«Ελλάς - Ελλήνων - Οφσορούχων»: Το «κόμμα των offshore»

του Γιώργου Λακόπουλου

Από την εφημερίδα  Documento έγινε γνωστή μια ακόμη υπόθεση που συνδέει επιχειρηματίες με offshore εταιρίες, μέσα ενημέρωσης , πολιτικούς και άλλους αξιωματούχους. Δεν είναι η πρώτη υπόθεση. Από την ίδια εφημερίδα, όπως και προηγουμένως από την  «Νέα Σελίδα» και από τα μέσα του ομίλου «24media» – παλαιότερα και από άλλες εφημερίδες, όπως τα ΝΕΑ προτού αλλάξουν ρότα- έχουν γίνει γνωστές ανάλογες υποθέσεις.

Οίκοθεν νοείται, ότι ελέγχονται από τη Δικαιοσύνη, αλλά δεν υπάρχει ενημέρωση για τη νομική εξέλιξη.  Πάντως το «κεντρικό μιντιακό σύστημα» αντιμετώπισε με προφανή διάθεσή απόκρυψης αυτές τις υποθέσεις.  Καθόλου περίεργο καθώς σε αρκετές περιπτώσεις αυτές οι εταιρίες συνδέονται με συγκεκριμένα ΜΜΕ ή με τους ιδιοκτήτες -και τους χρηματοδότες τους.

Αντίθετα μια ρημαδοonshore που φέρεται να συνδέεται με την «Αυγή» είναι καραμέλα στο στόμα των φλούφληδων της διαχρονικής φιλομητσοτακικής αρθρογραφίας- που καταπίνουν την καμήλα και διυλίζουν το κουνούπι.Έχουμε λοιπόν ένα φαινόμενο: λεφτά αγνώστων κατόχων με άγνωστη προέλευση διακινούνται ανάμεσα σε  ΜΜΕ, κόμματα, πολιτικά πρόσωπα και επιχειρήσεις. Κάτω από τη μύτη του εποπτικού συστήματος της κεντρικής τράπεζας αλλά και των κρατικών ελεγκτικών αρχών.

Πολλά λεφτά, με τα οποία κατά ουσίαν συντηρούνται συγκεκριμένα ΜΜΕ που έχουν ένα κοινό παρονομαστή: επιτίθενται στην κυβέρνηση και στηρίζουν όχι ακριβώς τη ΝΔ, αλλά προσωπικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Θα μπορούσε να είναι απλώς μια σύμπτωση, ή μια ιδιοτυπία που διαδέχεται την πρακτική που άφησε πίσω της η θρυλική Mayo που μάζευε λεφτά όταν διοικούσε τη ΝΔ ένας άλλος Μητσοτάκης. Αλλά συμβαίνει να υπάρχουν διαρκώς πληροφορίες -που δεν διαψεύδονται- που εμπλέκουν σ’ αυτή τη συζήτηση και τη στενή οικογένεια του σημερινού προέδρου της ΝΔ. Στην ουσία αφορούν τον ίδιο. Τα αποκαλυπτόμενα συνδέονται με μια ανεξάρτητη επιχειρηματία, αλλά  στην Ελλάδα στο τέλος τα λεφτά σε έναν σπίτι μπαίνουν. Κέρδη ή ζημίες μοιράζονται την ίδια οικογένεια.

Οι offshore εταιρίες είναι στην ύστερη Μεταπολίτευση ο εκσυγχρονισμός της πρακτικής «να βγάλω τα λεφτά έξω», έτσι όπως εδραιώθηκε την εποχή που αυτά τα λεφτά δεν κινδύνευαν από κανέναν έλεγχο. Αμέτρητοι άνθρωποι -που δεν ήταν καν επιχειρηματίες σε πολλές περιπτώσεις- αποκτούσαν μια ή περισσότερες offshore  στις οποίες μεταβίβασαν περιουσιακά στοιχεία τους ή το μαύρο χρήμα που είχαν εξασφαλίσει από παράνομες δραστηριότητες.

Είναι απίστευτα πολλοί όσοι βρέθηκαν με τη μία και μοναδική μετοχή μιας τέτοιας εταιρίας την οποία διαχειρίζεται ένα νομικό γραφείο σε κάποιο σημείο του πλανήτη που δεν γνωρίζουν κάνουν πού πέφτει. Ελλάς Ελλήνων Οφσορούχων. Για περίοδο -κυρίως επί «εκσυγχρονισμού΄»-  ήταν μόδα. «Φτιάξε κι εσύ  μια offshore, μπορείς».  Ανάμεσά τους πολιτικοί και μεγαλοδημοσιογράφοι…

Έτσι η Ελβετία ως παραδείσιος προορισμός διοχέτευσης παράνομης αποταμίευσης ξεπεράστηκε. Το ελληνικό μαύρο χρήμα διεσπάρη από την Κύπρο ως τη Σιγκαπούρη και από τον Παναμά μέχρι τις Παρθένες Νήσους και χώρες -ναι χώρες- με ονόματα όπως Μπελίζ και πληθυσμό λίγες χιλιάδες κατοίκων.

Από τους «οφσορούχους»  λίγοι είχαν μια τέτοια εταιρία για επιχειρηματική διευκόλυνση. Για τους περισσότερους ήταν «καβάτζα» παράνομου πλουτισμού. Ούτε καν «ασφάλεια», όπως αντιλαμβάνονταν παλαιοτέρα κάποιος το να «έχει λεφτά στην Ελβετία».

Καμιά ευτυχία όμως δεν κρατάει αιώνια.  Οι τεχνολογικές εξελίξεις και οι νομικές διευθετήσεις σε εθνικό και διεθνές επίπεδο έφεραν τις offshore στην περιοχή του ελέγχου από δημόσιες αρχές και θέσπισαν την υποχρέωση της δικαιολογείται το περιεχόμενό τους. Αυτή είναι μια διαδικασία που εξελίσσεται διαρκώς και τα επόμενα χρόνια αναμένεται να ξυπνήσουν άσχημα όσοι κοινοί θνητοί έχουν λεφτά και περιουσιακά στοιχεία σε τέτοιες εταιρίες.

Ήδη άλλωστε πάνω τους πλανάται το φάντασμα των αποκαλύψεων που έρχονται από το εσωτερικό των χρηματοπιστωτικών συστημάτων και άλλα » αποθετήρια» χρήματος. Εκτός από τη νομική και δημοσιογραφική έρευνα, ευσυνείδητοι υπάλληλοι δίνουν στη δημοσιότητα τα περίφημα «papers» και τις διαβόητες «λίστες» στα οποία η Ελλάδα έχει την τιμητική της.  Και δεν είδαμε τίποτε ακόμη.

Να επιστρέψουμε στην αρχή. Το φαινόμενο της χρηματοδότησης ΜΜΕ  και άλλων δραστηριοτήτων προσώπων που σχετίζονται με κόμματα και πολιτικούς, αναδεικνύει ένα νέο πρόβλημα στην Ελλάδα: την χειραγώγηση του δημοσίου βίου΄δια της… εξαγοράς του.

Φεύγουμε από τη φάση στην οποία το πολιτικό σύστημα τελούσε υπό την επιτροπεία όσων «σπονσοράριζαν» κόμματα και πολιτικούς και όσους αποφάσιζαν δια του ελέγχου των ΜΜΕ  και του χρήματος ποιος θα μπει στην επόμενη Βουλή από κάθε κόμμα δια της προβολής του και της γενικότερης ενίσχυσής του.

Πάμε σε ένα νέο «μοντέλο»: την οικονομική επιβίωση φορέων που διαμορφώνουν τους όρους του πολιτικού παιχνιδιού- είτε με την διατεταγμένη ενημέρωση είτε με την οργανωμένη παρουσία στο εσωτερικό των κομμάτων και του επηρεασμού των εσωτερικών διαδικασιών τους, μέχρι την ανάδειξη ηγεσίας- με χρήμα που προέρχεται από offshore εταιρίες -οι ιδιοκτήτες των οποίων αγνοούνται.

Δηλαδή κανείς δεν ξέρει σε ποιον ανήκουν τα λεφτά, πώς δημιουργήθηκαν και γιατί επιστρέφουν για τις συγκεκριμένες χρηματοδοτήσεις.  Ότι δεν ξέρουμε δεν σημαίνει ότι δεν υποψιαζόμαστε και ότι αργά ή γρήγορα δεν θα μάθουμε. Follow the money, κατά τη διατύπωση που έγινε της μόδας τελευταία σε κάποιους κύκλους.

Στην ουσία φεύγουμε από ένα πρόβλημα παραβίασης των νόμων και φτάνουμε στην απειλή για τη Δημοκρατία. Εκτός το ερώτημα για την προέλευση του μαύρου χρήματος υπάρχει πλέον και το ερώτημα για τη χρησιμοποίηση του. Από την εποχή που οι ξεχωριστές εταιρίες ήταν απλώς κρυψώνες φαιού πλούτου, τώρα γίνονται βραχίονες φαιάς πολιτικής.

Αν μέχρι τώρα κάποια α ΜΜΕ δεν ήταν επιχειρήσεις, αλλά ζημιογόνα παραρτήματα άλλων επιχειρήσεων ή δραστηριοτήτων, στο εξής υπάρχει κίνδυνος να είναι το  πολιτικό σύστημα, ή ένα μέρος του παράρτημα των ίδιων επιχειρήσεων και των ίδιων δραστηριοτήτων. Με… λαϊκή υποστήριξη ενδεχομένως.  Το «κόμμα των offshore» είναι τόσο μαζικό που μπορεί να επηρεάσει  τις πολιτικές εξελίξεις υπέρ εκείνων που εκπροσωπούν τα συμφέροντά του. Άλλωστε, όταν πιστεύεις ότι πρέπει να υπάρχουν ιδιωτικά πανεπιστήμια, γιατί θα αντισταθείς στο να υπάρχουν ιδιωτικά κόμματα;

Πηγή: Ανοιχτό Παράθυρο