του Βασίλη Πάικου
«Η Ελλάδα γύρισε σελίδα, ανακτώντας την αξιοπιστία της» μας είπε από την Θεσσαλονίκη ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Σαφέστατα εννοώντας ότι η αλλαγή σελίδας πραγματοποιήθηκε με το που εκείνος ανέλαβε την ευθύνη της διακυβέρνησης. Και ότι επί των δικών του ημερών ανακτάται η αξιοπιστία της χώρας.
Είχαν, προφανώς, παραλείψει να τον ενημερώσουν οι άνθρωποί του ότι η αλλαγή σελίδας για τη χώρα πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 2018. Όταν, επί ΣΥΡΙΖΑ, η Ελλάδα βγήκε από τα Μνημόνια και από την επιτροπεία. Αλλά να ’ταν μονάχα αυτό για το οποίο ο σημερινός πρωθυπουργός εμφανίζεται ελλιπώς ενημερωμένος...
Φαίνεται πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης αγνοεί, πρώτα - πρώτα, πότε ακριβώς η Ελλάδα απώλεσε την αξιοπιστία της. Μήπως ήταν επί των κυβερνήσεων της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ; Όταν, από το 2010 ώς το 2015, μας λοιδορούσε αδιαλείπτως η διεθνής κοινότητα; Και όταν δεν είχαμε μούτρα όχι να βγούμε, αλλά ούτε ν’ αντικρίσουμε τις διεθνείς αγορές. Ας το ψάξει λίγο, και θα καταλάβει. Με τραγική καθυστέρηση έστω, αλλά θα καταλάβει. Και, με την ευκαιρία, ας ψάξει να δει και πότε ακριβώς άρχισε η χώρα να ανακτά την αξιοπιστία της.
Μήπως ήταν επί Αλέξη Τσίπρα; Μιας και τα τελευταία δύο (τουλάχιστον) χρόνια ο έως χθες πρωθυπουργός δεν προλάβαινε να δέχεται τα εγκώμια των πάντων, σε ευρωπαϊκή αλλά και σε παγκόσμια κλίμακα. Εγκώμια για την πολιτική και για την εν γένει πολιτεία του.
Στη βάση των μετρήσιμων αποτελεσμάτων αυτής της πολιτικής. Ήταν τότε που οι αγορές άνοιξαν τις αγκάλες τους στη χώρα. Τότε που τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων κατρακυλούσαν συνεχώς μέρα με τη μέρα. Φτάνοντας σε χαμηλό - ρεκόρ για τα δεδομένα της χώρας.
Διαδικασία, την εξέλιξη της οποίας απολαμβάνει τώρα εκείνος. Και ήταν τότε που ο Τσίπρας με τον Τσακαλώτο κατάφεραν να εξασφαλίσουν το σωτήριο «μαξιλάρι» των 37 δισ. αποκρούοντας την «πιστοληπτική γραμμή στήριξης», δηλαδή το «υβριδικό» νέο Μνημόνιο, το οποίο εκείνος υποστήριζε, σιγοντάροντας το σχετικό ιδεολόγημα του Γιάννη Στουρνάρα...
Είδος εν ανεπαρκεία η πολιτική γενναιότητα
Είναι αυτό λοιπόν το «μαξιλάρι» των 37 δισ., όπως άλλωστε και το σύνολο των ιδιαιτέρως θετικών συνεπειών της πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ, που επιτρέπουν σήμερα στον πρωθυπουργό να κομπάζει για τα δημοσιονομικά δεδομένα της χώρας. Αυτό ακριβώς που εννοούσε ο Τσίπρας, λέγοντας (στην Εφ. Συν) πως «ο Μητσοτάκης τρώει από τα έτοιμα». Και είναι επίσης αυτό το «μαξιλάρι» που, αν ήθελε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θα μπορούσε να αξιοποιήσει μέρος του (5,55 δισ. συγκεκριμένα) προκειμένου να περιοριστούν στο 2,5% από το 3,5% τα πρωτογενή πλεονάσματα, τα αιτούμενα από τους δανειστές για τη χώρα μας ώς το 2022. Όπως ακριβώς είχε πράξει ο Αλέξης Τσίπρας.
Είναι αυτό λοιπόν το «μαξιλάρι» των 37 δισ., όπως άλλωστε και το σύνολο των ιδιαιτέρως θετικών συνεπειών της πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ, που επιτρέπουν σήμερα στον πρωθυπουργό να κομπάζει για τα δημοσιονομικά δεδομένα της χώρας. Αυτό ακριβώς που εννοούσε ο Τσίπρας, λέγοντας (στην Εφ. Συν) πως «ο Μητσοτάκης τρώει από τα έτοιμα». Και είναι επίσης αυτό το «μαξιλάρι» που, αν ήθελε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θα μπορούσε να αξιοποιήσει μέρος του (5,55 δισ. συγκεκριμένα) προκειμένου να περιοριστούν στο 2,5% από το 3,5% τα πρωτογενή πλεονάσματα, τα αιτούμενα από τους δανειστές για τη χώρα μας ώς το 2022. Όπως ακριβώς είχε πράξει ο Αλέξης Τσίπρας.
Όμως ο σημερινός πρωθυπουργός, για κάποιον περίεργο και απροσδιόριστο λόγο, αρνείται να κάνει χρήση της σχετικής, καταφανώς ευεργετικής, ρύθμισης. Όπως αρνείται και να διαπραγματευτεί άμεσα για την μείωσή τους (χαρακτηρίζοντας μάλιστα το σχετικό εγχείρημα «επαιτεία»!), μεταθέτοντας το ζήτημα για... «εύθετο χρόνο»!
Μήπως προκειμένου, όπως από κάποιους υποστηρίζεται, να μπορεί να επικαλείται τον στόχο - φόβητρο του 3,5%, για τα όποια περιοριστικού χαρακτήρα μέτρα έχει κατά νουν; Ποιος ξέρει, μπορεί...
Η αλήθεια είναι πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μίλησε για «καμένη γη», αναλαμβάνοντας τη διακυβέρνηση της χώρας. Όπως το συνήθιζαν πολλοί προκάτοχοί του. Και παρ’ ότι δεν σταμάτησε για χρόνια να υποστηρίζει πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν η χειρότερη της Μεταπολίτευσης ή και η χειρότερη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν έκανε λόγο λοιπόν για «καμένη γη». Και επαινέθηκε γι’ αυτό από τους πάντες. Δεν βαριέστε.
Την «καμένη γη» την επικαλείται έκτοτε διαρκώς, κατά τομείς. Φορτώνοντας στους προηγούμενους ό,τι δυσκολία αντιμετωπίζει επί παντός ή ό,τι προσπαθεί ν’ αποφύγει. Δίχως, από την άλλη, να πάψει να καρπώνεται τις επιτυχίες που βρήκε, τα «έτοιμα», για τα οποία σήμερα επαίρεται.
Όπως, για παράδειγμα, για την ολοκλήρωση της άρσης των capital controls, την καταφανώς έτοιμη από τον Τσίπρα κι από τον Τσακαλώτο. Ή για την μεγάλη πτώση των spreads. Ή όταν, όπως καλή ώρα, μιλάει σήμερα για «αλλαγή σελίδας» και για επιχείρηση «ανάκτησης της αξιοπιστίας της χώρας». Προκειμένου να τα οικειοποιηθεί. Βλέπετε, η πολιτική ειλικρίνεια και, προπάντων, η πολιτική γενναιότητα ήταν πάντα και παραμένει είδος εν ανεπαρκεία εκεί στον κόσμο της νέας Δεξιάς…
αυγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου