εκπτώσεις στη διαφάνεια δεν μπορούν να γίνονται ανεκτές, ιδίως από εκείνους οι οποίοι πληρώνονται καλά γιατί δεν επιτελούν ένα ακόμα επάγγελμα, αλλά λειτούργημα...

Το ερώτημα είναι γιατί αρνούνται τόσο πεισματικά το "πόθεν έσχες". Πρόκειται για μια αγνή προσήλωση στην προστασία των διαβόητων πλέον προσωπικών δεδομένων ή για προφάσεις προκειμένου να αποκρύβουν αμαρτίες; Όταν μιλάμε, άλλωστε, για τη Δικαιοσύνη, επίορκος δεν είναι μόνο αυτός που τα παίρνει ή που παίζει παιχνίδια για να ανέρχεται ιεραρχικώς, αλλά κι εκείνος που κλείνει τα μάτια στη διαφθορά, στα παραδικαστικά κυκλώματα και στη διαπλοκή, από τα οποία τόσο έχει πληγεί και η αξιοπιστία τού δικαστικού σώματος...

Ισότητα δεν σημαίνει πως ο ίδιος νόμος πρέπει να εφαρμόζεται με τον ίδιο τρόπο για όλους, δίχως να λαμβάνονται υπόψη εξαιρέσεις τις οποίες επιτάσσουν η λογική και η κοινωνική δικαιοσύνη. Στην περίπτωση, εξάλλου, των δικαστών όχι μόνο δεν θα έπρεπε να εξαιρούνται, αλλά κι ο νόμος να είναι πολύ αυστηρότερος απέναντί τους σε ζητήματα εντιμότητας και διαφάνειας...

Με τον ίδιο σκληρό τρόπο που δικάζουν αρκετοί ανάμεσά τους θα έπρεπε, αν ήταν πράγματι δίκαιοι, να ζητούν να δικάζονται τρόπον τινά και οι ίδιοι και να αποδεικνύονται άσπιλοι στα μάτια τής κοινής γνώμης, στη συνείδηση της οποία είναι εμπεδωμένη η αντίληψη ότι ο φτωχός δεν δικάζεται με τα ίδια κριτήρια που εφαρμόζονται στον πλούσιο. Ούτε η νομοθετική ούτε η εκτελεστική εξουσία θα μπορούσαν, συνεπώς, να παρεμβαίνουν στο έργο τής δικαστικής αν κάποιοι εντός τής τελευταίας δεν φρόντιζαν να αφήνουν ανοιχτές κερκόπορτες...

http://tripioevro.blogspot.gr