Τζινγκλ Μπελς

της Νόρας Ράλλη

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να σου ανάψει κάποιος τα λαμπάκια, ειδικά αν ανάψει τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια με χορηγούς την Coca Cola και την «Ελληνικός Χρυσός».

Ο καλός παππούλης με τη λευκή γενειάδα και το κόκκινο σκουφί που πίνει το ανθρακούχο μαύρο αναψυκτικό με λαχτάρα και όσοι επιθυμούν να καταστρέψουν το περιβάλλον στον μέγιστο βαθμό, εις υγείαν των χρυσών μετάλλων θα κάνουν τους κατοίκους της συμπρωτεύουσας ευτυχισμένους.

Ο Δήμος Θεσσαλονίκης, στη λογική τού «άρτος και θεάματα», στόλισε την πόλη, χρησιμοποιώντας ως χορηγούς τις προαναφερθείσες εταιρείες. Εταιρείες... αυτές δεν είναι εταιρείες.

Χορηγοί υγείας και μακροημέρευσης είναι! Ανάβουν και λαμπάκια άμα λάχει. Τα κάνουν όλα και συμφέρουν. Το ποιους, ίσως να μην έχουν και τόση σημασία. Μπράβο και πάλι μπράβο στον δήμαρχο Μπουτάρη. Κι ένα μπράβο ακόμη, έτσι γιατί το 'κανε σαν να μην έχει σημασία.

Πόση σημασία να έχει όταν ο νους μας, αυτό το μεγαλειώδες εργαλείο ανάτασης και καταβύθισης παράλληλα και ταυτοχρόνως, βάλλεται πανταχόθεν από διαφημιστικές εκστρατείες παραμόρφωσης του φλοιού του;

Ενα κατακόκκινο μπουκάλι άρωμα, σε τεράστιο μέγεθος, ανάμεσα στα καλλίγραμμα πόδια μιας νέας κοπέλας, γίνεται το νέο «must». Γνωστό αλκοολούχο ποτό, μέσα σε κρυστάλλινα ποτήρια και δεκάδες άνθρωποι να μας τα σηκώσουν «εις υγείαν» χαμογελώντας. Η λεζάντα: «Οπως κάθε επιτυχημένος». Στο φόντο, ουρανοξύστες.

Δεκάδες «επιτυχημένοι» πίνουν αλκοόλ, με τους ουρανοξύστες της επιτυχίας από πίσω τους. Και σκουντουφλάμε πάνω τους, μέσα σε ένα ασφυκτικά δυστοπικό και παράφορα δύσμορφο αστικό περιβάλλον, μετρώντας τις επιτυχίες μας με έναν παραπάνω όροφο, με μία παραπάνω γουλιά αλκοόλ, με έναν παραπάνω ψεκασμό από το κόκκινο μπουκάλι.

Με απατά η μνήμη μου, ή μετά τον τεράστιο σάλο που είχε δημιουργηθεί με υποκλοπές και την «αυτοκτονία» ενός ανθρώπου, γνωστή εταιρεία κινητής τηλεφωνίας «ξαναμπήκε» στις καρδιές μας, γιατί έβαλε στη διαφήμισή της έναν επίσης γνωστό τραγουδιστή, που ξέσκιζε τα μπλουζάκια του με την ίδια ευκολία που καλούσε τον κόσμο να ψηφίσει «ναι» στο δημοψήφισμα και εξυμνούσε τη μακαρονάδα με κιμά με την ίδια απόλαυση που τραγούδησε τη Ρωμιοσύνη;

Πόση, στ' αλήθεια, σημασία έχουν οι υποκλοπές, οι θάνατοι και οι αργοί θάνατοι (φύσης και ανθρώπινης συνείδησης μαζί με τη σάρκα που την περιβάλλει) όταν το χαμόγελο ενός επιθυμητού τραγουδιστή αρκεί για να τα ξεχάσουμε όλα; Ή μήπως πάλι, δεν τα ξέραμε ποτέ για να τα ξεχάσουμε;... Η ορθή ενημέρωση οδηγεί στη γνώση. Η γνώση στην ανάπτυξη επιθυμίας.

Η επιθυμία στη δημιουργία επιλογών. Οι επιλογές στην πράξη. Και, αν έχει κανείς και συνείδηση, έξω από τα υπερμεγέθη μπουκάλια ανάμεσα στα γυναικεία σκέλια και πέρα από τα κινητά στα χείλη κοιλιακοφόρων τροβαδούρων, το επόμενο βήμα είναι η συνέχιση αυτής της πράξης με συνέπεια.

Και σαν να μη μας έφταναν τα δικά μας, ήρθαν και απ' την Πέργαμο. Συγκεκριμένα, από τη χώρα που έχει μεταφέρει ολόκληρη την αρχαία Πέργαμο στα μουσεία της. Ανοιγόκλεισε τα μάτια ο Σόιμπλε και το πειθήνιο όργανό του (βλέπε Ντάισελμπλουμ) έπραξε με συνέπεια: άκυρα τα μέτρα για νησιά και χαμηλοσυνταξιούχους, αναφώνησε. Δημοκρατίες θα κοιτάμε τώρα και τρίχες κατσαρές.

Τις δεύτερες τις έχουμε λαδώσει για να μην πετάνε δεξιά και αριστερά (ξαναβλέπε Ντάισελμπλουμ) και τις πρώτες τις έχουμε απαυτώσει. Από κοντά και ο Δανός εκ καταγωγής και ΔΝΤ εκ πεποιθήσεως, Τόμσεν, να υποστηρίζει πως οι Ελληνες συνταξιούχοι περνούν ζωή και κότα, καθώς παίρνουν περισσότερα από τους Γερμανούς και τι πράγματα είναι αυτά, Παναγιά μου προτεστάντισσα!

Τι κι αν τουλάχιστον 45% υψηλότερες είναι οι συντάξεις στη Γερμανία απ' ό,τι εδώ; Το ζήτημα δεν είναι η αλήθεια, ούτε καν αυτή των αριθμών. Το ζήτημα είναι η ερμηνεία της. Τουτέστιν, τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι κι έξι το λαδόξιδο. Ετοιμη του Καίσαρα η σαλάτα.

Και κάπως έτσι, με σαλατικά και στολιστικά, με άρτο και θεάματα, προχωράμε προς τα καλά μας Χριστούγεννα και τον ευτυχισμένο μας καινούργιο χρόνο. Τζινγκλ Μπελς, τζινγκλ μπελς... Και κουδούνια έχουμε!

efsyn