Ιμπεριαλισμός κλασικού τύπου

του Τάσου Παππά

Ένα κομμάτι της Αριστεράς και ένα κομμάτι της Δεξιάς εξοργίστηκαν με την απόφαση της κυβέρνησης να απελάσει δύο Ρώσους διπλωμάτες επειδή, όπως υποστηρίζει το υπουργείο Εξωτερικών, ενεπλάκησαν στην υπόθεση του Μακεδονικού και προσπάθησαν να εμποδίσουν με αθέμιτα μέσα τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Οσοι ανήκουν στο πρώτο κομμάτι, συμπεριφέρονται σαν να μην έχουν συνειδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει πια ΕΣΣΔ ή σαν να είναι η Ρωσία του Πούτιν η συνέχεια της Σοβιετικής Ενωσης. Οσοι ανήκουν στο δεύτερο, πιστεύουν ότι το ξανθό και ομόθρησκο γένος είναι ο φυσικός σύμμαχος της Ελλάδας στον ανειρήνευτο αγώνα της κατά του προαιώνιου αντιπάλου, της Τουρκίας. Ωστόσο, ούτε στην τσαρική ούτε στην μπολσεβίκικη ούτε στη σταλινική εκδοχή η Ρωσία δικαίωσε τον σχετικό μύθο, ο οποίος παρ’ όλα αυτά αντέχει. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν είναι ο δημοφιλέστερος ξένος ηγέτης στην Ελλάδα.

Πάντως, το «ορθόδοξο τόξο» και ο «προλεταριακός διεθνισμός» δεν στάθηκαν στο ύψος των προσδοκιών που είχαν καλλιεργήσει οι οπαδοί τους. Μοναδική εξαίρεση –πολύ σοβαρή όντως– ήταν η συμμετοχή της Ρωσίας στη ναυμαχία του Ναβαρίνου, δηλαδή στην επί της ουσίας ιδρυτική πράξη του ελληνικού κράτους.

Συμμαχία με τον Κεμάλ έκανε ο Λένιν για να καλύψει τα νώτα του και να προστατεύσει την επανάσταση που απειλούνταν από παντού, επιτρέποντας έτσι στον Κεμάλ να ρίξει το βάρος του στην αντιμετώπιση του ελληνικού κινδύνου. Εναν χρόνο μετά, είχαμε τη Μικρασιατική Καταστροφή. Αβοήθητους άφησε ο Στάλιν τους Ελληνες κομμουνιστές τον Δεκέμβρη του ‘44 και στον εμφύλιο (1946-49) απέναντι στη Μεγάλη Βρετανία και τις ΗΠΑ. Αλλες ήταν οι προτεραιότητες του ηγέτη της Σοβιετικής Ενωσης εκείνη την εποχή.

Ο στόχος του ήταν να εδραιώσει την κυριαρχία του στην Αν. Ευρώπη και αξιοποίησε ευφυώς τον ένοπλο αντιπερισπασμό που του πρόσφερε το κομμουνιστικό κίνημα στην Ελλάδα. Υπάρχει άλλωστε και ο ισχυρισμός του Τσόρτσιλ, ότι ο Στάλιν στη Γιάλτα είχε αποδεχθεί την πρωτοκαθεδρία της Μ. Βρετανίας στην Ελλάδα περιοριζόμενος σ’ ένα γλίσχρο 10%.

Ορισμένοι υπουργοί της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. (σήμερα είναι αλλού) κατάλαβαν πολύ καλά ότι η Ρωσία του Πούτιν δεν ήταν διατεθειμένη να βάλει πλάτη τον Ιούλιο του 2015 προκειμένου η ελληνική κυβέρνηση να αντέξει οικονομικά για κάποιο διάστημα και να αποκρούσει τους ωμούς εκβιασμούς των δανειστών. Κάποτε πρέπει να μιλήσουν δημοσίως για το τι ζήτησαν και τι πήραν. Εκ του αποτελέσματος, υποψιαζόμαστε τι πήραν. Απολύτως τίποτε. Κάποιες συμβουλές μόνο, για να εγκαταλείψουν τις αυταπάτες τους.

Η Ρωσία από τον Αύγουστο του 1992 έχει αναγνωρίσει το γειτονικό κράτος με το όνομα Μακεδονία (σκέτο) προκαλώντας θλίψη στους εγχώριους «μακεδονομάχους» και ενθουσιασμό στους εθνικιστές της FYROM. Το «ξανθό γένος» κοίταξε το συμφέρον του. Η επιδίωξή του ήταν να μην ενταχθεί η ΠΓΔΜ στο δυτικό στρατόπεδο. Η Ρωσία και η Τουρκία ήταν οι μόνες χώρες που δυσφόρησαν με τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Οι λόγοι είναι προφανείς. Και οι δύο θα προτιμούσαν μία χώρα σε διαρκή πολιτική αστάθεια ώστε να παρεμβαίνουν και να επηρεάζουν. Είναι εύγλωττη η πρόσφατη ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας: «Το να σπρώχνουν διά της βίας τη Μακεδονία στο ΝΑΤΟ το μόνο που επιβεβαιώνεται είναι ότι η πολιτική των “ανοιχτών θυρών” έχει γίνει αυτοσκοπός και εργαλείο για την απόκτηση του ελέγχου στο γεωπολιτικό πεδίο». Ολα για τον έλεγχο, λοιπόν. Και από το «ξανθό γένος» και από τους δυτικούς. Ιμπεριαλισμός κλασικού τύπου.

Ανάγωγα

- «Παραλάβατε μια Δημοκρατία φιλελεύθερη και προσπαθείτε να την κάνετε σοβιετική» (Κωνσταντίνος Τζαβάρας, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ).

- «Ολοι έχετε κομμουνιστικό παρελθόν. Αυτή την αντίληψη έχετε υπηρετήσει. Αυτό πιστεύετε. Αυτό σκέφτεστε. Αυτό είναι που έχει μέσα η καρδιά σας» (Μάκης Βορίδης, τομεάρχης Εσωτερικών της Ν.Δ).

- «Η κυβέρνηση είναι το delivery boy της Ε.Ε. και του ΔΝΤ» (Ευάγγελος Βενιζέλος).

Ακόμη να καταλήξετε σε κάποιο συμπέρασμα τι ήταν αυτό που σας βρήκε τον Γενάρη του 2015.

 efsyn