Η κριτική στην άδεια Κουφοντίνα είναι αντιφατική

Ο Κουφοντίνας καταδικάστηκε ως κοινός, όχι πολιτικός, εγκληματίας, καθώς το ειδικό δικαστήριο του Κορυδαλλού δεν δέχθηκε το ελαφρυντικό των μη ταπεινών πολιτικών αιτίων των πράξεών του.

Γράφει ο Αντώνης Μπρούμας*

Τώρα ο Κουφοντίνας εμπίπτει στις διατάξεις νόμων, με βάση τις οποίες χορηγείται άδεια σε ποινικούς κρατουμένους της κατηγορίας του.

Ωστόσο, η κριτική στην άδεια Κουφοντίνα φέρνει το επιχείρημα ότι ο Κουφοντίνας δεν πρέπει να λάβει άδεια, επειδή ποτέ δεν μετάνιωσε για τις πράξεις του και παραμένει πιστός στην ιδεολογία του.

Εκτός του ότι τέτοιο επιχείρημα δεν έχει καμία βάση στον νόμο, αν ο Κουφοντίνας είναι ένας κοινός ποινικός και όχι ένας πολιτικός κρατούμενος, όπως δέχονται όσοι διαφωνούν με την χορήγηση της άδειάς του, τότε αντιφάσκουν χρησιμοποιώντας ως επιχείρημα την επιμονή στην ιδεολογία του, καθώς οι ποινικοί έχουν μόνο ταπεινά οικονομικά και πάντως μη πολιτικά αίτια για τις πράξεις τους.

Η κριτική στην άδεια Κουφοντίνα όμως έχει την εξής βάση σε ένα δίκαιο, που σταδιακά δομείται στις δυτικές φιλελεύθερες δημοκρατίες. Το ποινικό δίκαιο του εχθρού. Με βάση το δίκαιο αυτό δομείται μία τρίτη κατηγορία δραστών, οι εχθροί του status quo. Στόχος της ποινικής καταστολής δεν είναι ο σοφρωνισμός αλλά η εξαφάνισή τους, η μεταχείρισή τους ως εχθρών στα πλαίσια του δικαίου του πολέμου [αυτή την φορά σε επίπεδο ατόμου / κράτους]. Οι άνθρωποι αυτοί τίθενται σε κατάσταση εξαίρεσης από το δίκαιο, δηλαδή αποστερούνται τα ίδια δικαιώματα που έχουν άλλες κατηγορίες δραστών.

Το ποινικό δίκαιο του εχθρού είναι μία σημαντική φιλοσοφική κατασκευή, που στην πραγματικότητα ανάγει τις ρίζες του στην Σμιτιανή φιλοσοφία του δικαίου της κατάστασης εξαίρεσης. Σε κάθε περίπτωση δεν έχει σχέση ή καλύτερα είναι ασύμβατο και καταστρέφει το φιλελεύθερο κράτος δικαίου και τις ενσωματωμένες σε αυτό κατακτήσεις στο όνομα του ολοκληρωτικού τσακίσματος μίας υποτιθέμενης και αιωρούμενης απειλής της δημοκρατίας.

Την εξαίρεσή του από σημαντικά δικαιώματα δίκαιης δίκης έχει βιώσει ο ίδιος ο Κουφοντίνας, αρχής γενομένης από την καταδίκη του από έκτακτο ειδικό δικαστήριο, που φτιάχτηκε ειδικά για την 17Ν. Η κριτική λοιπόν στην άδειά του και οι ιαχές για την δημιουργία λευκών κελιών για τους τρομοκράτες πρέπει να ειδωθούν ως αυτό που είναι, η ολοκλήρωση του ήδη οικοδομημένου εγχώριου ποινικού δικαίου του εχθρού, ενός κατασκευάσματος που απειλεί τα ατομικά δικαιώματα και την φιλελεύθερη δημοκρατία πολύ περισσότερο από ό,τι τα απείλησε ποτέ η 17Ν του Κουφοντίνα [αν ποτέ δεχθούμε ότι η 17Ν απείλησε το status quo].

*υποψήφιος Διδάκτωρ Νομικής 

koutipandoras