Όταν ο Κικίλιας διαψεύδει τον Σόϊμπλε!

Η οριστική συντριβή της στρατηγικής της της Ν.Δ. εδράζεται στην ολοκλήρωση της συμφωνίας της Μάλτας με τον τρόπο του ΣΥΡΙΖΑ 

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής  

«Δεν θα υπάρξει 4ο μνημόνιο για την Ελλάδα», δήλωνε τη Δευτέρα του Πάσχα ο Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε. «Όχι θα υπάρξει», διέψευδε, την ίδια ημέρα, η Νέα Δημοκρατία. «Ο κ. Τσίπρας επιχειρεί, τελικά, να κλείσει τη δεύτερη αξιολόγηση με ένα τέταρτο Μνημόνιο με βαριά υπερφορολόγηση όλων των Ελλήνων και νέα περικοπή συντάξεων», δήλωνε ακολούθως ο εκπρόσωπος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης: «Ο Κικίλιας διαψεύδει τον Σόϊμπλε», θα ήταν ένας ωραίος τίτλος που θα κοσμούσε με εύγλωττο σαρκασμό τις πρώτες σελίδες των εφημερίδων της ημέρας εκείνης μοιράζοντας πικρά χαμόγελα στους αναγνώστες. Αλλά οι εφημερίδες δεν έχουν χιούμορ. Ούτε καν… αναγνώστες. 

Πέρα από την πλάκα, το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία έχει φτάσει στο σημείο να ξεπερνά ακόμα και τον Σόϊμπλε σε «διαπραγματευτικό ανθελληνισμό», (κρατήστε τον όρο, θα τον συναντάμε συχνά στα μελλοντικά ιστορήματα της μνημονιακής Οδύσσειας της χώρας μας) περιγράφει τη συντριβή της στρατηγικής της αντί-ΣΥΡΙΖΑ καταστροφολογίας. Στρατηγικής, που ακολουθούσε πιστά (υπό τη συνοδεία σύσσωμης της μείζονος αντιπολίτευσης) από την πρώτη ημέρα της εκλογής του στην προεδρία του κόμματος της συντηρητικής παράταξης ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Συντριβή οριστική, ελπίζουμε∙ με την ελπίδα να εδράζεται στην ολοκλήρωση της συμφωνίας με τον τρόπο του ΣΥΡΙΖΑ και στην αισιοδοξία της κυβέρνησης Τσίπρα για το «μετά»: Μετά τη συμφωνία της Μάλτας καθίσταται ορατό το τέλος της επιτροπείας και ο αμετάκλητος στόχος μας να δοθεί τέλος σε αυτή την περιπέτεια… 

Ο ύμνος του Μοσχοβισί  

Τον ισχυρό τον ισχυρό κλονισμό που προκάλεσε στην καταστροφολογική στρατηγική της Ν.Δ. η συμφωνία της Μάλτας και η δήλωση του Σόϊμπλε ότι «Δεν θα υπάρξει 4ο μνημόνιο για την Ελλάδα», ήρθε να ολοκληρώσει ένας ύμνος στην κυβέρνηση Τσίπρα, υπογεγραμμένος από τον Επίτροπο Ευρωπαϊκών υποθέσεων της Ε.Ε. Πιερ Μοσκοβισί: 
 ● «Από το καλοκαίρι του 2015, διακόσια και πλέον μέτρα ελήφθησαν από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα με στόχο τη μεταρρύθμιση της χώρας- κάτι σχεδόν απίθανο σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, περιλαμβανομένης της Γαλλίας…» 
 ● «Το 2016 το πρωτογενές πλεόνασμα της Ελλάδας… ήταν τουλάχιστον 3% του ΑΕΠ, ήτοι έξι φορές μεγαλύτερο από τον προβλεπόμενο στόχο! Η χώρα βρίσκεται σε καλό δρόμο προκειμένου να επιτύχει τον στόχο του 1,75% του ΑΕΠ το 2017 και του 3,5% το 2018.» 
 ● «Αυτά τα αποτελέσματα αποτελούν καρπό μιας εξαιρετικά δύσκολης δημοσιονομικής προσαρμογής. Ποια ευρωπαϊκή χώρα γνώρισε μια τέτοια προσαρμογή; Επομένως, ναι, αυτό το βαρύ τίμημα που πλήρωσαν οι Έλληνες πολίτες στην κρίση πρέπει να αναγνωριστεί, να χαιρετιστεί και να αποζημιωθεί!». 

Μιλάμε για ένα πραγματικό έπος αφιερωμένο στον Έλληνα πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του. Μια ανεπιφύλακτη αναγνώριση της «πρώτης φορά Αριστεράς» από το «σύστημα» διακυβέρνησης της Ε.Ε. Διότι επίλεκτο μέλος του συστήματος είναι ο Γάλλος… σοσιαλιστής: «Από το καλοκαίρι του 2015, διακόσια και πλέον μέτρα ελήφθησαν από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα με στόχο τη μεταρρύθμιση της χώρας- κάτι σχεδόν απίθανο σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες»!.. 

Σταγόνες αμφιβολίας 

«Με στόχο τη μεταρρύθμιση της χώρας»! Εδώ το… «έπος Μοσχοβισί» σαρκάζει τον «αντισυστημισμό» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με την ένταση που η δήλωση Σόϊμπλε σαρκάζει τον «συστημισμό» της Νέας Δημοκρατίας. Εξισώνοντας στο επίπεδο των επικοινωνιακών διαξιφισμών τη συστημικότητα (ή την αντισυστημικότητα) κυβέρνησης – αξιωματικής αντιπολίτευσης: «Και τι παραπάνω πέτυχε ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα από αυτό που θα πετύχαινε η Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου;» είναι η ερώτηση που υποβάλλεται ως επιχείρημα στις πελατειακές περιοχές της Δεξιάς. Μια ερώτηση όμως, που κυκλοφορεί και αντεστραμμένη: «Και τι χειρότερο θα πετύχαινε η Ν.Δ. του Κυριάκου από αυτό που πέτυχε ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα; 

Η ερώτηση αυτή, συνοδευόμενη από ρινίσματα καφενειακών επιχειρημάτων, μετεωρίζεται στις ρημαγμένες περιοχές της ελληνικής κοινωνίας και πέφτει σαν βροχή από σταγόνες αμφιβολίας∙ να μουλιάζουν τον μαραμένο πολιτικό ψυχισμό των ανθρώπων εκείνων που οι δημοσκόποι καταγράφουν ως αναποφάσιστους - τέως ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Και πολλών μελών του κόμματος, ασφαλώς. Μήπως και των δεκατριών στελεχών που υπέβαλλαν εκείνο το θορυβώδες κείμενο διαφοροποίησης από την απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής που ανάβει πράσινο φως στην κυβέρνηση για να υπογράψει τη συμφωνία;  

Ίσως: αμφιβολία είναι η έμφυτη ή και επίκτητη τάση του ανθρώπινου πνεύματος να αμφισβητεί οποιαδήποτε προτεινόμενη «αλήθεια», μέχρις ότου αποδειχτεί ότι αυτή είναι πράγματι η αλήθεια. Και στην περίπτωσή μας το «σπέρμα της αμφιβολίας» παράγεται από το γεγονός ότι έχουμε μόνο την προτεινόμενη «αλήθεια» και όχι την απόδειξή της. Ούτε καν την ελπίδα ότι «μετά τη συμφωνία της Μάλτας καθίσταται ορατό το τέλος της επιτροπείας και ο αμετάκλητος στόχος να δοθεί τέλος σε αυτή την περιπέτεια…».

http://restaro.blogspot.gr