Το κολιέ της Κεραμέως

 

"Να πω τώρα κάτι που το βλέπω τόση ώρα; Το κολιέ σας κυρία Κεραμέως είναι εξαιρετικό. Είναι έργο τέχνης. Είναι η άνοιξη".

Η δημοσιογράφος Ανθή Βούλγαρη (ΜΕΓΚΑ) δεν μπόρεσε να κρατηθεί και μίλησε στην υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως σαν να μιλάει σε μια φίλη της, έστω σε μια θεία της. Η ίδια ενοχλήθηκε από τα ειρωνικά σχόλια που δέχθηκε στη συνέχεια και απάντησε θυμωμένη με τη δέσμευση ότι τον αυθορμητισμό της δεν πρόκειται να τον χαρίσει σε κανέναν.

Και καλά θα κάνει. Η οικειότητα των δημοσιογράφων με πολιτικούς εδώ και καιρό θεωρείται επαγγελματικό προσόν τόσο που η κυβερνητική εκπρόσωπος Αριστοτελία Πελώνη πήγε κατευθείαν από την κάλυψη του ρεπορτάζ ΝΔ για την «Καθημερινή» στην επαγγελματική ένταξη στη ΝΔ. Δεν μεσολάβησε ούτε μια μικρή περίοδος ανάπαυσης, έτσι για τα προσχήματα. Το κόμμα το οποίο παρακολουθούσε ως δημοσιογράφος έγινε μέσα σε μια νύχτα εργοδότης της και ο πολιτικός αρχηγός του οποίου τη δραστηριότητα παρουσίαζε, υποτίθεται αντικειμενικά, έγινε πολιτικός της προϊστάμενος.

Ο χρόνος έδειξε ότι είναι απολύτως κατάλληλη για τη θέση. Είναι εριστική, φανατική, αλαζονική, συγκρουσιακή και οπωσδήποτε δεν έχει ευαισθησίες σαν αυτές του προκατόχου της Χρ. Ταραντίλη που παραιτήθηκε γρήγορα γιατί δεν του ταίριαζε ο ρόλος του «χασάπη» που έχει καθήκον να «πετσοκόβει» την αξιωματική αντιπολίτευση και να μην απαντά στα δύσκολα ερωτήματα για κυβερνητικές ευθύνες και λάθη.

Άλλωστε, προηγήθηκε η ευρωβουλευτής Μαρία Σπυράκη που πέρασε από το ρεπορτάζ ΝΔ για το ΜΕΓΚΑ στη συνεργασία με τη ΝΔ, κατά το ίδιο μοντέλο, από την παραγωγή στην κατανάλωση.

Τα παραδείγματα είναι πολλά: Η υφυπουργός μετανάστευσης και ασύλου Σοφία Βούλτεψη παραμένει συνεργάτης τηλεοπτικής εκπομπής ως δημοσιογράφος προσπαθώντας να πλήξει τον ΣΥΡΙΖΑ και με τις δύο ιδιότητες, χωρίς να είναι ξεκάθαρα τα όρια ανάμεσα στη μία και στην άλλη.

Και γιατί να είναι; Το ακούμε καθημερινά στα ραδιόφωνα και το βλέπουμε στα κανάλια ότι δημοσιογράφοι στέκονται απέναντι σε υπουργούς είτε σαν φίλοι είτε σαν υπάλληλοι. Αβρότητες, γλύκες και αποφυγή κάθε πιθανότητας να βρεθεί σε δύσκολη θέση ο συνεντευξιαζόμενος.

Από την άλλη, παρακολουθούμε δημοσιογράφους να μιλούν ή να γράφουν για τον ΣΥΡΙΖΑ με τέτοιο πάθος, σαν να πρόκειται για προσωπική βεντέτα, σαν να του χρωστάνε ανταπόδοση για κάποιο κακό που τους έχει κάνει.

Το Μέγαρο Μαξίμου είναι γεμάτο δημοσιογράφους: Από τον Γ. Βλαστάρη μέχρι την Μ. Χούκλη και από τον Δ. Τσιόδρα μέχρι τον Ι. Πιπίνη, ποτέ άλλοτε δεν εργάστηκαν τόσοι δημοσιογράφοι στο πρωθυπουργικό γραφείο.

Και αυτή ήταν μια κεντρική επιλογή για τον Κυρ. Μητσοτάκη, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο πρόεδρος της ΕΡΤ, Κ. Ζούλας, ήταν διευθυντής γραφείου Τύπου στο οποίο βρέθηκε αφήνοντας το πολιτικό ρεπορτάζ στην «Καθημερινή», ενώ στην πρώτη φάση της ηγεσίας του στενός συνεργάτης του ήταν ο πρώην διευθυντής της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ», Δ. Μητρόπουλος, που στην πορεία ηττήθηκε στις ίντριγκες και εξαφανίστηκε.

Σημασία έχει η υπόσχεση: Αρκεί να φτιάξει κανείς το βιογραφικό του και μπορεί να βρεθεί και γι' αυτόν μια ευκαιρία. Όλοι οι καλοί χωράνε. 

tvxs