Ανήθικοι ή ανίκανοι;

Γράφει ο Τάσος Παππάς

Επειδή το σκάνδαλο της Novartis θα μας απασχολήσει για καιρό, ας κάνουμε δύο υποθέσεις.
Υπόθεση πρώτη: Να δεχτούμε ότι την όλη ιστορία την εμπνεύστηκε, την οργάνωσε και την εκτέλεσε η κυβέρνηση με τη συνεργασία πρόθυμων, δηλαδή επίορκων, δικαστικών λειτουργών (έβαλε το χεράκι του και το FBI) για να συκοφαντήσει κορυφαία στελέχη της αντιπολίτευσης και να βγάλει από τη μέση πρόσωπα που βάζουν εμπόδια στα σχέδιά της. Ωραία. Να συνυπογράψουμε, λοιπόν,.. αυτό που διακινεί ο Αδωνις Γεωργιάδης ότι «όσους ενοχλούν τον ΣΥΡΙΖΑ τους έχουν βάλει μέσα στη δικογραφία».
Το συγκεκριμένο σενάριο δένει με τον Αντ. Σαμαρά, γιατί επανήλθε στο προσκήνιο με το Μακεδονικό και η κυβέρνηση τον φοβάται. Δένει με τον Ευάγγ. Βενιζέλο, γιατί είναι σταθερός εχθρός της κυβέρνησης, την πολεμά με όλα τα μέσα και θέλει την εκλογική ταπείνωση του ΣΥΡΙΖΑ. Δένει με τον Αδ. Γεωργιάδη, γιατί ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ. έχει τάξει καμιά δεκαριά εξεταστικές επιτροπές και πέντε Ειδικά Δικαστήρια στον πρωθυπουργό και στα μισά μέλη του υπουργικού συμβουλίου.
Δένει με τον Ανδρέα Λοβέρδο, γιατί δεν κρύβει τη ρεβανσιστική διάθεσή του. Δένει και με τον Γιάννη Στουρνάρα, γιατί ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, όπως τον κατηγορεί η κυβέρνηση, υπονομεύει το αφήγημα του Μαξίμου για έξοδο από τα μνημόνια χωρίς πιστοληπτική γραμμή στήριξης.
Δεν δένει όμως με τον κ. Σαλμά (δεν είναι στην ηγετική ομάδα της Ν.Δ.). Δεν δένει με τον Ανδ. Λυκουρέντζο (δεν θα κατεβεί υποψήφιος). Δεν δένει με τον Δημ. Αβραμόπουλο, γιατί είναι εκτός εγχώριας πολιτικής σκηνής, οι σχέσεις του με τον Αλ. Τσίπρα είναι πολύ καλές και βεβαίως δεν συνιστά απειλή για την κυβέρνηση. Δεν δένει επίσης σε καμία περίπτωση με τον πρώην πρωθυπουργό (υπηρεσιακό) Παν. Πικραμμένο.
Ο κ. Πικραμμένος στην προσπάθειά του να εξηγήσει την εμπλοκή του ονόματός του υιοθέτησε κι αυτός τη θεωρία της σκευωρίας λέγοντας ότι «ίσως να πληρώνω τη φιλία μου με την οικογένεια Μητσοτάκη». Αστείο επιχείρημα. Κοντολογίς, αν ισχύουν τα παραπάνω, κόβω τους δράστες για πολύ ερασιτέχνες. Ας είναι. Θα δείξει.

Υπόθεση δεύτερη: Να δεχτούμε ότι όλα τα πολιτικά πρόσωπα που υπάρχουν στη δικογραφία είναι αθώα, δεν έχουν καμία συμμετοχή στο σκάνδαλο, δεν χρηματίστηκαν, δεν συναίνεσαν στο να αποκτήσει η εταιρεία ηγεμονικό ρόλο στον χώρο των φαρμάκων, δεν διέπραξαν κάτι ποινικώς κολάσιμο. Με λίγα λόγια, είναι απολύτως καθαρά.
Το γεγονός ότι την περίοδο που διοικούσαν τη χώρα από υψηλόβαθμες θέσεις και είχαν την ευθύνη για την περιοχή της Υγείας συνέβησαν όλα αυτά είναι ασήμαντο; Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι σκάνδαλο υπήρξε. Γιατροί, υπηρεσιακοί παράγοντες, στελέχη υπουργείων, γενικοί γραμματείς, διοικητές οργανισμών, σύμβουλοι, παρατρεχάμενοι πολιτικών εισέπρατταν δωράκια για να βοηθήσουν την εταιρεία να αποσπάσει το μεγαλύτερο μερίδιο από την αγορά.
Το γεγονός ότι η φαρμακευτική δαπάνη εκτοξεύθηκε στο ποσό των 7 δισ. ευρώ ετησίως είναι μια άνευ αξίας λεπτομέρεια;

Τρυπώνει ο αντίλογος: Εχουν την πολιτική ευθύνη γιατί δεν πήραν χαμπάρι τίποτε, γιατί δεν έβλεπαν τις μίζες που κυκλοφορούσαν, γιατί δεν έδωσαν βάση στις πληροφορίες, στις φήμες, στους ψιθύρους, γιατί δεν διέταξαν έστω μια τυπική έρευνα, ωστόσο λεφτά δεν πήραν. Ας κάνουμε δεκτό το επιχείρημα. Δικαιούται, λοιπόν, κάποιος να υποστηρίξει ότι δεν ήταν ανήθικοι, ήταν εγκληματικά ανίκανοι. Εντάξει.

efsyn