Η εθνική τραγωδία των πυρκαγιών

Σκύβοντας το κεφάλι μπροστά στους δεκάδες νεκρούς 

Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης 
Νομίζω ότι μπορώ από τώρα ν’ ακούσω τον διάλογο:
- Να πάνε όλα τα λεφτά στην πυροσβεστική!
- Και γιατί να πάνε στην πυροσβεστική;..
- Και πού να πάνε;
- Να πάνε στα αντιπλημμυρικά.
- Και γιατί να πάνε στα αντιπλημμυρικά;
- Και πού να πάνε;
- Να πάνε στην αντισεισμική προστασία.
- Και γιατί να πάνε στην αντισεισμική προστασία;
- Και πού να πάνε; 

Κουβέντα που θα συνεχίζεται στο διηνεκές, σ’ ένα ατέρμονο γαϊτανάκι απέραντης βλακείας. Κουβέντα για να τρωγόμαστε μεταξύ μας και να βγάζουμε ο ένας τα μάτια του άλλου. 

Στο μεταξύ τα θύματα από τις πυρκαγιές στην Ανατολική Αττική είναι δεκάδες, και οι Έλληνες με τις Ελληνίδες συνεχίζουν να μαλλιοτραβιούνται στα social media για τις πυρκαγιές:
Φταίει η κυβέρνηση.
Δεν φταίει η κυβέρνηση.
Φταίει η αντιπολίτευση.
Δεν φταίει η αντιπολίτευση.
Φταίνε τα κανάλια.
Δεν φταίνε τα κανάλια.
Φταίνε οι οικοπεδοφάγοι.
Δεν φταίνε οι οικοπεδοφάγοι.
Φταίνε οι οικολόγοι.
Δεν φταίνε οι οικολόγοι.
Φταίνε οι πυροσβέστες.
Δεν φταίνε οι πυροσβέστες.
Και το «ωραιότερο» όλων:
Βάλανε φωτιές για να γίνει κρανίου τόπος η περιοχή όπου θα προχωρήσει η εξόρυξη του βωξίτη! 

Και κάπως έτσι προχωράμε να «πιάσουμε» την Πορτογαλία, όπου πέρυσι καταγράφηκαν 62 νεκροί από τις πυρκαγιές. Ένα φαινόμενο συνηθισμένο για την εποχή στη Νότια Ευρώπη, δεν λέω. Εκείνο που είναι ασυνήθιστο είναι να ξεσπάνε τόσες πυρκαγιές, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα στην Αττική, αμέσως μόλις σήκωσε μποφόρια. Και να ξεσπάνε μάλιστα στα απέναντι άκρα της περιφέρειας, εν είδει αντιπερισπασμού. Κι ο κόσμος πεθαίνει… 

Δεν ξέρω αν μπορούμε ακόμη να μιλήσουμε για εμπρησμούς, αλλά θα ήθελα να καταθέσω την έκπληξη των Βρετανών όταν βρέθηκαν αντιμέτωποι με πληθώρα εμπρηστών στο πρόσφατο κύμα πυρκαγιών που έπληξε τη δική τους χώρα. Είχαν την εντύπωση οι άνθρωποι ότι αυτή η φοβερή αρρώστια είχε εξαλειφθεί, σαν την ευλογιά ένα πράγμα. Και ξαφνικά κατάλαβαν ότι υπάρχει κόσμος που διασκεδάζει βάζοντας φωτιά ως άλλος Νέρων και κατακαίοντας το σύμπαν. Ας το σκεφτούμε λοιπόν κι αυτό, όταν έρθει η ώρα του. Τώρα, μπορούμε μόνο να σκύβουμε το κεφάλι στη μνήμη των νεκρών και να σηκώνουμε τα μανίκια για να βοηθήσουμε με όποιο τρόπο μπορούμε. Οι άστεγοι, οι τραυματίες, οι ταλαίπωροι έχουν ανάγκη τη συμπαράστασή μας. Ας ξεχάσουμε για μια στιγμή τα σχόλια και τη χολή κι ας ανοίξουμε την αγκαλιά μας.

newpost.gr