"Αν είναι να βγούμε από την επιτροπεία, απέναντι σε όλες αυτές τις σάπιες δυνάμεις θα βγούμε, ακριβώς, με μια νέα δημοκρατική, οργανωτική ανασυγκρότηση του κόσμου της εργασίας. Αυτό το νόημα θα έχουν οι εργατικές Πρωτομαγιές, η προσεχής και οι εφεξής."
του Ανδρέα Μπεντεβή
Και καθιέρωση με νόμο της Πρωτομαγιάς σαν αργίας. Και νέο πλαίσιο εντατικοποίησης των ελέγχων ενάντια στην αδήλωτη εργασία, με πρόβλεψη για κατοχύρωση των προστίμων στον ΕΦΚΑ-από όπου κλέβονται οι εισφορές. Και επαναφορά της ισχύος των συλλογικών διαπραγματεύσεων από 1.9.2018.
Η υπεράσπιση της εργασίας, σαν αξιακό μέγεθος, σαν περιεχόμενο, σαν κοινωνική αξία, αποτελεί τον πυρήνα της Αριστεράς. Έστω και με το λαϊκό κίνημα σε υποχώρηση και ουσιαστική αποδιάρθρωση, η κυβέρνηση προφανώς-και για όποιον αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα ως έχει-προσπαθεί να χτίσει την έξοδο της χώρας από την επιτροπεία με τους εργαζόμενους κεντρικό πυλώνα.
Είναι εξίσου προφανές ότι ενάντια σε αυτή της την ''ιδεοληψία'' στέκεται σύσσωμο το μνημονιακό πολιτικό περιβάλλον, του οποίου τις αξιώσεις για την εργασία δεν χρειαζόταν η τρόικα για να τις μάθουμε: Ήδη και πριν από το 2009 οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν ανοίξει τον δρόμο ώστε το μισό, περίπου, εργατικό δυναμικό της χώρας να μείνει εντελώς ανυπεράσπιστο απέναντι στην εργασιακή τρομοκρατία, την επισφάλεια, την ανασφάλιστη και απλήρωτη εργασία.
Αυτή την εξέλιξη επισφράγισε και σε θεσμικό επίπεδο η μνημονιακή περίοδος, στο ''αναπτυξιακό'' διάγραμμα της οποίας περιγράφονταν η χώρα ολόκληρη σαν ειδική οικονομική ζώνη των 350 ευρώ μηνιάτικου μισθού.
Όπως και να έχει, η αντιστροφή των όρων απαξίωσης της εργασίας και των φορέων της είναι μια μακρά και επίπονη διαδικασία, η οποία συνδέεται αλληλένδετα με την εν γένει ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας. Μόνο που το αριστερό πρόσημο εδώ μπαίνει ως εξής: Η παραγωγική ανασυγκρότηση οφείλει να υπηρετεί την κοινωνία των εργαζομένων και όχι να την υποδουλώνει.
Και αν η παραγωγική ανασυγκρότηση θέλει χρόνο, και αν θέλει και χρήμα, επίσης, ωστόσο η κυβέρνηση της Αριστεράς μπορεί και πρέπει να βρει και άλλους δρόμους υπεράσπισης του κοινωνικού μισθού και την ίδια την εργασιακή αξία. Βασικά μέσω της συγκρότησης ενός ποιοτικού ανταποδοτικού συστήματος, δηλαδή ενός δημόσιου δωρεάν πυλώνα αναφορικά με την κοινωνική πρόνοια, την υγεία, την παιδεία. Μέσω, επίσης, του ελέγχου του επιπέδου και της κατεύθυνσης της κατανάλωσης και των τιμών των βασικών ειδών της.
Είναι εξαιρετικά ευχάριστο ότι εντός της νέας συμφωνίας προβλέπεται μια δέσμη μέτρων για αυτά ακριβώς τα θέματα, και υπέρ ακριβώς αυτών των κοινωνικών στρωμάτων. Εις βάρος άλλων, ίσως, μα δεν γίνεται αλλιώς,
Η κυβέρνηση προσδοκά αυτή η συμφωνία να αποτελέσει το εισιτήριο προς την έξοδο από την επιτροπεία. Μέσω, και αυτό είναι σημαντικό, μιας ορθολογικοποίησης του δημόσιου χρέους έξω από τα πλαίσια της μόνιμης εν δυνάμει χρεοκοπίας. Η ίδια η συμφωνία δεν ήταν καθόλου αυτονόητη, στον βαθμό που στην έκβαση της μπλέκονται μεγάλοι διεθνείς ανταγωνισμοί που καθρεφτίζονται και στην στάση των δανειστών.
Ουσιαστικά η επίτευξη του πλεονάσματος για το 2016 στα 4,2 % αφαίρεσε τις όποιες προφάσεις για δήθεν καθυστέρηση/αδυναμία της ελληνικής πλευράς. Το πλεόνασμα, πρωτοφανές ακόμα και για τα μνημονιακά χρόνια, έγινε κατορθωτό επειδή συμπιέστηκαν βασικά στρώματα που λίγο ή ως πολύ είχαν ευνοηθεί τα περασμένο χρόνια εις βάρος των ασθενέστερων. Αλλά και επειδή φαίνεται να υπάρχει επιτέλους η πολιτική βούληση ώστε να κλείνουν πολλές μαύρες τρύπες διαφθοράς και διασπάθισης του δημόσιου χρήματος. Αρκετά στρώματα θα μείνουν παραπονεμένα-τι να κάνουμε: Ας είναι εκείνα που το μερίδιο τους στην χρεοκοπία ήταν εξαρχής μεγάλο και ποτέ δεν πληρώθηκε ίσαμε τώρα.
Να τελειώνουμε με την επιτροπεία, να ξαναστηθεί η κοινωνία όρθια, να διαλύσουμε τον παρασιτισμό: Κι όλα αυτά με τον κόσμο της εργασίας στο προσκήνιο. Δεν είναι τυχαίο που οι πρώτοι που εξοργίστηκαν με την καθιέρωση της Πρωτομαγιάτικης Αργίας είναι η Δεξιά και το βαθύ ΠΑΣΟΚ, οι συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ, που εκπροσωπώντας το 10% μονάχα των εργαζομένων-και μάλιστα την εργατική αριστοκρατία αυτών αποκλειστικά-αποστρέφονται το γεγονός ότι από φέτος δικαίωμα στην Πρωτομαγιά θα έχουν και τα εργατικά στρώματα που ποτέ της δεν εκπροσώπησε, αλλά ίσα ίσα που συνέβαλε ώστε να παραμένουν ανυπεράσπιστα, αόρατα, και εις βάρος των οποίων ακριβώς αναπαρήγαγε την γραφειοκρατική της ισχύ.
Αν είναι να βγούμε από την επιτροπεία, απέναντι σε όλες αυτές τις σάπιες δυνάμεις θα βγούμε, ακριβώς, με μια νέα δημοκρατική, οργανωτική ανασυγκρότηση του κόσμου της εργασίας. Αυτό το νόημα θα έχουν οι εργατικές Πρωτομαγιές, η προσεχής και οι εφεξής.
left
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου