Black… Everyday

της Γεωργίας Σαδανά

Περιμένοντας στην ουρά για ένα κινητό ή ένα gudget σε καλύτερη τιμή…

Αυτό ήταν το κίνητρο για εκατοντάδες – στην πλειοψηφία νεαρές και νεαρούς πολίτες αυτής της χώρας- την Παρασκευή των «αμερικανοφερμένων» εκπτώσεων.

Ακολούθησε η γνωστή ιστορία: το νέο αυτό κοινωνικό «έθος» αναμετέδωσαν οι τηλεοπτικές δέκτες ανά την επικράτεια, οι εκπρόσωποι των μικρομεσαίων επιχειρήσεων έδωσαν άλλη μια επικοινωνιακή μάχη με τους πολυεθνικούς κολοσσούς, οι υπάλληλοι όλων σχόλασαν γύρω στις 11 το βράδυ (με άγνωστο το αν πληρώθηκαν άπαντες τις υπερωρίες τους) και οι κεντρικές εμπορικές οδοί είδαν κόσμο ως αργά.

Ήταν μια αναλαμπή, έστω και τεχνητή, για όλους όσους διατηρούν εμπορικά καταστήματα, συμφωνούν ή διαφωνούν με τις «αμερικανιές».

Ήταν, η «μαύρη Παρασκευή» («Black Friday»), που  συνοδευόμενη από «γενναίες εκπτώσεις» κινητοποίησε μαζικά την νεολαία της χώρας, μια ανθρωποσυρροή που έπιασε με τη σειρά της στασίδι από τα χαράματα, για να αποκτήσει και πάλι πρόσβαση στην … πολυτέλεια.

Για όσους περίμεναν στη σειρά πριν καν ο ήλιος ανατείλει,  δεν είχε σημασία ο κόπος, οι ατελείωτες ώρες αναμονής, η πρωτοφανής ταλαιπωρία, αλλά ο στόχος: ένα ακριβό καταναλωτικό αγαθό, το κόστος του οποίου φαντάζει απαγορευτικό τις υπόλοιπες 364 ημέρες του έτους. Κάτι σαν το «αμερικανικό όνειρο», που γίνεται πράξη έστω και μια φορά το χρόνο, σχεδόν παραμυθένια. Ένα παραμύθι που διαγράφει από την μνήμη τα τελευταία 7 χρόνια, φέρνοντας στο νου την ανάμνηση των καλών, προμνημονιακών, εποχών, όταν όλοι μπορούσαν να αποκτήσουν τα πάντα…

Σαν να μην βυθίστηκε ποτέ η χώρα στη χρεοκοπία, σαν να μην φτωχοποιήθηκαν βίαια ολόκληρες τάξεις της ελληνικής κοινωνίας, σαν να μην χάθηκαν εν μία νυκτί αγοραστική δύναμη και θέσεις εργασίας, σαν να μην βάφτηκε το μέλλον των νέων ανθρώπων μαύρο, αγγλιστί «black».

Αρκεί ένα κινητό και ένα ζευγάρι ακριβά αθλητικά παπούτσια για να περάσουν τα πάντα στη λήθη, για να χαρίσουν μια στιγμή συλλογικής ευφορίας σε ένα ζοφερό για συνεχές, χωρίς «αμερικανιές».

tvxs