Το ρέκβιεμ του Σημίτη

Όταν ο πρώην πρωθυπουργός μας δίνει μαθήματα καλής συμπεριφοράς

Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης

Έτσι και τα έγραφα εγώ αυτά που έγραψε προχθές ο Σημίτης, θα με είχε πιάσει ο Χατζής απ’ το αυτί και θα με είχε πάει στο δάσκαλο: «Πάρτονα», θα έλεγε, «από σήμερα ξαναγυρνάει στο σχολείο. Δώδεκα χρόνια στα θρανία έκατσε και γύρευε πόσα στα έδρανα τα πανεπιστημιακά και τίποτε δεν έμαθε. Στούρνος μπήκε, στούρνος βγήκε!»
Κι επειδή ο ρεπόρτερ Ξανθάκης δεν γράφει τίποτε χωρίς να το υποστηρίξει και γραπτώς, ορίστε μερικά αποσπάσματα νηπιακού λόγου από το άρθρο του πρώην πρωθυπουργού με τίτλο «Το κυρίαρχο πολιτισμικό πρότυπο» που φιλοξένησε την περασμένη Κυριακή το «Βήμα». Απολαύστε υπεύθυνα:..

    «Το διεθνές περιβάλλον, ιδίως όσον αφορά την Ελλάδα, παίζει καθοριστικό ρόλο στις εσωτερικές εξελίξεις».
    «Ο αναγκαίος ρυθμός εξέλιξης επιβάλλεται από τις αναπτυγμένες χώρες, δεν επιλέγεται από εμάς».
    «Πρέπει να απαλλαγούμε από τις ιδεολογίες και τις πρακτικές που βολεύουν αλλά μας καθηλώνουν».
    «Να ορίσουμε με σαφήνεια τις επιδιώξεις μας, τους στόχους που θα εξασφαλίσουν σταθερή ανάπτυξη στη χώρα και να τους επιδιώξουμε χωρίς δισταγμούς και αμφιβολίες».

Και πάει λέγοντας. Να στείλεις το παιδί να γράψει τέτοιες παπάρες στις πανελλήνιες, να μην περάσει σε καμία σχολή. Αλλά τι πρόβλημα έχει ο πρώην πρωθυπουργός; Την τσόχα θα χάσει ή τα ραφτικά, άμα αμολάει την μία κοινοτοπία μετά απ’ την άλλη; Άμα επιμένει, για παράδειγμα, ότι οι ξένοι είναι που καθορίζουν τα πάντα στις ζωές μας, ότι οι διεθνείς εξελίξεις είναι που κάνουν τα κουμάντα, ότι οι αναπτυγμένες χώρες είναι που ανοίγουν το δρόμο, αλλά την ίδια ώρα για την κακή μας τη μοίρα φταίει ο εθνολαϊκισμός…
Ναι εκεί καταλήγει όλη  αυτή η απλοϊκή συλλογιστική του Κώστα Σημίτη, αφού περάσει πρώτα από τα αγαπημένα του θέματα. Ολίγη πολεμική για την εκκλησία (μπλα, μπλα, μπλα ταυτότητες, μπλα, μπλα, μπλα μάθημα θρησκευτικών), ολίγη γκρίνια για το γκαϊλέ μας με τους Τούρκους («δεν συζητούνται τα ελληνοτουρκικά προβλήματα όσον αφορά τα θαλάσσια σύνορα»), ολίγο παραμύθι για την ανασφάλειά μας απέναντι στο καινούριο (αλαζονεία ρε φίλε, αλαζονεία παντού) και στο τέλος εθνολαϊκισμός φυσικά και «υπεραπλούστευση που συσπειρώνει τις αρνήσεις, ώστε να προκαλέσει διαμαρτυρίες και να συγκεράσει τις απογοητεύσεις σε μια καθολική αντιπαράθεση».
Έτσι είναι ρε φίλε, υπεραπλούστευση το βαφτίζουμε τώρα το «φέρτε πίσω τα κλεμμένα». Γιατί κλεμμένα δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχει κανένα κόλπο του Χρηματιστηρίου, δεν υπάρχει καμιά φούσκα του ευρώ, δεν υπάρχει ούτε ένας ένοχος για τους Ολυμπιακούς Αγώνες ή για τη φούσκα των ακινήτων και τώρα που το σκέφτομαι Χριστούγεννα έρχονται, κάτσε να πάρω ένα διακοποδάνειο να πάω στην Κουρσεβέλ που πίνει τον καφέ τον ο Ψυχάρης. «Ιδεολογίες και πρακτικές που βολεύουν αλλά μας καθηλώνουν» είναι όλα τα ανωτέρω και άμα θέλουμε η πατρίδα μας να πάει μπροστά και να εξασφαλίσει σταθερή ανάπτυξη «πρέπει να απαλλαγούμε από ιδεολογίες ασύμβατες με την πραγματικότητα». Ως τότε βεβαίως κύριε Κώστα, φροντίσατε εσύ και οι κυβερνήσεις σου να απαλλαγούμε από τα πορτοφόλια μας. Κι αυτό δεν είναι πολιτιστικό πρότυπο, είναι πολιτικό έγκλημα. Και δεν το ξεχνάει κανείς!

newpost