«Πέθαναν» τον Γαβρά... «πυροβόλησαν» την Ζορμπά

Από τη δημοσιογραφική γκάφα ώς την “πολιτική γκάφα” που ορισμένοι έσπευσαν να αποδώσουν, και πάλι χωρίς διασταύρωση, σε ένα πολιτικό πρόσωπο είναι μια άλλη ιστορία

του Πέτρου Κατσάκου

Ο Ιταλός φαρσέρ των social media Τομάζο ντε Μπενεντέτι είναι, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις ο άνθρωπος που «πέθανε» χθες στο Τwitter τον Κώστα Γαβρά. Ο Άρης Πορτοσάλτε είναι ένας από τους Έλληνες δημοσιογράφους που έσπευσαν να «πυροβολήσουν» στο Τwitter τη Μυρσίνη Ζορμπά αποδίδοντας την ψευδή είδηση στην υπουργό Πολιτισμού και στολίζοντάς την πλουσιοπάροχα με σειρά απαξιωτικών χαρακτηρισμών.

Αυτό που δεν γνωρίζουμε πολλοί εξ ημών είναι ο βίος και η πολιτεία του Τομάζο ντε Μπενεντέτι που δεν κάνει τίποτε άλλο τα τελευταία χρόνια από το να δημιουργεί fake accounts πολιτικών και μέσα από εκεί να ανακοινώνει κάποιο hoax. Και το κάνει τόσο καλά που όταν πριν 5-6 χρονια είχε ανακοινώσει τον “θάνατο” του Άσαντ, έστειλε για λίγες ώρες την τιμή του πετρελαίου στα ύψη ή κάποια άλλη φορά δεν δίστασε να “πεθάνει” τον Πάπα της Ρώμης μέσω του Τwitter ενός καρδινάλιου του Βατικανού. Τελευταίο θύμα του ντε Μπενεντέτι ήταν ο Κώστας Γαβράς, ο “θάνατος” του οποίου παρέσυρε πλειάδα ελληνικών και ξένων ΜΜΕ καθώς γινόταν γνωστός μέσω ενός λογαριασμού Τwitter που έφερε το όνομα της Μυρσίνης Ζορμπά.

Επιτυχημένο για μια ακόμη φορά το “χτύπημα” του Τομάζο ντε Μπενεντέτι κατά του δημοσιογραφικού κόσμου, που πιάστηκε για μια ακόμη φορά αδιάβαστος καθώς έσπευσε να αναπαραγάγει μια αδιασταύρωτη πληροφορία. Ένα το κρατούμενο και αυτό μας αφορά όλους, είτε τσιμπήσαμε είτε όχι στον “θάνατο” του Κώστα Γαβρά, καθώς στο παρελθόν έχουμε “θάψει” ουκ ολίγους ζωντανούς.

Από τη δημοσιογραφική γκάφα, όμως, ώς την “πολιτική γκάφα” που ορισμένοι έσπευσαν να αποδώσουν, και πάλι χωρίς διασταύρωση, σε ένα πολιτικό πρόσωπο είναι μια άλλη ιστορία, που σηκώνει άλλου είδους συζήτηση καθώς δεν αφορά στους δημοσιογράφους, που υπό το άγχος και τη βιασύνη της ηλεκτρονικής πρωτιάς προσπερνούν βασικούς κανόνες του επαγγέλματος, αλλά τους κυνηγούς κεφαλών της δημοσιογραφίας που αναζητούν “θύματα” προς εξυπηρέτηση των πολιτικών τους συμφερόντων και μόνο.

Έτσι και στην περίπτωση του Γαβρά, ένας “θάνατος” δεν ήταν αρκετός χωρίς τη “δολοφονία” της υπουργού της παρούσας κυβέρνησης στην οποία και έπρεπε να αποδοθεί η “γκάφα” και η “ντροπή”. Η πολιτική αυτή προέκταση, που ξεπερνά τις αρχικές προσδοκίες του Ιταλού φαρσέρ, είναι το επακόλουθο της τοξικής αντιπολίτευσης που μια εμβληματική μερίδα του δημοσιογραφικού κατεστημένου ασκεί στην κυβέρνηση της Αριστεράς και αποτελεί πρόβλημα σοβαρό όσο και αυτό των fake news.

αυγη