Ελλάς, Γαλλία, αμηχανία

Όταν μια δημοσκόπηση αποκαλύπτει τις ομοιότητες των ψηφοφόρων εδώ κι εκεί

Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης
Κανονικά τώρα θα έπρεπε να γράφω για αυτό το διαμάντι του στέμματος τον Πόλ Τόμσεν που βγήκε και δήλωσε ότι το ΔΝΤ τα πέντε πρώτα χρόνια της κρίσης υπερεκτιμούσε τη δημοσιονομική εικόνα, ενώ τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έκανε το «ανάποδο λάθος». Και να του υπενθυμίσω ότι αυτή η υγρασία που αισθάνεται ολούθε, δεν είναι από ψιχάλες. Σε φτύνουν κύριε Τόμσεν έντεκα εκατομμύρια κόσμος (μείον τον Μπογδάνο και τον Τζήμερο, δεν λέω) και ετοιμάζονται να σε κατουρήσουν κιόλας. Γιατί με τις.. μαλακίες σου (συγγνώμη με τους λάθους υπολογισμούς σου) συνέβαλλες τα μέγιστα να γίνουν μαύρες οι ζωές τους από σκέτο γκρι. Και μια συγγνώμη, δια της πλαγίας οδού μάλιστα, δεν φθάνει. Δεν φθάνει ποτέ…
Μας τα σκάσανε ωστόσο οι  γαλλικές εκλογές και μας προέκυψε το δίδυμο του θανάτου: Εμμανουέλ Μακρόν εναντίον Μαρίν Λεπέν, σαν να λέμε Κώστας Μαρτάκης εναντίον Στέλλας Κονιτοπούλου. Ψηφίζεις Μακρόν, δεν λέω, κι ύστερα πας σπίτι και μπουκώνεις όλα τα ληγμένα του κόσμου. Γιατί αυτό το παραμύθι του νεοφιλελευθερισμού δεν καταπίνεται με τίποτα. Εκτός κι αν έχεις την ίδια μέρα γενέθλια με τον Φιγιόν!
Αλλά είχαμε μείνει στο Ελλάς, Γαλλία, αμηχανία, που γράφω και στον τίτλο. Την αφορμή μου έδωσε μια δημοσκόπηση της Kappa Research, που δημοσίευσε το χθεσινό «Βήμα» και εξηγεί όχι μόνο τον τρόπο που σκέφτονται οι συμπατριώτες μας αλλά και τον τρόπο που ψήφισαν οι Γάλλοι. «Σε πλήρη σύγχυση», που λέει και ο τίτλος της εφημερίδας, που τον συμπληρώνει κιόλας στις εσωτερικές της σελίδες με την διαπίστωση ότι «υποχωρεί το πνεύμα προόδου και δημιουργίας». Πράγμα το οποίον αποδεικνύει ότι μπορεί να αποχώρησε ο Σταύρος Ψυχάρης από την Μιχαλακοπούλου, αλλά το πνεύμα του εξακολουθεί να κυριαρχεί στο κτίριο.
Πάμε όμως στις διαπιστώσεις, μην μακρηγορούμε. Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες (όπως και οι Γάλλοι με τις Γαλλίδες) κυριαρχούνται από απογοήτευση, θυμό, φόβο και ανησυχία, λένε ότι ψήφισαν σωστά στις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις αλλά τις κυβερνήσεις που προέκυψαν δεν τις γουστάρουν, γέρνουν προς τα δεξιά αλλά δεν θέλουν μείωση συντάξεων και κρατικών δαπανών για να έρθει η ανάπτυξη, υποστηρίζουν ότι η ευρωζώνη πρέπει να πάει μια βόλτα πλην όμως το ευρώ πρέπει να μείνει εδώ και πιστεύουν ακράδαντα ότι η αριστερά είναι καλή με τους φτωχούς και η δεξιά με τη μεσαία τάξη. Λες και ακούω από καμιά μεριά τα δόλια τα πρεζόνια να λένε «δεν είμαι τοξικομανής, άρρωστος είμαι»…
Διότι σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγεις, θες δεν θες. Στην διαπίστωση μιας απόλυτης σύγχυσης και αμηχανίας εκ μέρους των ψηφοφόρων, που από τη μία καταλαβαίνουν ότι σκίστηκαν οι ραφές και δεν αντέχει άλλο το παρόν σύστημα και από την άλλη είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα πάντα και να ψηφίσουν τον οποιονδήποτε για να μην αλλάξει τίποτε. Και ενώ ξεφτιλίζουν τα κανάλια με ποσοστό αποδοχής 3,5 % (ποιος κάτω από κι απ’ τους συνδικαλιστές που έχουν 4 %), τα μασουλάνε αμάσητα τα παραμύθια τους και τα ψέματά τους. Και θα τα μασουλάνε δια παντός εξ όσων φαίνεται, ως την επόμενη συμπαντική καταστροφή οπότε και θα βάλουν μυαλό. Λίγο μυαλό δυστυχώς, για λίγο καιρό.

newpost