Λάσπη αυτοί; Μπετόν εμείς

«Η φιλοδοξία τους είναι απλή και απολύτως χυδαία: Όλοι ίδιοι είναι»

του Θανάση Καρτερού

Έχει κάτι από μαύρο χιούμορ αυτό που μας βρήκε τελευταία: Με ανακοινώσεις, δηλώσεις, ρεπορτάζ της χαράς, πολυσέλιδα της συμφοράς και λαίμαργους χαρακτηρισμούς για την «οικογένεια Τσίπρα», η Ν.Δ. ανέλαβε ρόλο εισαγγελέα. Η Ν.Δ., μάλιστα. Οι πρωταθλητές των θαλασσοδανείων, οι σύζυγοι των off shore, οι κουμπάροι της διαπλοκής, οι προστάτες των μαφιόζων και οι πρωταγωνιστές σκανδάλων εκατομμυρίων ευρώ.

Τους ξέρουμε, θα πείτε. Και όχι μόνο εμείς, αλλά σύμπασα η ελληνική κοινωνία. Και όλα αυτά, και όσα λασπώδη διέπραξαν μέχρι σήμερα, όπως και όσα στο μέλλον θα διαπράξουν, δεν έχουν ως σκοπό να αποκαταστήσουν την τιμή τους. Αυτή δεν αποκαθίσταται με τίποτε. Θέλουν να μεταφέρουν, να μεταφυτέψουν, το ηθικό τους μειονέκτημα και στην Αριστερά. Η φιλοδοξία τους είναι απλή και απολύτως χυδαία: Όλοι ίδιοι είναι.

Λάθος όμως κάνουν όσοι πιστεύουν ότι είναι μόνο αυτό. Και αυτή η έκρηξη λάσπης, όπως και άλλες που πρέπει να περιμένουμε, δεν αποσκοπούν μόνο να δείξουν ότι δεν υπάρχουν καθαρά χέρια ΟΥΤΕ στην Αριστερά. Όχι. Είναι άλλο ένα μέτωπο του ολοκληρωτικού πολέμου που έχουν κηρύξει στη μισητή κυβέρνηση. Δεν υπάρχει τίποτε που να μην το κάνουν στόχο λασπερού πολέμου. Τα ηθικό πλεονέκτημα θα τους γλίτωνε;

Μια ματιά στις απόψεις τους αρκεί. Η οικονομία βουλιάζει. Η ανάπτυξη είναι κυβερνητική προπαγάνδα. Η έξοδος από τα Μνημόνια είναι απάτη. Οι επενδύσεις είναι παραμύθι. Η Ελλάδα είναι ξέφραγο αμπέλι, όπου ευδοκιμεί το έγκλημα. Η συμφωνία των Πρεσπών είναι εθνική προδοσία. Αυτή είναι η τακτική της Ν.Δ. του Μητσοτάκη. Μια ατελείωτη αλυσίδα μιζέριας και προκλήσεων, που απειλεί όχι την κυβέρνηση, αλλά ολόκληρη την κοινωνία.

Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Έτσι θα πάμε μέχρι τις εκλογές. Ο πόλεμος λάσπης είναι βολικός για όσους θέλουν να κρύψουν το πραγματικό πρόσωπο της πολιτικής τους. Για όσους θέλουν επίσης να κρύψουν το πραγματικό πρόσωπο της Αριστεράς. Για όσους αισθάνονται στο στοιχείο τους, χωμένοι μέχρι τον λαιμό στη λάσπη. Για όσους έχουν συνδέσει το πολιτικό τους μέλλον με τη λάσπη.

Προ ουδενός ορρωδούν όταν παίζουν στην έδρα τους - στη λάσπη. Αλήθεια, δεν τους αφήνουμε εκεί; Να χτίσουμε όσα προλαβαίνουμε -και προλαβαίνουμε πολλά- για τη ρημαγμένη από τα Μνημόνια κοινωνία μέχρι τις εκλογές; Τουτέστιν: Λάσπη αυτοί; Μπετόν εμείς...

avgi