Το Χαλέπι σαν το «πρόσωπο της χρονιάς»

Κι αν το Χαλέπι και τα χαλάσματά του πέφτουν βαριά για εξώφυλλο, προφανής η λύση: το προσωπάκι της εφτάχρονης Μπάνα αλ Αμπεντ, ενός καθημερινού αγγελιοφόρου από την κόλαση με τα μηνύματά της στο twitter, που τολμάει φωτογραφιζόμενη να σκάσει μισό χαμόγελο μπροστά στα ερείπια της πόλης της

του Παντελή Μπουκάλα

Ω​​στε λοιπόν το «πρόσωπο της χρονιάς» που λήγει ήταν ο Ντόναλντ Τραμπ, σύμφωνα με το περιοδικό Time της Νέας Υόρκης, οι επιλογές του οποίου έχουν οικουμενικό αντίκρισμα. «Ετος Τραμπ» ως εκ τούτου, για να θυμηθούμε τον θεσμό του «επωνύμου άρχοντος» της αρχαίας Αθήνας, του πρώτου από τους εννιά άρχοντες της πόλης, από το όνομα του οποίου ονομαζόταν το έτος. Πιθανόν ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ δεν θα έμεινε απολύτως ευχαριστημένος από τον τίτλο αυτόν. Ισως προτιμούσε να τιμηθεί με το όνομά του ολόκληρη «Εποχή Τραμπ». Εκτός και εικάσουμε ότι κάποιος από τους ελληνικής καταγωγής συμβούλους του (στην εύνοια των οποίων σπεύσαμε και πάλι να επενδύσουμε, με την ίδια πάντοτε ανιστόρητη αγαθότητα) του θύμισε έναν άλλον αρχαίο θεσμό, των «επωνύμων ηρώων», που έδιναν στο όνομά τους στις φυλές. Σε αυτήν την περίπτωση θα απαιτούσε να εισαχθεί ο όρος «Φυλή Τραμπ». Και μάλιστα να μην αφορά αποκλειστικά τους πιστούς του στην πατρίδα του, αλλά όσους στην οικουμένη σαγηνεύονται από παραπλήσια μοντέλα πολιτικής, ιδεολογίας και δημόσιας συμπεριφοράς.

Είναι αξιοσημείωτη, πάντως, η μέριμνα του αμερικανικού περιοδικού να δείξει ήδη στο εξώφυλλό του ότι ο τίτλος «πρόσωπο της χρονιάς» δεν έχει οπωσδήποτε θετικό περιεχόμενο: Ο θριαμβευτής των αμερικανικών εκλογών, που εμφανίζεται μουτρωμένος, χαρακτηρίζεται «Πρόεδρος των Διχασμένων Πολιτειών», όχι των Ηνωμένων. Τίποτε κυριολεκτικότερο. Μπορεί να μην αποχώρησε από την Ενωση η Καλιφόρνια, μπορεί να μην πήραν των ομματιών τους προς τον Καναδά όσοι ορκίζονταν ότι θα αποδράσουν από την τραμπική φυλακή πριν προλάβει να χτιστεί, ωστόσο η μεγάλη δυτική χώρα –κι από κοντά σχεδόν όλος ο κόσμος, τον οποίο και υπερπροσδιορίζει– είναι πια τραυματισμένη και διχασμένη, συναισθηματικά και ιδεολογικά. Και θα της πάρει χρόνο να συνέλθει. Αν βέβαια της το επιτρέψουν οι αυτοσχεδιασμοί του προέδρου, που άρχισε ήδη, με δηλώσεις ή πράξεις, να διευρύνει την ομάδα των εκνευρισμένων ή θυμωμένων χωρών, ενώ με τις επιλογές των υπουργών του προβλημάτισε ακόμη και το ίδιο του το κόμμα. Αλλά ποιοι άλλοι αν όχι δισεκατομμυριούχοι θησαυρίσαντες με την παγκοσμιοποίηση μπορούν να νοιαστούν τα θύματα της παγκοσμιοποίησης, υλοποιώντας τις αφειδώλευτες υποσχέσεις του υπερλαϊκιστή Τραμπ...

καθημερινή