ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Τόσο Φιλελεύθεροι, όσο και αποτυχημένοι

του Κώστα Παυλίδη*

Συζητείται αυτές τις μέρες στο ελληνικό κοινοβούλιο η κύρωση του κρατικού Προϋπολογισμού του 2018. Παράλληλα όμως με σαφή και υπαρκτά δεδομένα συζητείται η οριστική έξοδος της χώρας από τα Μνημονιακά προγράμματα και τις συνέπειες που αυτά έχουν φέρει στην συντριπτική κοινωνική πλειοψηφία αυτού του τόπου. Οι “φωνές” που υποστηρίζουν και συμφωνούν με αυτό το σενάριο συνεχώς πληθαίνουν και οι “φωνές” αυτές δεν προέρχονται από ημετέρους και φίλους της Κυβέρνησης ή του ΣΥΡΙΖΑ. Έρχονται από φορείς επίσημων διεθνών θεσμών όπως του κ. Ντάισελμπλουμ, του κ. Ρέγκλινγκ, της κ. Λαγκάρντ, ακόμα και ο κ. Σόιμπλε σχεδόν το ψέλλισε σε μία προ μηνός συνέντευξη του. Τα οικονομικά στοιχεία που βλέπουν κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας επιβεβαιώνουν ολοένα και περισσότερο αυτό το αφήγημα. Οι πρόσφατες εκθέσεις του ΣΕΒ και του ΙΟΒΕ παρά την κριτική που ασκούν κάνουν λόγο για συνεχιζόμενα σταθερή βελτίωση της Ελληνικής Οικονομίας.

Η πραγματικότητα όσο κι αν κάποιοι δεν συμφωνούν μαζί της, είναι αμείλικτη και δεν αλλάζει. Ρυθμοί ανάπτυξης άνω του 2%, πραγματική υπεραπόδοση στόχων (όχι όπως εκείνη του 2014) και διανομή αυτών στη κοινωνία. Έξοδος στις αγορές με μεγάλη επιτυχία αντλώντας 3δις και προετοιμασία για νέα έξοδο. Απεμπλοκή από τη διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος στην οποία είχαμε εισέλθει το 2009 και βελτίωση και ενίσχυση της ρευστότητας.

Τα παραπάνω δεδομένα επιτυγχάνουν την σταδιακή αποκατάσταση της εμπιστοσύνης σε διεθνές επίπεδο. Σε αυτά, έρχονται να προστεθούν και οι θετικοί δείκτες που εμφανίζονται σε άλλους κρίσιμους τομείς που σχετίζονται ευρύτερα με την οικονομία, όπως η ανεργία η οποία κινείται πλέον γύρω στο 20% και ο στόχος για μείωση στο 18% είναι ρεαλιστικός καθώς και τα αυξημένα έσοδα που σημειώνονται κάθε μήνα από τον τομέα του Τουρισμού. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι συνολικά για το πρώτο οκτάμηνο τα ταξιδιωτικά έσοδα ανέρχονται σε 10,5 δισ. ευρώ, σχεδόν ένα δισεκατομμύριο υψηλότερα από το αντίστοιχο διάστημα του 2016.

Κι όμως τη πραγματικότητα αυτή όπως αποτυπώνεται, αμφισβητείται με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο από τους συναδέλφους της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Έχει καταντήσει καθημερινή ρουτίνα για τα εκάστοτε Υπουργεία και δη για το Υπουργείο των Οικονομικών, η έκδοση δελτίων τύπου/ανακοινώσεων διάψευσης κάθε καινούργιας εφεύρεσης με καταστροφολογικό περιεχόμενο. Ισχυριζόντουσαν ότι δεν θα κλείσει η τρίτη αξιολόγηση, μα επειδή έμαθαν απ τα λάθη του παρελθόντος φρόντισαν να καλύψουν και το σενάριο της ολοκλήρωσης της. Οπότε τώρα που κλείνει η Γ’ Αξιολόγηση εντός χρονικών πλαισίων ουρλιάζουν ότι αυτό σημαίνει νέα μέτρα. Το οδυνηρό είναι ότι, ενώ διαψεύδονται και εκτίθενται όχι μονάχα από τα στελέχη της Κυβέρνησης αλλά και από τα ίδια τα στελέχη των Θεσμών, χωρίς να είναι η πρώτη φορά, συνεχίζουν με την ίδια σπουδή και το ίδιο πάθος να διακινούν ψεύδη είτε με άμεσο είτε με έμμεσο τρόπο. Τακτική η οποία τους έχει στοιχίσει και έχει αποτύχει πολλάκις στο παρελθόν αλλά με την οποία επιμένουν να πορεύονται.

Το μόνο που καταφέρνουν να κάνουν απόλυτα ξεκάθαρο και διακριτό όπου βρεθούν και όπου σταθούν είναι ότι παραμένουν αμετανόητοι θιασώτες των πολιτικών που μας έφεραν εδώ και η όποια εξέλιξη έχει σημειωθεί στην ιδεολογική τους ταυτότητα δεν έχει σίγουρα προοδευτικό πρόσημο, το αντίθετο μάλιστα. Ασκούν κριτική και μάλιστα με ψεύδη εκείνοι που στο μόνο διάγραμμα που διέπρεψαν την περίοδο διακυβέρνησης τους στα χρόνια της κρίσης ήταν σ’ αυτό που απ’ τη μία είχε για μεταβλητή τη λέξη “Φιλελευθερισμός” και απ’ την άλλη την “Αποτυχία”. Τόσο Φιλελεύθεροι, όσο και αποτυχημένοι.

Σίγουρα, δυόμισι χρόνια σίγουρα δεν είναι επαρκής χρόνος έτσι ώστε να καταφέρει κανείς να επιτύχει μια συνολική ανασυγκρότηση για τη χώρα. Η προσπάθεια γίνεται ακόμα δυσκολότερη όταν αναφερόμαστε σε μια χώρα όπου η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας της είναι βαθιά πληγωμένη από την κρίση και από ένα καταστροφικό πέρασμα εναλλαγής δύο κομμάτων που διήρκησε δεκαετίες.

Η προσπάθεια όμως που καταβάλλεται από το 2015 μέχρι σήμερα είναι εμφανής, τα θεμέλια τοποθετούνται με σεβασμό και σεμνότητα απέναντι στον άνθρωπο. Οφείλουμε να συνεχίσουμε τη προσπάθεια αυτή για την όσο το δυνατόν πιο σύντομη άμβλυνση των πληγών που άφησε η κρίση και οι συνεχιζόμενες πολιτικές λιτότητας που είχαν σαν στόχο τους “πολλούς” και διατηρούσαν στο απυρόβλητο τους “λίγους” και τους “φίλους”. Σ’ αυτή την κατεύθυνση κινούνται και οι θετικές παρεμβάσεις μέσω του κοινωνικούς μερίσματος, του επιδόματος στους νέους κ.α. και όσοι επενδύουν στη ρητορική της παροχολογίας και της προεκλογικού κλίματος θα ξαναδιαψευστούν. Είναι ανάγκη λοιπόν να κάνουμε το επόμενο βήμα. Να συζητήσουμε και να προωθήσουμε τις παρεμβάσεις και τις πολιτικές εκείνες που θα οχυρώσουν την οικονομία και την κοινωνία. Εκείνες που θα δημιουργήσουν τις συνθήκες για ανάπτυξη βιώσιμη και κοινωνικά δίκαιη. Που θα διασφαλίσουν μια και καλή ότι το παρελθόν και οι καταστροφικές κοινωνικές συνέπειες που άφησε, μένουν πίσω οριστικά και σε καμία περίπτωση δεν ήταν μάταιες.

*Κώστας Παυλίδης, βουλευτής Κέρκυρας του ΣΥΡΙΖΑ

left