Δυο αλήθειες

της Αγγελικής Σπανού

Οι ουρές των συνταξιούχων στα ΑΤΜ για το επίδομα δείχνουν κοινωνική ανακούφιση για μια μικρή και αναγκαία βοήθεια για την οποία ο Β. Σόιμπλε τιμωρεί και εκδικείται την κυβέρνηση. Όχι, οι ουρές των συνταξιούχων στα ΑΤΜ δείχνουν την εξαθλίωση ενός λαού που έπεσε θύμα μιας ανίκανης κυβέρνησης που θαύμαζε τον Μαδούρο. 

Το επίδομα σωστά δόθηκε στους χαμηλοσυνταξιούχους παρά την περιπέτεια στην οποία μπήκε η ελληνογερμανική συνεννόηση. Λάθος, θα ήταν καλύτερα αν δινόταν με εισοδηματικά κριτήρια και κατά προτεραιότητα σε ανέργους με παιδιά που είναι οι πιο ευάλωτοι της ελληνικής κοινωνίας. 

Ο Δήμαρχος Αθηναίων Γ. Καμίνης έχει δίκιο που ζητά την παραίτηση του Τόσκα μετά την καταστροφή τριών τρόλει. Μπορεί όμως να έχει άδικο και να είναι εμπαθής αφού δεν έκανε το ίδιο σε προηγούμενα χρόνια όταν καιγόταν η Αθήνα. 

Ο εργαζόμενοι του ΔΟΛ πληρώνουν την σύγκρουση του Συγκροτήματος με την κυβέρνηση που βάζει τις τράπεζες να το οδηγήσουν σε οικονομική ασφυξία ή ο ΔΟΛ πληρώνει την αναλγησία της ιδιοκτησίας του που επιθυμεί να συντηρεί ζημιογόνες εταιρείες με εύκολα δανεικά και χωρίς να βάζει ευρώ από την προσωπική του περιουσία, την οποία δεν θα είχε μεγαλώσει τόσο αν δεν γινόταν εκδότης. Τι από τα δύο ισχύει; 

Η δεύτερη αξιολόγηση δεν κλείνει επειδή η κυβέρνηση κωλυσιεργεί και δεν κάνει αυτά που πρέπει. Υπάρχει και η εκδοχή ότι η αξιολόγηση δεν κλείνει επειδή οι πιστωτές και ειδικά το Βερολίνο τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια της κυβέρνησης Τσίπρα επειδή θεωρούν ότι δεν έχει πια τις δυνάμεις για ακόμη μεγαλύτερη μνημονιακή προσαρμογή ή επειδή δεν δείχνει τη δέουσα υπακοή στα κελεύσματα Σόιμπλε. 

Η χώρα μας σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος της προσφυγικής κρίσης και η ελληνική κοινωνία έχει δείξει εντυπωσιακή αλληλεγγύη, ανθρωπιά, αντοχή. Ομως, οι καταυλισμοί στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου έχουν μετατραπεί σε κολαστήρια, προσβάλλονται βάναυσα τα δικαιώματα και η προσωπικότητα των κατατρεγμένων που φθάνουν εδώ αναζητώντας διέξοδο στην Ευρώπη. 

Οι δεκάδες άσχετες και σε αρκετές περιπτώσειςρουσφετολογικές τροπολογίες που ψηφίστηκαν με το τελευταίο νομοσχέδιο της χρονιάς (χωροταξικό) στη Βουλή δείχνουν ακόμη μεγαλύτερη καταρράκωση του κοινοβουλευτισμού και την αδυναμία του πολιτικού συστήματος να αλλάξει σώζοντας έστω τα προσχήματα. Μπορεί, όμως, και να δείχνει μόνο αυτό που λένε όσοι τις ψήφισαν, ανοργανωσιά και την κουλτούρα της τελευταίας στιγμής.

Όλα πήγαιναν καλά μέχρι που κέρδισε τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ και μπλέξαμε στα έργα Βαρουφάκη. Αλλά αν πήγαιναν όλα καλά θα κέρδιζε τρεις εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σε έναν χρόνο ο ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα τη μία μετά την ψήφιση του τρίτου μνημονίου; 

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η κοινωνία ωρίμασε και αποστασιοποιείται από τον λαϊκισμό, αλλά μπορεί και να δείχνουν ότι η κοινωνία απλώς απελπίστηκε από την άνοιξη που δεν ήρθε με την αριστερή διακυβέρνηση που όμως δεν ήταν ακριβώς αριστερή γιατί το μνημόνιο έχει μεγαλύτερη δύναμη από την ιδεολογία. 

Είμαστε τα αξιολύπητα θύματα της κρίσης ή οι μοναδικοί που αποτύχαμε σε ολόκληρη την ευρωζώνη; Αθώοι ή ένοχοι; Καλοί ή κακοί; Και τελικά έχουμε χρεοκοπήσει ή το θέμα μας είναι πώς θα μοιράζουμε καλύτερα τα πρωτογενή πλεονάσματα; Βγαίνουμε από την κρίση ή μήπως μπαίνουμε βαθύτερα; Αυτοί που μιλούν για τον κίνδυνο Grexit είναι ιδιοτελείς καταστροφολόγοι ή ρεαλιστές;

Υπάρχουν τουλάχιστον δυο τρόποι για να αντιληφθεί κανείς τον εαυτό του, τη ζωή και τον κόσμο, υπάρχει και ένας πιο σύνθετος και καθόλου νεοελληνικός που περιέχει τουλάχιστον δυο αλήθειες μαζί, μπορεί να ισχύουν πολλά ταυτόχρονα, αντιφατικές όψεις της ίδιας πραγματικότητας.

Ας πούμε, όταν ο Καμμένος σταυρώνει το αεροσκάφος για να πετάξει με ασφάλεια (και διανέμει την σχετική φωτογραφία) μπορεί να σημαίνει ότι είναι βαθιά θρησκευόμενος ή ότι απευθύνεται σε εκείνους που είχαν πιστέψει ότι «με τη βοήθεια του Θεού θα τα καταφέρουμε» (Α. Σαμαράς) και παρόλο που δεν τα καταφέραμε δεν έχουν πειστεί ότι πρέπει να ξανασκεφτούν πώς δημιουργήθηκε ο κόσμος. 

tvxs