Οι Αριστεροί έχουν σκυμμένο το κεφάλι, επειδή δεν κατάφεραν σε δύο χρόνια να αλλάξουν τον κόσμο και οι Δεξιοί, που κατέστρεψαν μια χώρα, έχουν την αυτοπεποίθηση του σωτήρα!
του Νίκου Μωραΐτη
Δε μιλάω για τον Ανδρέα Παπανδρέου, γιατί αυτός κατάφερε να τους βάλει τα δύο πόδια σε ένα παπούτσι, τουλάχιστον για όσο διάστημα ήταν υγιής.
Και του το κρατάνε ακόμα. Την περασμένη εβδομάδα, σε ρεπορτάζ της για το θάνατο του Κωστή Στεφανόπουλου, η ναυαρχίδα του νεοφιλελευθερισμού, ΣΚΑΪ, «θύμισε» ότι τον Στεφανόπουλο τον είχε προτείνει για πρόεδρο της Δημοκρατίας ο… Σαμαράς, ενώ ήταν μία επιλογή του Ανδρέα Παπανδρέρου στην οποία ο τότε πρόεδρος της Πολιτικής Άνοιξης συμφώνησε, προσθέτοντας τους λίγους βουλευτές του.
Δεν μιλάω για την «εποχή του Ανδρέα» λοιπόν, αλλά αμέσως μετά, από το 1996 κι έπειτα, τη χώρα τη χόρεψε στο ταψί ο δεξιός δήθεν ορθολογισμός και οι ιδεολογικοί του στυλοβάτες.
Αυτοί έβγαλαν πρωθυπουργό τον Σημίτη προβάλλοντας τον Έβερτ σαν δημοσιογραφική καρικατούρα, αυτοί στήριξαν τον «καταλληλότερο», αυτοί προώθησαν το αφήγημα του «εκσυγχρονισμού», που είκοσι χρόνια μετά καταλάβαμε ότι δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ο εκσυχρονισμός των μεθόδων κλοπής του δημοσίου χρήματος.
Αυτοί οδήγησαν τον κόσμο στην κλοπή του χρηματιστηρίου, αυτοί μοιράστηκαν τις μετοχές, τα δημόσια έργα, εκείνα της Ολυμπιάδας, αυτοί βρήκαν στο πρόσωπο του ΓΑΠ τον αντικαταστάτη του μεγάλου τιμονιέρη της διαπλοκής, όταν εκείνος πια δεν τραβούσε άλλο, ύστερα από οκτώ χρόνια διασπάθισης.
Κι ύστερα ήρθε το Άγιο Μνημόνιο που όλοι αυτοί το είδαν σαν ευλογία, η οποία θα μας έσωζε από την… ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς, την οποία οι ίδιοι βάφτισαν ως επικρατούσα, διαστρέφοντας την πραγματικότητα της σφραγίδας τους στην καταστροφή της χώρας. «Όλοι μαζί τα φάγαμε», γι’ αυτό εσύ που σου αύξησαν το μισθό ή σου έδωσαν μία επιδότηση νιώσε τώρα το ίδιο ένοχος με τον Άκη, τον Τσουκάτο, τον Μαντέλη, τον Παπασταύρου και τον Παπαγεωργόπουλο.
Η πρώτη φορά μέσα σε είκοσι χρόνια που αυτός ο εσμός συμφερόντων, παραδημοσιογραφίας και λαμογιάς έχασε την πρωτοκαθεδρία, ήταν η περίοδος 2014-2015. Το αυθόρμητο νίκησε το στημένο, ο λαός την προπαγάνδα, το τότε διαδίκτυο των πολλών την προπαγάνδα των λίγων. Οι απανωτές νίκες του Αλέξη Τσίπρα ήταν το επιστέγασμα αυτής της μεταβολής.
Κι ύστερα; Ύστερα ήρθε η ήττα στην Ευρώπη, ο επίπονος συμβιβασμός, ένα μνημόνιο που το ψήφισαν όλοι αλλά το φορτώθηκε η Αριστερά. Από εκεί και πέρα αρχίζει η νεοφιλελέ επαναφορά.
Διότι η διακυβέρνηση έχει δυσκολίες, συμβάσεις, λάθη, υποχωρήσεις. Άλλο διοίκηση, άλλο επανάσταση. Εδώ γιγαντιαίες επαναστάσεις κόλλησαν στη λάσπη της κυβερνησιμότητας…
Κάπως έτσι οι Αριστεροί λουφάζουν. Κάπως έτσι οι νεοφιλελεύθεροι παίρνουν αμπάριζα και τα μουρουτοτρόλ μετατρέπουν το άλλοτε διαλεκτικό διαδίκτυο σε μια απέραντη λίμνη από σκατά.
Ένα βιντεάκι πειραγμένο με τον Τσίπρα να μιλάει με αγγλική προφορά, μία πόζα γερμένη που γίνεται viral, ένα τίναγμα του χεριού που βαφτίζεται κοίταγμα του ρολογιού και πέρασε το μήνυμα: ο μίστερ Μπίν μάς κυβερνά!
Απέναντι σε αυτό τον οχετό, ποιο κουράγιο να έχεις, όταν ξέρεις ότι το όχι σου έγινε αναγκαστικό ναι, όταν βλέπεις ότι οι λίγες νίκες καταπίνονται στη χοάνη των καθημερινών προβλημάτων;
Οι Αριστεροί κουράστηκαν μέσα σε δύο χρόνια, οι Δεξιοί αντέχουν είκοσι χρόνια και έχουν μία άσβεστη φόρα να επιστρέψουν.Έχει να κάνει και με το καύσιμο του καθενός. Στους πρώτους, είναι το όνειρο που εύκολα μετατρέπεται σε απογοήτευση. Στους δεύτερους, καύσιμο είναι η επάνοδος στην εξουσία, στις καρέκλες, στις μίζες που έχασαν. Έτσι είναι, άλλους η εξουσία τούς τρέφει και άλλους τους οδηγεί στην κατάθλιψη.
Πηγή: altsantiri.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου