Το «στήσιμο» των γαλλικών εκλογών και η ανατροπή Μελανσόν

του Γιώργου Παπασπυρόπουλου

Είναι πλέον φανερό ότι οι κατεστημένοι πολιτικοί οργανισμοί και οι παγιωμένοι ιεραρχικοί μηχανισμοί που εκφράζουν "εργολαβικά" τα κοινωνικά κινήματα, έχουν χάσει την επαφή τους με την κοινωνία.
Γι αυτό και οι δημοσκοπήσεις πέφτουν έξω, γι αυτό και χρειάζεται δόλια ανάσχεση προοδευτικών υποψηφίων (συχνά από το ίδιο τους το κόμμα όπως στην περίπτωση Σάντερς), η βία και η νοθεία για την επιβολή των ανθρώπων του συστήματος ( σαν τον Ερντογάν) και η υστερική επίκληση του κινδύνου για την Ευρώπη από την άνοδο της ακροδεξιάς -που η νεοφιλελεύθερη πολιτική προκαλεί - για την σταθεροποίηση νεοφιλελεύθερων επιλογών (τώρα στην Γαλλία, πριν στην Ολλανδία).

Η εκλογή Τραμπ αλλά και το Brexit είναι σαφώς αποτελέσματα αυτής της δόλιας πολιτικής που προτιμά να υπονομεύσει την προοδευτική εκτίναξη των δυτικών κοινωνιών (Σάντερς, Κόρμπιν, Ινγκλέσιας) ή να στραγγαλίσει ήδη εκλεγμένους προοδευτικούς (Τσίπρας) από την όποια πιθανότητα λειτουργικής αμφισβήτησης του χρεοκοπημένου νεοφιλελευθερισμού. Ήδη στην Γερμανία, ο Σουλτς προτιμά να χάσει τις εκλογές παρά να δεσμευτεί στην ευρωπαϊκή ενοποίηση και την αντιμετώπιση του ευρωπαϊκού χρέους που του έδιναν ακόμη και την πρώτη θέση στις δημοσκοπήσεις...

Οι γαλλικές εκλογές

Μπροστά μας είναι τώρα οι γαλλικές εκλογές. Τα ΜΜΕ προεξοφλώντας θηριώδη ποσοστά της Λε Πεν από τον πρώτο γύρο, επέλεξαν τον ανεξάρτητο υποψήφιο Μακρόν (κεντρώο νεοφιλελεύθερο) ως αντίπαλό της. "Καθάρισαν" τον δεξιό κομματικό υποψήφιο Φιγιόν με τα σκάνδαλα κατάχρησης δημοσίου χρήματος επειδή ως κατεστημένος θα προκαλούσε απροσδιόριστες αντιδράσεις του εκλογικού σώματος. Καθάρισαν την εκλογή-έκπληξη του αριστερού "αουτσάϊντερ" Αμόν ως υποψηφίου του Σοσιαλιστικού Κόμματος νωρίς - για να μην έχουν επιπλοκές τύπου ...Κόρμπιν στην γαλλική σοσιαλδημοκρατία - με μαζική αποστασία στελεχών που προσχωρούν ή υποστηρίζουν Μακρόν με συμφωνίες κάτω από το τραπέζι για να συμμετέχουν ξανά στην νέα κυβέρνηση. Θεώρησαν ιδανική την ανικανότητα της κομματικής αριστεράς να βρει έναν εναλλακτικό υποψήφιο.
Όλα ήταν εντάξει και σε τάξη. Με το φόβητρο της Λε Πεν, "βγαίνει" ο Μακρόν και η σοσιαλδημοκρατία παγιώνει και αποτυπώνει την νεοφιλελεύθερη επιλογή της στο νέο κυβερνητικό σχήμα υπό τον κεντρώο Μακρόν.

Τι δεν πήγε καλά;

Στην πορεία όλα αυτά ανατρέπονται από την παρουσία του "νεοκομμουνιστή" ανεξάρτητου υποψήφιου Μελανσόν τον οποίο η αριστερά υποστηρίζει σοφά ως της μόνης δυνατής έστω και μη "επίσημης" υποψηφιότητας και παρά τις ενστάσεις και τις διαφορές του γαλλικού ΚΚ μαζί του.

Ο αριστερός υποψήφιος σύντομα εκτοξεύεται δημοσκοπικά. Η αντίδραση του γαλλικού λαού στους σχεδιασμούς της ελίτ βρίσκει αριστερό δρόμο έκφρασης και απομακρύνεται από την αποχή ή τον ακροδεξιό λαϊκισμό της περήφανης Γαλλίας απέναντι στους Γερμανούς (Λε Πεν). Εστιάζει στον πραγματικό εχθρό που είναι ο νεοφιλελευθερισμός και η παράδοση έως προσχώρηση της σοσιαλδημοκρατίας σε αυτόν.
Στην νεολαία μέχρι 24 χρονών ο Μελανσόν ανεβαίνει δημοσκοπικά σε λίγες εβδομάδες από το 12% στο 44%!  Στις ηλικίες μεταξύ 25 και 34, φτάνει στο 27%...

Τι σημαίνει αυτό;

Ότι οι νέοι και οι νέες θα πάνε να ψηφίσουν και θα ψηφίσουν αριστερά - και μάλιστα μια αριστερά που στοχεύει απευθείας το χρήμα και τον νεοφιλελευθερισμό...

Όλα αυτά συνιστούν ευθεία αμφισβήτηση του στησίματος των γαλλικών εκλογών. Το "πείραμα Κόρμπιν" εμποδίστηκε νωρίς στο γαλλικό σοσιαλιστικό κόμμα - είτε γιατί οι γάλλοι σοσιαλιστές είναι πλέον πολύ βαθιά ταυτισμένοι με τον νεοφιλελευθερισμό και την εξουσία είτε γιατί δεν είχαν καμιά διάθεση να στραφούν αριστερά στην πραγματικότητα και η επιλογή Αμον απλά διατηρούσε στην αναμονή ένα πιο "αριστερό" σοσιαλιστικό κόμμα μήπως κάτι πάει στραβά, ως εναλλακτική. Κι αυτό οι γάλλοι το κατανοούν καλύτερα από κάθε ξένο παρατηρητή.

Θα κάνει την έκπληξη ο Μελανσόν; Θα παραιτηθεί ο Αμόν υπέρ Μελανσόν για να αποτυπωθεί μια συμμαχία κυβερνώσας αριστεράς; Θα βοηθούσε κάτι τέτοιο για να βγει σίγουρα ο Μελανσόν ή θα έφερνε το αντίθετο αποτέλεσμα λόγω της κακής φήμης των σοσιαλιστών;

Κανείς δεν ξέρει...

Το σίγουρο είναι ότι ο κόσμος ψάχνει προοδευτική έξοδο από την κρίση και βλέπει με υποψία τους κατεστημένους κομματικούς υποψήφιους ακόμη και της αριστεράς (ένας υποψήφιος του ΚΚ δεν θα είχε καμία τύχη) - και διδάσκεται από την ιστορία υπονόμευσης του Σάντερς με αποτέλεσμα την εκλογή Τραμπ αλλά και του Κόρμπιν με αποτέλεσμα το Brexit. Αλλά και από την χρήση των ακροδεξιών σειρήνων για επαναφορά του αποσταθεροποιημένου συστήματος του νεοφιλελευθερισμού και της απορρύθμισης όλων των κοινωνικών και περιβαλλοντικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων.

Η είδηση των ημερών

Η ενίσχυση της ανεξάρτητης προοδευτικής εναλλακτικής πρότασης και η έκφραση της κοινωνικής αριστεράς είναι δυνατές και βρίσκονται στις επιλογές του ευρωπαϊκού εκλογικού σώματος - προσωρινά θαμμένες κάτω από τόνους καθημερινής παραπληροφόρησης και της βιομηχανίας των fake news και του εκβιασμού της ακροδεξιάς ανόδου.
Αλλά είναι εκεί.

Αυτή είναι η είδηση των ημερών. Και μαζί σαν υποσημείωση, το ότι η αριστερά πνίγεται στην κατεστημένη ορθότητά της και απέχει πολύ από το να είναι αρκούντως τολμηρή και ανοιχτή στην εποχή της, λόγω του κατεστημένου πολιτικού της μηχανισμού που συγχέει τις ανάγκες αυτοαναπαραγωγής του με τις ανάγκες της πολιτικής ανατροπής εκεί έξω...

tvxs