Τα νι του Γιάννννη

Υπόδειγμα του είδους ένας κάποτε Γιάνης. Που κάποτε πιστέψαμε και συμπαθήσαμε. Και που ήθελε να τον γράφουμε με ένα νι

του Θανάση Καρτερού

Σε χαλεπούς καιρούς παρανομίας και διώξεων η Αριστερά είχε μια ορισμένη παραγωγή σε «πρώην». Ανθρώπους που είχαν υπάρξει στις γραμμές της και κάποια στιγμή είδαν το φως το αληθινό, πέρασαν απέναντι και έβγαζαν το ψωμί, ή το παντεσπάνι τους, βγάζοντας τα δήθεν «άπλυτα στη φόρα». Βιβλία, περιοδικά, άρθρα, συνεντεύξεις με υπογραφές τέτοιων «πρώην» έβλεπαν τότε συστηματικά το φως της δημοσιότητας για να ξεπλύνουν τη μάχαιρα των κυνηγών με τη συκοφάντηση των κυνηγημένων. «Των συντρόφων τους θύτες, για αμνηστία οι αλήτες» όπως τραγούδησε ο Σαββόπουλος. Πριν δει κι αυτός το φως το αληθινό.

Φαίνεται πως μέσα στην αέναη αλλαγή της κοινωνίας, της πολιτικής, των ανθρώπων, όλα τριγύρω αλλάζουνε, αλλά οι «πρώην» μένουν.  Άνθρωποι που, αφού θήτευσαν σε θέσεις εμπιστοσύνης -κακώς, αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία- τώρα βγάζουν το πολιτικό ψωμί, ή και το παντεσπάνι τους, πουλώντας και πάλι δήθεν «άπλυτα». Των κάποτε συντρόφων τους. Κι αν το κάνουν για να θρέψουν έτσι ένα παμφάγο Εγώ, που, για να χορτάσει, καταπίνει κάθε μπουκιά ηθικής και εντιμότητας, ή επειδή έτσι ήταν πάντα και απλώς τώρα δείχνουν τον άπλυτο εαυτό τους, λίγο ενδιαφέρει. Οι άνθρωποι που διατίθενται στον πλειοδότη με τέτοιο τρόπο μόνο για καθαρά κίνητρα δεν διακρίνονται.

Υπόδειγμα του είδους ένας κάποτε Γιάνης. Που κάποτε πιστέψαμε και συμπαθήσαμε. Και που ήθελε να τον γράφουμε με ένα νι, αλλά του αξίζει να τον γράφουμε με τέσσερα. Τουλάχιστον. Για να ξεχωρίζει, όπως είναι το όνειρό του.  Ένα, γιατί αποδείχτηκε Νάνος πολιτικός σε όλη του τη διαδρομή. Αναξιόπιστος, φραμπαλάς, φιγουρατζής, επικίνδυνος.  Ένα, γιατί αποδείχτηκε Νοσηρός. Από άποψη φαντασίας, σοβαρότητας, ειλικρίνειας, ακόμα και φιλικών ανθρώπινων σχέσεων. Ένα, απλώς γιατί πρόκειται για Νούμερο. Πρωταγωνιστής σε μια επιθεώρηση που γράφει κάθε μέρα ο ίδιος. Και ένα τελευταίο, μάλλον εις διπλούν, γιατί εξακολουθεί να μας βγάζει όλους, με πρώτο τον Τσίπρα, Νενέκους, και τον εαυτό του Νικηταρά.

Μετά και τα τελευταία «άπλυτα» που διέθεσε στον Μαρινάκη και τον Μητσοτάκη, με στόχο τον Δραγασάκη αυτή τη φορά, ίσως του αξίζει ένα τελευταίο νι.  Όχι επί της ουσίας, αυτό απαντήθηκε. Αλλά επί των νεύρων: Να, πάρ’ τα Γιάννννη, να μην στα χρωστάμε...

avgi