Βαθιά ανάσα

του Δημήτρη Τρίμη

Με επιφυλακτικότητα που φτάνει στα όρια της προκατάληψης και της καχυποψίας, υποδεχθήκαμε τις «μεσοπρόσθεσμες» αποφάσεις του Eurogroup για την Ελλάδα. Είναι εύλογο καθώς οι δανειστές έχοντας την ισχύ και το χρήμα διαπραγματεύονται ως καλός και κακός μπάτσος και δεν έχουν εγκαταλείψει την ιδέα του Σόιμπλε της τιμωρίας και της εξόδου από την Ευρωζώνη, του ατίθασου και σπάταλου πειραματόζωου..

«Το κόστος της κυβερνητικής ανεπάρκειας θα είναι και πάλι οδυνηρό για την ελληνική κοινωνία», προεξόφλησε σε ανακοίνωσή της η Ν.Δ σχετικά με το αποτέλεσμα του πρόσφατου Eurogroup. Το κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη θεωρεί ότι, «οι δημοσιονομικοί στόχοι θα παραμείνουν υψηλοί, για αρκετά χρόνια μετά το 2018» και ότι «η κυβέρνηση δεσμεύθηκε στην επίτευξη αυτών των στόχων, με την εφαρμογή νέων μέτρων και την επέκταση της χρήσης του "κόφτη"».  Δεν λέει βεβαίως η Ν.Δ ότι η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου κουβέντιασε με την τρόικα ακόμα πιο άπιαστους δημοσιονομικούς στόχους

«Δυστυχώς δεν έχουμε εθνική επιτυχία, αλλά την προαναγγελία μιας άνευ όρων παράδοσης» αναφέρει το γραφείο Τύπου του ΠΑΣΟΚ για την απόφαση και προβλέπει «παράταση της αβεβαιότητας, ομολογία της διαρκούς επιτροπείας και απαγορευτική για την ανάπτυξη ανασφάλεια».

Το «Ποτάμι» ισχυρίζεται ότι «η απόφαση του Eurogroup όχι μόνο δεν προσφέρεται για πανηγυρισμούς αλλά εντείνει τις ανησυχίες για τις προοπτικές της χώρας τα επόμενα χρόνια», διότι παραμένει η «ανάγκη πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% για το 2018 κάτι που είναι ανέφικτο και οδηγεί σε νέα μέτρα».

Ο Γ.Γ της Κ.Ε του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, επισήμανε ότι:  «Η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης για τη δεύτερη αξιολόγηση, για το χρέος, ο νέος αντιλαϊκός προϋπολογισμός που συζητιέται αυτές τις μέρες στη Βουλή, είναι κόλαφος για τους εργαζόμενους, για το λαό μας. Η κυβέρνηση, μαζί με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, μιλάει και πανηγυρίζει για ανάκαμψη της οικονομίας, μόνο που αυτή η ανάκαμψη θα είναι για τους λίγους, για το μεγάλο κεφάλαιο. Ο λαός μας, η εργατική τάξη θα υποφέρει».

Όλη η αντιπολίτευση με λίγα λόγια βλέπει μέσα από την δική της (συμφέρουσα, ασφαλώς στην ίδια) ματιά τα πράγματα και πάντοτε για αντιπολιτευτικούς λόγους δείχνει ότι το ποτήρι είναι μισοάδειο. Δεν έχουν όμως πάντοτε δίκιο, καθώς φαίνεται ξεκάθαρα ότι κινούνται με βάση την επιθυμία τους και ότι πίσω από τις βροντώδεις δηλώσεις τους ομολογείται ο πόθος τους για την αποτυχία των διαπραγματεύσεων, την επικράτηση μόνιμης κρίσης και πανικού, μπας και πέσει η «αριστερή παρένθεση» και ξαναπιάσουν τα καθιερωμένα τους πόστα.

Δεν έχουν δίκιο στις εκτιμήσεις τους, κυρίως διότι υπάρχει ορατό πρακτικό αντίκρισμα της απόφασης του Eurogroup για τη μεσοπρόθεσμη μείωση του χρέους, με την ένταξη της Ελλάδος στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ,  και διότι ναι μεν είναι σχεδόν σαφές (για τους δανειστές), με βάση την ανακοίνωση του Eurogroup, ότι ο στόχος του 3,5% στα πλεονάσματα δεν εγκαταλείπεται για ένα «μεσοπρόθεσμο διάστημα» δηλαδή για κάποια ακόμα χρόνια, αλλά ποιος πιστεύει ότι αυτοί οι στόχοι είναι θέσφατα και δεν αναθεωρούνται ποτέ προς όφελος της χώρας; Έχουν ήδη γνωμοδοτήσει ότι η λήξη του Μνημονίου το 2018 δεν αλλάζει τα πράγματα; Δεν επιτρέπεται «νομικά» η αναθεώρηση του «κόφτη» και των προϋποθέσεών του;

Δηλαδή, αν αναλάβουν εκείνοι την διακυβέρνηση της χώρας, πώς θα μας ξανασώσουν αν δεν ξαναϋποσχεθούν νέα επαναδιαπραγμάτευση των όποιων συμφωνιών με τους εταίρους μας;

Το ζήτημα της συνολικής επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους και οπωσδήποτε η συζήτηση για την αναθεώρηση των υπερβολικών (κι έτσι ή αλλιώς υφεσιακών) στόχων του πρωτογενούς πλεονάσματος (καθώς και της διάθεσής του στην οικονομία και την κοινωνία και όχι μόνο για τοκοχρεολύσια), το αναγνώρισε κατά κάποιο τρόπο και ο ίδιος ο Γερούν Ντάϊσεμπλουμ, που σημείωσε ότι τα μεσοπρόθεσμα μέτρα θα συζητηθούν στα μέσα του 2018, μετά την επιτυχή ολοκλήρωση του 3ου μνημονίου. Αλλά ως τότε ούτε ο ίδιος ξέρει ποιος και τι θα διαπραγματεύεται...

Η κυβέρνηση φαίνεται ότι πήρε μια βαθιά ανάσα. Σταθεροποιείται. Και έχοντας θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, αναμένει βάσιμα επιστροφή κεφαλαίων στη χώρα, μείωση της ανεργίας και πάταξη της εκτεταμένης φοροδιαφυγής. Έτσι μπορεί -και πριν τη λήξη του Μνημονίου- να προχωρήσει το κοινωνικό «παράλληλο πρόγραμμα της» και να ολοκληρώσει γρήγορα τις απαραίτητες θεσμικές τομές (και την αναδιάρθρωση των «κόκκινων» δανείων και των βιώσιμων κλάδων της οικονομίας). Και ασφαλώς θα έχει το χρόνο να ανακαθορίσει τους οικονομικούς στόχους της,  εκτός μνημονίων, σε μεσομακροπρόθεσμη βάση.

Τα εργασιακά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τα κάνει χειρότερα, αποδεχόμενη οτιδήποτε. Καλύτερα να τα αφήσει, ως έχουν, άσχημα, αλλά τουλάχιστον ανοιχτά, στο ράφι για λίγο αργότερα, και να παλέψει με όλες της τις δυνάμεις για καλύτερα εισοδήματα των λαϊκών τάξεων κατά της ανεργίας, της μαύρης και της απλήρωτης εργασίας, μειώνοντας φόρους στους μικρομεσαίους, αν δεν μπορεί να επαναφέρει την πλήρη λειτουργία των Συλλογικών Συμβάσεων, τις οποίες είχε καταργήσει ουσιαστικά η συγκυβέρνηση Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ

Είναι στο χέρι της κυβέρνησης να αξιοποιήσει την σταθεροποίηση που εξασφάλισε για να βγάλει, όντως, όρθια την κοινωνία από τη χρεοκοπία και τη διαφθορά.

efsyn