"Οι δημοκρατικές δυνάμεις, της Γαλλίας και της Ευρώπης, οφείλουν να αντιτάξουν το δικό τους: την υποστήριξη του Μακρόν στον δεύτερο γύρο."
του Παντελή Μπουκάλα
Μια Ευρωπαϊκή Ενωση που σπεύδει κάθε τόσο να δηλώνει ανακουφισμένη, και να εξωραΐζει τα πράγματα ώστε να δικαιολογείται μερικώς η ανακούφισή της, μάλλον δεν εμπιστεύεται τις ιδέες και τα οράματά της, τις αξίες που θρυλούνται κοινές και ισχυρές. Μέσα Μαρτίου, οι Βρυξέλλες και οι ηγεμονεύουσες πρωτεύουσες εμφανίστηκαν ανακουφισμένες μετά τη νίκη του συντηρητικού Μαρκ Ρούτε στην Ολλανδία (ωστόσο είχε νικήσει χάνοντας σοβαρό ποσοστό ψήφων) και την ήττα του ακροδεξιού Χερτ Βίλντερς, που εντούτοις, χάρη και στην επικουρία του Ταγίπ Ερντογάν, είχε αυξήσει την εκλογική του δύναμη και τις έδρες του. Τώρα τους στεναγμούς ανακούφισης τους προκάλεσε η πρώτη θέση του ασαφώς κεντρώου Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος υπερκέρασε κατά δύο μονάδες την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν στον πρώτο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών.
Δεν είναι όμως και προς παραμυθίαν το γεγονός ότι τουλάχιστον ο ένας στους πέντε Γάλλους εξακολουθεί να τάσσεται αναφανδόν υπέρ του Εθνικού Μετώπου της μισαλλοδοξίας του σωβινισμού. Η διαγραφή του πατρός Λεπέν, τον Αύγουστο του 2015, με αφορμή τις δηλώσεις του πως οι θάλαμοι αερίων των ναζί ήταν μια λεπτομέρεια της Ιστορίας, απέβλεπε στην προστασία και στην τακτοποίηση της κομματικής προθήκης, ώστε να μείνει ευρύτερα ελκυστική ενόψει των προεδρικών εκλογών. Η προς πολιτική πώληση πραμάτεια δεν άλλαξε ιδιαίτερα, άλλωστε τον θρύλο για τους συνωμότες Εβραίους τον λατρεύει η Ακροδεξιά όλου του κόσμου· και η ελληνική βεβαίως, και μάλιστα όχι μόνον αυτή που εκφράζεται διά της Χ.Α.
Οι ακροδεξιοί της Ευρώπης, λοιπόν, θα ζήσουν τον δεύτερο γύρο των γαλλικών εκλογών σαν μητέρα όλων των μαχών. Η Μαρίν Λεπέν είναι αυτονοήτως η ηγέτις τους. Η πρώτη θέση του κόμματός της στις ευρωεκλογές του 2014, με 24,5%, και το τωρινό υψηλό ποσοστό της (προσωπική επιτυχία της σε μεγάλο βαθμό, αφού, εντέχνως, πολιτεύτηκε με βάση το μικρό της όνομα και όχι το βαρύ επώνυμό της ή τον απεχθή για πολλούς τίτλο του κόμματός της) τη θέτουν επικεφαλής του μετώπου που δηλητηριάζει την Ευρώπη με τη ρητορική του μίσους κατά παντός ακαθάρτου (πρόσφυγα, μετανάστη, μειονοτικού) και την καλλιέργεια του φόβου.
Σε αυτό το αυτονόητο, οι δημοκρατικές δυνάμεις, της Γαλλίας και της Ευρώπης, οφείλουν να αντιτάξουν το δικό τους: την υποστήριξη του Μακρόν στον δεύτερο γύρο. Οσο κι αν δεν τους συγκινεί το γενικόλογο σλόγκαν του (εντάξει, «En marche!», εμπρός, αλλά προς τα πού ακριβώς και με ποιους συμμάχους και πολιτικούς όρους;)· όσο κι αν δεν τους εντυπωσίασε η θητεία του στο υπουργείο Οικονομικών· όσο κι αν δεν τους πείθει η διαβεβαίωσή του πως η καταγωγή του από την ελίτ τραπεζών και η γνώση των μυστικών της θα λειτουργήσει ευεργετικά για την κοινωνία και δεν θα τον εντάξει ευθύς εξαρχής σε παίγνια διαπλοκής, πρέπει να σταθούν δίπλα του. Το ποτήριον τούτο είναι υποχρεωτικό. Δεν μπορείς να βελτιώσεις τη δημοκρατία εάν πρώτα δεν την περισώσεις.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου