Ο Αλέξης, ο Ταγίπ και η Αγιά Σοφιά

Όταν ο Παρθενώνας της Χριστιανοσύνης φουντώνει τα σενάρια

Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης 

Κολλητά σχεδόν με τον Ερντογάν ήρθε κι η μανούλα μου στην Αθήνα για εξετάσεις. Όλα καλά, σιδερένια η κυρία, αναστεναγμός ανακούφισης. Κι όπως την επισκέφθηκα στο σπίτι του αδερφού μου, την Παρασκευή το απόγευμα μετά απ’ τη δουλειά, έπεσα πάνω στην κυρία Μαιρούλα την καθηγήτρια. Φίλη της μαμάς η κυρία Μαιρούλα, χρόνια συγκάτοικος στην πολυκατοικία, άνθρωπος ποιοτικός, μόνο στα πολιτικά δεν συμφωνούμε. Δεξιά, καραδεξιά γαρ, μόνο γαλάζιο βλέπει και ψηφίζει.
Τέλος πάντων την πέτυχα στην εξώπορτα, τη χαιρέτησα, με ρώτησε τι κάνω, τι κάνει η μαμά, τα γνωστά. Κι εκεί που έδινα αναφορά, μου πέταξε έτσι στο ξεκούδουνο η Μαιρούλα:..

«Κοίτα να δεις, εμένα ούτε ο Τσίπρας μ’ αρέσει ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά αυτά που του είπε του Ερντογάν πολύ σωστά ήταν. Και για τη συνθήκη και πάνω απ’ όλα για την Αγιά Σοφιά!»

Χαμογέλασα, ψέλισα ένα αμήχανο «ναι, ναι», μπήκα στο ασανσέρ. Και παραλίγο θα τα ξέχναγα όσα μου είπε, αν δεν τα επαναλάμβαναν σχεδόν λέξη προς λέξη και κάτι φίλοι και φίλες στο ίνμποξ το ιντερνετικό. Μπλα, μπλα, μπλα Τσίπρας, μπλα, μπλα, μπλα συνθήκη, μπλα, μπλα μπλα Αγιά Σοφιά. Και δεν έμεινε μόνο εκεί το στόρι. Και σε διάφορα media περιφερειακά που δεν δεσμεύονται από κεντρικού σχεδιασμού τσατσιλίκια και χάρες έπαιξε η υπόθεση. Με έμφαση πάντοτε στην Αγιά Σοφιά, στον Παρθενώνα της Χριστιανοσύνης…
Εκεί ήταν που πονηρεύτηκα. Και σκέφτηκα ότι ο Τσίπρας μπορεί να τα κάνει τα σαρδαμάκια του όταν βαριέται ή μιλάει αγγλικά, αλλά στις κρίσιμες στιγμές μετράει και την οξεία. Και τότε δεν πετάει τυχαίες παρόλες, μετρημένος και ζυγισμένος και αλφαδιασμένος είναι πάντοτε. Λέει μόνο αυτό που θέλει να πει και δεν παρασύρεται ούτε μια φορά από το σχέδιο που έχει στο μυαλό του, από αυτό που έχει προγραμματίσει ότι θα ξεστομίσει.
Οπότε η αναφορά στην Αγιά Σοφιά δεν ήταν διόλου τυχαία. Πρώτον διότι όπως έγραψα και πιο πάνω είναι ένα σύμβολο μοναδικό και αξεπέραστο. Και τα σύμβολα διαπερνούν γενιές και συνειδήσεις, τα σύμβολα υπερβαίνουν την καθημερινότητα και τις μικροκακίες. Τα σύμβολα είναι πάνω απ’ όλους μας και όλες μας και μας καθορίζουν εφ’ όρου ζωής. Ή τουλάχιστον μας αναγκάζουν να τοποθετηθούμε απέναντί τους. Αδιάφοροι πάντως δεν μπορούμε να μείνουμε. Το ξέρουν πολύ καλά αυτό οι Τούρκοι, που προτιμούν να κρατάνε αχυρώνα την Αγιά Σοφιά, παρά να την ανακαινίσουν λουξ και να κερδίσουν πεντέξι εκατομμύρια φρέσκους τουρίστες.
Από τη μία λοιπόν, θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για άνοιγμα του Τσίπρα στο χριστεπώνυμο πλήθος, προς άγραν πολιτικών κερδών. Από την άλλη όμως, υπάρχει και μια δεύτερη συνιστώσα. Εδώ και κάτι χρόνια τρέχει μια σοβαρή πρωτοβουλία για να ξαναλειτουργήσει ως χριστιανικός ναός η Αγιά Σοφιά. Υπεύθυνος μάλιστα του Παγκόσμιου Συμβούλιου για την Αποκατάσταση της εκκλησίας, είναι ο πρόεδρος της ΕλληνοΑμερικάνικης Ενωσης στην Αθήνα Κρις Σπύρου. Μια διόλου τυχαία περίπτωση στην αμερικάνικη πολιτική σκηνή, καθώς διετέλεσε Πρόεδρος της Βουλής του Νιού Χάμσαϊρ, Πρόεδρος του τοπικού Δημοκρατικού κόμματος, καθώς και επικεφαλής των εκλεκτόρων του Μπίλ Κλίντον. Και στην καμπάνια της Χίλαρυ Κλίντον επίσης, έπαιξε κομβικό ρόλο. Όταν λοιπόν ένας άνθρωπος σαν αυτόν ενδιαφέρεται τόσο πολύ για την Αγιά Σοφιά και μπαίνει μπροστά στον αγώνα, τότε κάτι παίζεται. Κάτι σημαντικό. Food for thought, που λένε και οι Αμερικάνοι και τα ξαναλέμε σε μερικά χρονάκια όταν κάποια πράγματα θα έχουν μπει στη θέση τους…

newpost