Με αφορμή την επίθεση στην οικογένεια του Αφγανόπουλου, στη Δάφνη, σε κάποια ΜΜΕ ανασύρθηκαν παλιότερες δηλώσεις του αντιπροέδρου της ΝΔ Άδωνι Γεωργιάδη σε ραδιοφωνικό σταθμό με τις οποίες ζητάει να γίνει δύσκολη η ζωή των μεταναστών για να αναγκαστούν να φύγουν.
Του Γιώργου Λακόπουλου
«Ένας από τους στόχους είναι ότι πρέπει να καταλάβουν ότι είναι ανεπιθύμητοι στην Ελλάδα. Ένας από τους τρόπους για να τους πείσεις ότι είναι πλέον μη επιθυμητοί είναι η συχνή προσαγωγή τους».
Αν το είπε δεν θα έπρεπε να βρίσκεται σήμερα στη ΝΔ. Αλλά βρίσκεται. Και τη διχάζει. Ένα τμήμα της κομματικής βάσης και αρκετά στελέχη συντάσσονται με τις θέσεις που αναπτύσσει για τη ιδεολογική ταυτότητα της ΝΔ. Οι υπόλοιποι βρίσκονται στα κάγκελα καθώς αυτά που πρεσβεύει δεν έχουν σχέση με τις παρακαταθήκες του Καραμανλή, ούτε με την ιδρυτική διακήρυξη του κόμματος.
Πολύ περισσότερο δεν έχουν με την «αναβάθμιση λογισμικού» που έκανε μετά το 1997 ο νεότερος Καραμανλής που «επέκτεινε» τη ΝΔ στο χώρο τη Κέντρου προκειμένου να την αναδείξει σε σύγχρονο κεντροδεξιό κόμμα ευρωπαϊκού τύπου. Όχι και πολύ εύκολο εγχείρημα, αν κριθεί από όσα συνέβησαν μετά από αυτόν.
Στην ουσία η ρητορική του Αδώνιδος, η επιλογή θεμάτων που προσφέρονται για αντιαριστερές κορώνες και η επιστροφή στο αντικομουνιστικό πνεύμα της μετεμφυλιακής περιόδου, τα απλοϊκά «θέσφατα» για την «δικτατορία των κομμουνιστικών καθεστώτων» και άλλα συναφή, στοχεύουν στην μεταμόρφωση της ΝΔ σε «δεξιό κόμμα»-καθόσον και ο ίδιος δηλώνει «υπερήφανος δεξιός». Του έχουν αποδοθεί μάλιστα δηλώσεις ότι «η ΝΔ δεν είναι κεντροδεξιά».
Το θέμα με τον Άδωνι δεν είναι αυτά αυτά που λέει. Είναι αυτά που επιλέγει για να ρητορεύσει και η ματιά του στα πράγματα . Επιχρωματισμένη ενίοτε με την «εγκυρότητα» του ιστορικού. Άρα και του ιδεολογικού καθοδηγητή κατά κάποιο τρόπο. Του αγκιτάτορα.
Αυτό ακριβώς έχει χωρίσει τη ΝΔ σε δυο στρατόπεδα. Π.χ. οι Καραμανλικοί στο σύνολό τους, αλλά και η Ντόρα Μπακογιάννη ή ο Κωστής Χατζηδάκης και οι ευπρεπείς «γαλάζιοι» αστοί της Αθήνας, δεν μπορούν να φανταστούν ότι ανήκουν σε ένα κόμμα σαν αυτό που περιγράφει, ή επιθυμεί, ο Γεωργιάδης- «μουσαφίρης» στη ΝΔ κατά τον Βαγγέλη Αντώναρο και όχι μόνο.
Ακόμη και κάποιες κυρίες των Βορείων Προαστίων -που τον ακούνε με προσήλωση τα αντικομουνιστικά του- τα δέχονται ως αντιπολιτευτική αιχμή προς τον Τσίπρα, όχι ως θεωρητικό υπόβαθρο του κόμματός τους. Άλλωστε υπερηφανεύονται για την νομιμοποίηση του ΚΚΕ από τον Καραμανλή.
Στην άλλη πλευρά και όσο προχωρούμε προς το περιθώριο της ΝΔ, η ρητορική που απευθύνεται σε κατώτερα αισθήματα, ανασκαλεύει μνήμες και ερεθίζει τη διάθεση για νοσταλγία του «συμμοριτοπόλεμου που νικήσαμε» βρίσκει έδαφος. Αυτό προσφέρεται για θεωρίες σαν αυτές που ανέπτυξε ο Άδωνις όπως «φερθήκαμε ενοχικά», «τους αφήσαμε να πάρουν το πλεονέκτημα». Όσα διακήρυξε πρώτος ο Βύρων Πολύδωρας με βιβλίο του.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης όρισε αντιπρόεδρο τον Γεωργιάδη με την προσδοκία ότι θα κόψει τις ροές προς την άκρα δεξιά και ενδεχομένως διευκολύνει επαναπατρισμούς. Αλλά αυτό που συνέβη στην πραγματικότητα είναι ότι ο Άδωνις έφερε μέσα στη ΝΔ μια συζήτηση που στο παρελθόν γινόταν ανάμεσα στην ΝΔ και επιμέρους συσπειρώσεις στα δεξιάς της, όπως ο ΛΑΟΣ .
Αντί να προσηλυτίζει ακροδεξιούς στη ΝΔ, εκμαυλίζει οπαδούς του κόμματος σε ξεπερασμένες θεωρίες και με την θυελλώδη παρουσία του ήδη λειτουργεί ως δελφίνος του Μητσοτάκη έχοντας επιβάλλει μια δική του τάση στη ΝΔ : την τάση «σέλφι με τον Άδωνι».
Η ΝΔ είχε και στο παρελθόν εσωτερικές έριδες ιδεολογικού χαρακτήρα. Από τη Βόλβη ως τις ιδέες που προσπάθησε να εμφυτεύσει ο Κώστας Μητσοτάκης. Αλλά θα είναι πρώτη φορά που θα ξεσπάσει ιδεολογικός εμφύλιος με αφορμή όσα ισχυρίζεται κάποιος που μπήκε στο κόμμα για να κλείσει τρύπες και ανοίγει χάσματα.
Πηγή: anoixtoparathyro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου