Γύρω γύρω ο μουντζούρης

του Τάσου Παππά

Η συζήτηση στη Βουλή ήταν για τον προϋπολογισμό. Οι πιο ενδιαφέροντες διαξιφισμοί όμως ήταν για το πρόσφατο παρελθόν. Πώς έπεσε η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, τι ακριβώς έλεγε το mail Χαρδούβελη, ποιος ήταν ο ρόλος των δανειστών, τι θα γινόταν αν δεν είχαμε κυβερνητική αλλαγή;

Ερωτήματα που απασχολούν το πολιτικό προσωπικό, τους σχολιαστές και ένα κομμάτι της κοινωνίας. Τα περιστατικά είναι νωπά, οι «δράστες» παρόντες, τα ζητήματα ανοιχτά, οι πληροφορίες πολλές, οι γραμμές άμυνας συνεχώς μετακινούνται, οπότε ο διάλογος αναπόφευκτα χρωματίζεται με ιδιοτελείς ερμηνείες, ευφημισμούς και βολικές προσεγγίσεις.

Στο κλίμα αυτό έρχεται και το βιβλίο του τελευταίου υπουργού Οικονομικών της κυβέρνησης Καραμανλή.

Ο Γ. Παπαθανασίου χρεώνει τα πάντα στην κυβέρνηση Παπανδρέου και επιτίθεται στον υπουργό Οικονομικών εκείνης της περιόδου Γ. Παπακωνσταντίνου.

Ο τελευταίος απάντησε με μακροσκελές σχόλιο στην ιστοσελίδα του, υπερασπιζόμενος τις επιλογές της κυβέρνησης Παπανδρέου, χρεώνοντας με τη σειρά του τα πάντα στους προηγούμενους, ζητώντας από τον προκάτοχό του να μην προκαλεί την κοινή λογική.

Η γνωστή δηλαδή διαμάχη: «Η οικονομία εκτροχιάστηκε με την κυβέρνηση Καραμανλή», «Η κυβέρνηση Παπανδρέου έφερε το ΔΝΤ και τα μνημόνια, παραποιώντας τα στοιχεία».

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν και οι δύο πλευρές είναι ότι για την πλειονότητα των πολιτών οι ευθύνες είναι μοιρασμένες.

Ούτε οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. ούτε οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ δικαιούνται να υποδύονται τις αθώες. Διαχειρίστηκαν τις δημόσιες υποθέσεις τα τελευταία σαράντα χρόνια, έλαβαν αποφάσεις που επηρέασαν την πορεία της οικονομίας και οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία, στα μνημόνια και σε καθεστώς βαριάς επιτήρησης.

Τις συνέπειες των ολέθριων πολιτικών τους τις πλήρωσαν τα κατώτερα και τα μεσαία στρώματα.

Δεν ζημιώθηκαν όλοι από την κρίση. Κάποιοι ωφελήθηκαν. Πάντα έτσι συνέβαινε και πάντα έτσι θα συμβαίνει.

Δεν υπάρχουν ουδέτερες πολιτικές. Κι ας λέει ο κ. Μητσοτάκης ότι το κόμμα του δεν έχει ταξικό πρόσημο, κι ας προσπαθεί να μας πείσει ότι υπάρχουν πολιτικές που ευνοούν τους πάντες.

Αν καταφέρει να τις επινοήσει, βάζει πλώρη για το Νόμπελ Οικονομίας. Θα το πάρει στα σίγουρα.

Καταλαβαίνουμε, πάντως, την ανάγκη των κορυφαίων στελεχών των δύο κομμάτων να αποσείσουν το βάρος της ευθύνης και να δείξουν ως ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς τους άλλους, ωστόσο τα γεγονότα είναι πεισματάρικα και αντιστέκονται στις απόπειρες βιασμού τους.

Θα μπορούσε η όλη υπόθεση να αναλυθεί στο πλαίσιο μιας εξεταστικής επιτροπής; Μάλλον όχι.

Σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών θα πηγαίναμε, παρά στην αναζήτηση της αλήθειας. Ο Αντ. Σαμαράς, πριν γίνει πρωθυπουργός, είχε δεσμευτεί ότι θα κάνει εξεταστική για να δούμε πώς και γιατί μπήκαμε στα μνημόνια. Το ξέχασε. Λογικό. Δεν θα μπορούσε να καταγγέλλει το ΠΑΣΟΚ με το οποίο συνεργαζόταν.

Το ΠΑΣΟΚ από τη μεριά του προτείνει εξεταστική από το 2002 και μετά. Ο στόχος προφανής: να ενοχοποιηθεί η περίοδος Καραμανλή.

Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η εξεταστική πρέπει να ξεκινήσει από πολύ πίσω, από το 1981. Η πρόθεση εμφανής: να αποδομηθεί η δεκαετία του Α. Παπανδρέου.

Σήμερα η Ν.Δ. λέει ότι, όταν έρθει στα πράγματα, θα κάνει εξεταστική μόνο για το πρώτο πεντάμηνο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. Η σκοπιμότητα κραυγάζει: για όλα φταίνε ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης.

Με τέτοιες διαθέσεις δεν υπάρχει περίπτωση να διεξαχθεί σοβαρή συζήτηση.

EFSYN