Ο Αδωνις, η Ντόρα και οι πιο ίσοι

Η στιγμή ανεμελιάς του πρωθυπουργού στην Πάρνηθα, όταν παραβίασε τους κανόνες του lockdown για να διασκεδάσει, δεν ήταν απλώς ένα λάθος. Ηταν το σύμπτωμα ενός νοσηρού ελιτισμού που καθορίζει τη συμπεριφορά της κυβέρνησης.

Για το λόγο αυτό συνέβη το γεύμα συνωστισμού στην Ικαρία. Για τον ίδιο λόγο έγιναν οι πρώτοι χαριστικοί εμβολιασμοί κυβερνητικών αξιωματούχων και εξακολουθούν να εμβολιάζονται εκτός σειράς “ημέτεροι”.

Είναι μια νοοτροπία εξαιρετισμού και η εσωτερικευμένη αίσθηση παντοδυναμίας και ασυλίας που τους οδηγεί από τη μια πρόκληση στην άλλη.

Ο Αδωνις Γεωργιάδης έγινε νονός και το διαφήμισε στα social media με επιχείρημα ότι η συγκεκριμένη οικογένεια πήρε ειδική άδεια για ειδικούς λόγους. Και η Ντόρα Μπακογιάννη άργησε 48 ώρες να μιλήσει για το θανατηφόρο δυστύχημα για το οποίο ευθύνεται η ασφάλειά της επειδή την υποχρέωσε το twitter, ενώ μέχρι τότε κινούταν υπεράνω το νόμου κι αυτή κι ο ασυνείδητος οδηγός κι ο τροχονόμος που προπηλάκισε αυτόπτη μάρτυρα.

Μας πειράζει που πήγε σε υπαίθριο πάρτυ η σύζυγος του υπουργού Υγείας; Καθόλου. Μας πειράζει που κόπηκε πρόστιμο στην οικογένεια στη Νέα Σμύρνη επειδή καθόταν στο παγκάκι και μετά οι αστυνομικοί ξυλοκόπησαν νεαρό που διαμαρτυρήθηκε.

Μας πειράζει που καταγγέλλονται βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ και δεν ανοίγει μύτη, που οι ΕΔΕ κατά κανόνα δεν καταλήγουν σε κύρωση σε βάρος των ελεγχόμενων αστυνομικών, που ο πρωθυπουργός προσπάθησε να διασύρει τον δαρμένο Δ.Ινδαρέ από το βήμα της Βουλής.

Μας πειράζει που οι μετέχοντες στην εξουσία είναι πιο ίσοι. Και ότι δεν μπορούν καν να ελέγξουν την απόστασή τους από τους πολλούς και την απόλαυση της αυθαίρετης υπεροχής τους με αποτέλεσμα να μην κρατούν ούτε τα προσχήματα και να δηλητηριάζουν την κοινωνία με την επίδειξη αλαζονείας και αυταρχισμού.

Η αδικία και οι ανισότητες έτσι κι αλλιώς υπονομεύουν την κοινωνική συνοχή. Οταν αποτελούν ταυτοτικό στοιχείο ενός συστήματος εξουσίας, οι παρενέργειες είναι ακόμη πιο σοβαρές.

Γενικεύεται η εντύπωση ότι μια μικρή ομάδα κάνει ό,τι θέλει και δεν υπάρχει θεσμικό όριο στην αυθαιρεσία και την ασυδοσία της. Αυτός ο φόβος είναι ανυπόφορος και διαλυτικός. Παράγει απόγνωση και θυμό που κανείς δεν μπορεί να ξέρει πώς θα εκφραστεί, πότε θα κορυφωθεί και πόσο θα διαρκέσει.

TVXS