Το μυστικό είναι στο πόθεν!

Γράφει ο Χριστόφορος Κάσδαγλης   

Στοιχηματίζω ότι μεγάλο μέρος του κοινού ιντριγκάρεται περισσότερο με τα περιουσιακά στοιχεία των πολιτικών παρά με τον τρόπο που τα απέκτησαν. Τους ενδιαφέρει κυρίως το ΕΣΧΕΣ, όχι το ΠΟΘΕΝ.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο που το ψευδεπίγραφο αυτό σύστημα εξακολουθεί να λειτουργεί με τον ίδιο μονομερή τρόπο από το 1964, όταν πρωτοκαθιερώθηκε. Ασφαλώς αποτελεί μικρή ανάσα διαφάνειας, αλλά απέχει πολύ από το να ανταποκρίνεται στο όνομά του.
Προσωπικά δεν ενδιαφέρομαι για τα περιουσιακά των πολιτικών, εισοδήματα, τετραγωνικά, κυβισμοί, καταθέσεις, χρεόγραφα και θυρίδες. Με συγκινούν μόνο, καμιά φορά, κάτι ταπεινά.. αγροτεμάχια, συχνά εξ αδιαιρέτου, προικώα ή πατρογονικά – ντοκουμέντα γήινης καταγωγής. Κατά τα άλλα δεν δίνω σημασία ούτε ενοχλούμαι, αν και θα επιθυμούσα -για λόγους συμβολικούς και άλλους- πολιτικό προσωπικό πιο λαϊκής σύνθεσης.
Αλλά επ’ αυτού δεν επιμένω, αφού εδώ υπεισέρχεται η θέληση των ψηφοφόρων. Από την καθιέρωση άλλωστε του θεσμού, παρότι το εκλογικό σώμα γνωρίζει πλέον ποιος είναι πλούσιος και ποιος πένης δεν φαίνεται να μετέβαλε τα κριτήρια με τα οποία ψηφίζει.
Αυτά ως προς το ΕΣΧΕΣ. Όσον αφορά τώρα το σκέλος του ΠΟΘΕΝ, αυτό ναι, θα είχε ασφαλώς μεγαλύτερη αξία. Θα προσδιόριζε τον τρόπο συσσώρευσης του πλούτου πριν από την είσοδο του πολιτικού στη δημόσια ζωή, κυρίως όμως κατά τη διάρκειά της. Με έμφαση σε όσους κατέχουν κυβερνητικό πόστο, οπότε συντρέχουν περισσότερες ευκαιρίες αθέμιτου πλουτισμού. Αξία θα είχε βέβαια και ο έλεγχος της ακρίβειας των δηλωθέντων.
Φυσικά λέω πράγματα τετριμμένα, αφού η παθογένεια του θεσμού έχει εντοπιστεί εξαρχής,  χωρίς αποτέλεσμα. Ακόμα και με τη σημερινή κυβέρνηση, που εξελέγη ως φορέας ηθικού πλεονεκτήματος προπατορικού. Ας συνυπολογιστεί ότι το συγκεκριμένο πεδίο δεν εμπίπτει σε μνημονιακούς περιορισμούς και δεν θα επέφερε δημοσιονομική επιβάρυνση – το αντίθετο μάλλον…

EΘΝΟΣ