Μια προαναγγελθείσα έκπληξη

του Γιώργου Καπόπουλου

Η μάχη των προκριματικών εκλογών του 2008 για το χρίσμα που γρήγορα εξελίχθηκε σε μονομαχία Ομπάμα - Κλίντον βοηθά να καταλάβουμε τη νίκη του Τραμπ ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, την αποδοκιμασία στη Χίλαρι. Πριν από οκτώ χρόνια η βάση του Δημοκρατικού Κόμματος έδειξε στην Κλίντον την πόρτα εξόδου από την πολιτική σκηνή και επέλεξε τη ριζοσπαστική κοινωνική πλατφόρμα του γερουσιαστή από το Ιλινόις.

Τότε οι παρατηρητές είχαν αποφανθεί ότι ο Ομπάμα επεβλήθη και χάρη στην ανελέητη αποδόμηση της Χίλαρι ως επαγγελματία της πολιτικής χωρίς αρχές. Η επιβίωσή της και η επιλογή της για το αξίωμα της υπουργού Εξωτερικών ήταν το αποτέλεσμα ενός σκληρού παζαριού που έκανε το σύστημα Κλίντον (Χίλαρι και Μπιλ) για να στηρίξει τον πρώτο Αφροαμερικανό υποψήφιο. Στην αρχή της μάχης των προκριματικών του 2016 η δυναμική και εντυπωσιακή παρουσία και καταγραφή δυνάμεων του Σάντερς ήταν μια ακόμη προειδοποίηση ότι ένα μεγάλο κομμάτι της βάσης των Δημοκρατικών ζητούσε ριζοσπαστική προεκλογική πλατφόρμα και στίγμα πιο αριστερά και από αυτά του Ομπάμα του 2008. Αν η Χίλαρι επικράτησε, αυτό έγινε δυνατόν μόνο με τη στήριξη του Λευκού Οίκου.

Με άλλα λόγια, ο Ομπάμα επέβαλε τη Χίλαρι ως υποψήφια παρά την κυρίαρχη απαξίωσή της στην κομματική βάση, τηρώντας το «ντιλ» του 2008 με το ζεύγος Κλίντον. Για πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία των ΗΠΑ απερχόμενος πρόεδρος ενεπλάκη σε παρόμοιο βαθμό στην προεκλογική εκστρατεία. Ετσι, μια υπολογίσιμη πτέρυγα της κομματικής βάσης των Δημοκρατικών αποφάσισε είτε την αποσυσπείρωση μέσω της άποψης είτε την τιμωρητική ψήφο με την επιλογή του Τραμπ.

Οι δεσμεύσεις Ομπάμα το 2008 όσο και η επιμονή της Χίλαρι παρά την ήττα της στις προκριματικές της ίδιας χρονιάς κατεγράφησαν στη συλλογική συνείδηση ως περιφρόνηση της βούλησης της βάσης στο όνομα της αναγκαστικής απόσβεσης ενός πρωτοφανούς ακόμη και για τα αμερικανικά πολιτικά χρονικά συστήματος διαπλοκής, εγχώριας και διεθνούς, στο πλαίσιο του Ιδρύματος Κλίντον. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε το ότι η Χίλαρι συγκυβερνούσε στον Λευκό Οίκο όχι ως πρώτη κυρία αλλά ως ντε φάκτο αντιπρόεδρος ή καλύτερα συμπρόεδρος στο πλευρό του συζύγου της Μπιλ την οκταετία 1992-2000, τότε δίπλα στην υποθήκη της διαπλοκής αθροίζεται και η προσπάθεια παλινόρθωσης.

Στο πρόσωπο του γερουσιαστή Μπέρνι Σάντερς οι Δημοκρατικοί είχαν μια ευκαιρία να διαμορφώσουν μια συγκυρία όπου είτε ο Τραμπ δεν θα κατόρθωνε να αποσπάσει το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων είτε θα κατέγραφε καθαρή ήττα στις κάλπες.

έθνος