Τα δελτία ειδήσεων επί Μητσοτάκη είναι βαρετά

Πού είναι τώρα η κριτική στο ύφος και το ήθος της εξουσίας, σε ζητήματα συμβολισμών;

του Γιώργου Διάκου

Μετά την πολιτική αλλαγή του καλοκαιριού, η ειδησεογραφία φαίνεται να έχει αλλάξει ύφος. Τουλάχιστον σε μεγάλα μέσα ενημέρωσης που πριν μας είχαν συνηθίσει διαφορετικά.

Η πολιτική ατζέντα παρουσιάζεται όλο και πιο διεκπεραιωτικά, όλο και πιο ξερά.

Τα «καλά» που κάνει η κυβέρνηση καταγράφονται επαρκώς. Τα λάθη, οι αστοχίες της κυβέρνησης, όταν επισημαίνονται, συνήθως προκύπτουν έμμεσα, από την αντιπαράθεση της κυβέρνησης με την αντιπολίτευση, από «πόλεμο ανακοινώσεων» κλπ. Αντίθετα, οι αντιδράσεις σε χειρισμούς, δηλώσεις κλπ. της προηγούμενης κυβέρνησης, όταν αναφέρονταν στα media, προέκυπταν συνήθως «αντικειμενικά» ή ως «κοινή κατακραυγή».

«Θύελλα αντιδράσεων» ξεσήκωσε η τάδε ή η δείνα δημοσίευση του Πολάκη στα social media. Τώρα φαίνεται ότι το τι γράφεται στα social media των υπουργών (και έχουν υπάρξει ουκ ολίγες άστοχες δηλώσεις), δεν αποτελεί πια σοβαρό αντικείμενο για ρεπορτάζ. Ο προσανατολισμός είναι στις επίσημες δηλώσεις τους ή στις ανακοινώσεις των υπουργείων.

Πού είναι τώρα η κριτική στο ύφος και το ήθος της εξουσίας, σε ζητήματα συμβολισμών; Εκτός και αν υποστηριχθεί ότι αυτή η κριτική δεν έχει πλέον υλικό, πράγμα μάλλον αμφίβολο.

Δεν έχει αλλάξει μόνο η τοποθέτηση των media, απέναντι σε διάφορα κρίσιμα θέματα της επικαιρότητας. Για παράδειγμα το πώς θα παρουσιαζόταν η κρίση της θαλάσσιας συγκοινωνίας στη Σαμοθράκη εάν είχαμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και πώς παρουσιάστηκε τώρα. Κάποτε τέτοια γεγονότα φανέρωναν διαχειριστική αδυναμία, τώρα αναδεικνύουν δομικά προβλήματα του ελληνικού κράτους (ενδεικτικό το ρεπορτάζ της Καθημερινής ότι η κρίση στη Σαμοθράκη «έφερε στο φως» τις εγγενείς ανεπάρκειες που έχουν τα ελληνικά λιμάνια…).

Αυτό που έχει επίσης αλλάξει είναι η τεχνική της καθημερινής ειδησεογραφίας. Με αποτέλεσμα τα δελτία ειδήσεων να γίνονται όλο και πιο «βαρετά», και ο κόσμος να αποκτά σταδιακά μια διαφορετική σχέση με την ενημέρωση, πιο αποστασιοποιημένη. Από την εντυπωσιοθηρία, την τρομολαγνεία, τους ηθικούς πανικούς της προηγούμενης περιόδου, περάσαμε στην «ήρεμη» μετάδοση της ειδησεογραφικής ρουτίνας και στην απλή διαχείριση των κρίσιμων καταστάσεων (βλέπε συνεδρίαση ΚΥΣΕΑ, προσφυγικό κλπ.).

Εν τέλει, το μήνυμα της καινούριας κατάστασης στα κυρίαρχα media μοιάζει να είναι «επιστρέψαμε πλέον σε μια κανονικότητα, ας κοιτάξει σιγά σιγά ο καθένας τη δουλειά του»…

Το τι αποτελεί αντικειμενική δημοσιογραφία είναι μεγάλη συζήτηση. Ωστόσο, αποτυπώνεται όλο και πιο ξεκάθαρα ότι και αυτό που γινόταν πριν αλλά και αυτό που γίνεται τώρα σίγουρα δεν μπορεί να θεωρηθεί αντικειμενική δημοσιογραφία. Όσες φορές και αν το επικαλούνται οι «ναυαρχίδες» της ενημέρωσης…

efsyn