Οι ιδιοκτήτες της χώρας

Κάποιος από τους πολλούς λογογράφους του πρωθυπουργού έχει γνώσεις ψυχολογίας. Στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό έβαλε τον προϊστάμενό του να περιγράψει τα στάδια που ακολουθούν ύστερα από μια απώλεια, εν προκειμένω την απώλεια της εξουσίας.

του Τάσου Παππά

Η συγκεκριμένη φράση είχε στόχο τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος υποτίθεται πως δεν θέλει να παραδεχτεί το εκλογικό αποτέλεσμα της 7ης Ιουλίου του 2019: «Αρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη και αποδοχή.

Είσαστε ακόμη στο στάδιο του θυμού, εύχομαι να φτάσετε στην αποδοχή χωρίς να περάσετε από τα άλλα δύο στάδια», είπε χαρακτηριστικά ο Κ. Μητσοτάκης. Ο πρωθυπουργός αποδέχθηκε το σχήμα και το περιέλαβε στην ομιλία του. Αλλωστε το ξέρει πολύ καλά γιατί το βίωσε, όχι σε όλη την έκτασή του, αλλά στα δύο πρώτα στάδια, την άρνηση και τον θυμό.

Τα πέρασαν και αυτός και η παράταξή του από το 2015 μέχρι το 2019. Τα υπόλοιπα τρία στάδια και κυρίως το τελευταίο, την αποδοχή, ενδεχομένως τα αφήνουν για την επόμενη φορά που θα ξαναβρεθούν στην αντιπολίτευση, αν και κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος με τα κόμματα και τους πολιτικούς που νομίζουν ότι είναι οι φυσικοί ιδιοκτήτες της χώρας, ότι αποτελούν τη μοναδική λύση διακυβέρνησης και οι υπόλοιποι είναι αναιδείς εισβολείς, πανούργοι καταχραστές, αυθάδεις παρείσακτοι ή στην καλύτερη περίπτωση προσωρινοί ενοικιαστές. Δεν τους βγήκε βεβαίως το σχέδιο ούτε με το ΠΑΣΟΚ το 1981 ούτε με τον ΣΥΡΙΖΑ το 2015.

Πρώτο στάδιο η άρνηση: Το ότι η Νέα Δημοκρατία δεν συμφιλιώθηκε σε καμία φάση με την πραγματικότητα που δημιουργήθηκε τον Γενάρη του 2015 ήταν φανερό σε όλες τις επιλογές και τις κινήσεις της.

Εκπόνησε πριν από την ήττα τη θεωρία της αριστερής παρένθεσης και έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να γίνει πράξη: παρέδωσε στην κυριολεξία άδεια ταμεία, προέτρεπε τους νοικοκυραίους να πάρουν τα λεφτά τους από τις τράπεζες για να μην τα βρουν οι αριστεριστές, σιγοντάριζε την ευρωπαϊκή Δεξιά κάθε φορά που αυτή απειλούσε τους πολίτες ότι θα πληρώσουν ακριβά αν ψηφίσουν λάθος.

Αρνήθηκε να παραδώσει με τη δέουσα επισημότητα το μέγαρο Μαξίμου, ζητούσε τρεις φορές την εβδομάδα πρόωρες εκλογές, εκλιπαρούσε τους δανειστές να μην κάνουν χατίρια στον Τσίπρα, υποβάθμιζε τις επιτυχίες στο οικονομικό πεδίο, αμφισβητούσε τα νούμερα που έδιναν οι ανεξάρτητες αρχές, δεν δίστασε να εγκαλέσει εκπροσώπους των θεσμών γιατί δεν ήταν τόσο αυστηροί όσο θα ήθελε, πανηγύριζε με τα προβλήματα και στεναχωριόταν με τα επιτεύγματα, αποθέωνε τη σκληρή πτέρυγα της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας όταν αυτή εκβίαζε ανοιχτά την ελληνική κυβέρνηση, καταστροφολογούσε ανενδοίαστα, χρησιμοποίησε τις προσβάσεις της στο κράτος και στη Δικαιοσύνη για να δυσκολέψει την κυβέρνηση όποτε επιχειρούσε να κάνει αλλαγές στο θεσμικό επίπεδο, οργάνωσε με τη βοήθεια των μέσων ενημέρωσης που έλεγχε (και συνεχίζει να ελέγχει) εκστρατεία δαιμονοποίησης των αντιπάλων της, κατασκευάζοντας και διακινώντας δηλητηριώδεις «ειδήσεις» για να δολοφονήσει χαρακτήρες.

Δεύτερο στάδιο ο θυμός: Υπηρετώντας με φανατισμό το καθήκον της να μισεί, ξεπέρασε ακόμη και τον χειρότερο εαυτό της. Μιλούσε για ανελέητους τυχοδιώκτες που επιδίωκαν να στήσουν ολοκληρωτικό καθεστώς, παρομοίασε τον Τσίπρα με τον Στάλιν, τον Τσαουσέσκου, τον Κιμ Γιονγκ Ιλ, στελέχη της διέσπειραν φήμες ότι στις εκλογές θα γίνει όργιο νοθείας, καλλιέργησε κλίμα διχασμού στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής, αμφισβήτησε τον πατριωτισμό τού τότε πρωθυπουργού, έκανε λόγο για προδοσία στο Μακεδονικό, κατήγγειλε συναλλαγή Τσίπρα-Μέρκελ για τη Συμφωνία των Πρεσπών («έδωσαν τη Μακεδονία για να πάρουν τις συντάξεις»), υποσχέθηκε Ειδικά Δικαστήρια στο μισό υπουργικό συμβούλιο, επανέφερε τη ρητορική του Εμφυλίου αποκαλώντας τους αντιπάλους της «κατσαπλιάδες», κινδυνολόγησε, παρά τα επίσημα στοιχεία και το τεράστιο μαξιλάρι ασφαλείας, φωνάζοντας ότι θα παραλάβει ρημαγμένη χώρα (φράση του Κυριάκου Μητσοτάκη) και βεβαίως, όπως έκανε με το ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του ’80, συνέδεσε τον ΣΥΡΙΖΑ με την τρομοκρατία και την κάθε μορφής παραβατικότητα.

Και η άρνηση και ο θυμός της Δεξιάς για τη μεγάλη παρένθεση εισήλθαν στο μέγαρο Μαξίμου στις 8 Ιουλίου του 2019, στην πιο εκλεπτυσμένη εκδοχή τους, λόγω της περίστασης. Βρίσκονταν κάτω από τις λέξεις που χρησιμοποίησε ο νέος πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια της ολιγόλεπτης συζήτησης που είχε με τον Αλ. Τσίπρα στη διαδικασία παράδοσης-παραλαβής του πρωθυπουργικού γραφείου.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξέφρασε στον συνομιλητή του την έκπληξή του (προφανώς δυσάρεστη, αλλά δεν του το είπε) για δύο πράγματα: Δεν περίμενε ούτε αυτός ούτε κανένας άλλος στο κόμμα του ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα άντεχε στην κυβέρνηση περίπου πέντε χρόνια και επίσης δεν περίμενε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπαιρνε τόσο υψηλό ποσοστό στις εθνικές εκλογές.

Η σύγχυση ανάμεσα στην πραγματικότητα και στην επιθυμία (κλασική περίπτωση λανθασμένης αξιολόγησης της κατάστασης) επιπολάζει στον λόγο της και σήμερα. Ομως το ναρκισσιστικό τραύμα που έχει υποστεί δεν πρόκειται να θεραπευτεί με την άρνηση και τον θυμό.

Ανάγωγα

Τεράστια κέρδη βάζουν στην τσέπη τους μεγαλομέτοχοι και επενδυτές από το φετινό άλμα των μετοχών, παγκοσμίως. Στον αντίποδα, οι ιδιωτικές επενδύσεις παγίου κεφαλαίου κινήθηκαν για ακόμα μία χρονιά στα ρηχά. Την ίδια στιγμή, όπως παραδέχεται και το ΔΝΤ, οι ανισότητες μεγαλώνουν, τεράστιες περιοχές του πλανήτη ερημώνουν, τα προσφυγικά και μεταναστευτικά ρεύματα πυκνώνουν. Η κανονικότητα του σύγχρονου καπιταλισμού.

efsyn