του Γιώργου Λακόπουλου
Ο καθένας και οι επιλογές του. Ο Αντώνης Σαμαράς υπέβαλε μύνηση στον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα επειδή μάρτυρες τον ανέφεραν ότι χρωματίσθηκε από τη Novartis και η αρμόδια εισαγγελέας έστειλε τη δικογραφία στη Βουλή, όπως ήταν υποχρεωμένη.
Ο Τσίπρας δεν κολλάει, αλλά ο Σαμαράς επιμένει ότι ζούμε σε καθεστώς Μαδούρο, άρα αυτός τα κάνει όλα. Προφανώς σ’ αυτή τη φάση δεν τον ενδιαφέρει ότι δεν θα μπορεί να αποδείξει ότι με ευθύνη του Τσίπρα «στήνεται μια άθλια σκευωρία» και μάλιστα «μια μέρα μετά το τεράστιο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία», επειδή δεν θα έχει στοιχεία και συνεπώς αποδυναμώνει τη δική του υπερασπιστική γραμμή περί έλλειψης αποδείξεων.
Προφανώς το ίδιο θα κάνουν ο Άδωνις Γεωργιάδης και ο Ανδρέας Λοβέρδος που έχουν ξεπεράσει τα όρια των ύβρεων κατά Τσίπρα επειδή τους αναφέρουν οι ίδιοι μάρτυρες ως ενεχομένους σε χρηματισμό. Ίσως και ο Βαγγέλης Βενιζέλος που εξαντλεί προς το παρόν τη ρητορεία του για τη θεσμική παρεκτροπή που συμπεραίνει επειδή και γι’ αυτόν υπάρχουν αντίστοιχες αναφορές.
Εκτός από τις μηνύσεις και την ασυδοσία των αντικυβερνητικών ελεεινολογιών όλοι μαζί πάντως θέλουν να αποκαλυφθούν οι προστατευόμενοι μάρτυρες. Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβουν τα φιλικά τους ΜΜΕ. Δεν αρέσει το μήνυμα να πνίξουμε τον αγγελιαφόρο.
Ασφαλώς κανείς δεν μπορεί να προδικάσει ότι οι αναφερόμενοι πολιτικοί είναι ένοχοι. Για την ακρίβεια είναι αθώοι μέχρι να καταδικαστούν αμετάκλητα από δικαστήριο. Και για να συμβεί αυτό πρέπει να παρουσιαστούν στοιχεία και αποδείξεις και οι ίδιοι να μην μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.
Αλλά δεν είμαστε ακόμη εκεί. Η εισαγγελική έρευνα συνεχίζεται και η δικογραφία που πήγε υποχρεωτικά και πρόωρα στη Βουλή θα αξιολογηθεί από την Προανακριτική Επιτροπή, όπως οι προκάτοχοι της σημερινής κυβέρνησης θέσπισαν δια του Συντάγματος.
Αν οι προστατευόμενοι μάρτυρες, που δεν είναι ούτε «ανώνυμοι», ούτε «κουκουλοφόροι» -κατά τις αθλιότητες που διατυπώνονται εναντίον τους – έχουν προσκομίσει στοιχεία, ή πρόκειται να προσκομίσουν στη συνέχεια και αν γενικά συμβάλλουν στη διαλεύκανση του σκανδάλου θα το δούμε στη συνέχεια.
Προς το παρόν τηρούνται τα προβλεπόμενα και οι αιτιάσεις από τους εμπλεκομένους –που φτάνουν στην εξαχρείωση κάποιες φορές- απλώς προσπαθούν να μεταφέρουν αλλού τη συζήτηση και να μετατραπεί η υπόθεση, από δικαστική σε πολιτική. Αντί να την ξεκαθαρίσουν οι δικαστές να ξεκατινιάζονται οι πολιτικοί.
Άλλως θα ήταν αρκετή μια λιτή δήλωση ότι όποιος έχει στοιχεία εναντίον τους να τα προσκομίσει για να τα αντικρούσουν και η επιφύλαξη για τα δικαιώματά τους. Με την συντονισμένη προσφυγή στη θεωρία της κυβερνητικής συνωμοσίας αφήνουν τα πάντα ανοιχτά οι ίδιοι σε ό,τι τους αφορά.
Αυτό όμως δεν αφορά και τους πολίτες που ένα μόνο ερώτημα έχουν: όχι αν κάποιοι εμπλέκονται. Βοά ο κόσμος εδώ και χρόνια για κάποιους. Αλλά αν υπάρχουν στοιχεία που να θεμελιώνουν παραπομπή τους, θα αναλάβει ο φυσικός δικαστής τους τα υπόλοιπα. Αυτό δεν το ξέρουμε. Ξέρουμε όμως ότι αυτή τη φορά υπάρχει η καλύτερη δυνατή πρόγνωση για να φτάσουμε στην αλήθεια. Γιατί υπάρχουν βάσεις που δεν υπήρχαν ας πούμε στο σκάνδαλο Ζήμενς, της οποίας ο κεντρικός ύποπτος ακόμη διαφεύγει.
Σήμερα υπάρχουν τρεις απλές προϋποθέσεις:
Πρώτον, η εμπλοκή της Αμερικανικής Δικαιοσύνης με τη χορήγηση καθεστώτος προστατευόμενου μάρτυρα σε πρόσωπα, δείχνει ότι κατατέθηκαν αξιόπιστα στοιχεία και έγινε έγκυρη ερευνητική δουλειά -για την οποία θα μάθουμε στο μέλλον.
Δεύτερον, η σημερινή διοίκηση της εταιρίας συνεργάζεται με τις αρχές και στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ και είναι πιθανόν να προσκομίσει με ειλικρίνεια στα στοιχεία για τις διαδρομές χρημάτων που θα της ζητηθούν.
Τρίτον, η εισαγγελέας Τουλουπάκη, που διευθύνει την έρευνα ως επικεφαλής της Εισαγγελίας Διαφθοράς, είναι ικανή δικαστική λειτουργός και αρκούντως θαρραλέα για να μην την κλονίζουν οι απειλές που διατυπώνονται με θράσος εναντίον της δημοσίως. Σα να είναι η ίδια ελεγχόμενη και όχι αυτοί για τους οποίους διενεργεί νόμιμη έρευνα.
Σαν να συνιστά «σπίλωση» το δικαίωμα της Πολιτείας να ερευνά καταγγελίες για οποιονδήποτε. Τάχα σύγχρονοι πολιτικοί, μεταξύ τους και ο Κυρ. Μητσοτάκης και τάχα νομομαθείς γυρίζουν την έννοια της απονομής δικαιοσύνης στους κουτσαβάκηδες, τους κλέφτες του παρελθόντος, τους οποίους όποιος άγγιζε «πλέρωνε».
Αυτά τα τρία στοιχεία διαμορφώνουν την προσδοκία ότι η έρευνα δεν θα φτάσει σε αδιέξοδο και θα προκύψουν αποτελέσματα για πρόσωπα, σχέσεις και καταστάσεις στο συγκεκριμένο σκάνδαλο. Αυτή την προσδοκία δεν μπορούν να την χαλάσουν ούτε οι χοντράδες ορισμένων υπουργών -που δεν αντιλαμβάνονται ότι προέχει η δικαστική διεύρυνση του σκανδάλου και η αναζήτηση εμπλεκόμενων και μετά θα γίνει η πολιτική αξιολόγηση.
Πηγή: Ανοιχτό Παράθυρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου