Τελικά η παρακμή αποτελειώνει το έργο που ξεκίνησε η καταστολή...

της Άντας Ψαρρά

"Η εκτόξευση σε ευθεία βολή δακρυγόνων ή φωτοβολίδων αποτελεί εγκληματική ενέργεια από όποιον κι αν προέρχεται" αναφέρει η Ενωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδος στην ανακοίνωση με την οποία εύχεται περαστικά στην Α. Τσουκαλά και συμπληρώνει:  «Για άλλη μια φορά δηλώνουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι οι φωτορεπόρτερ ασκούμε τα καθήκοντά μας σύμφωνα με κανόνες δεοντολογίας. Στη θέση της κ. Τσουκαλά θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε από μας»!

Στη θέση της κ. Τσουκαλά όπως και στη θέση του παιδιού που έχασε το μάτι του από δακρυγόνο σε ευθεία βολή πράγματι θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε κι από σας κι από μας κι από τους άλλους. Το θέμα, όμως, δεν είναι μόνο το ποιος θα μπορούσε να είναι ή είναι τελικά το θύμα. Το θέμα είναι και ποιος είναι εκείνος που πήρε τον αυτοσχέδιο πυροσωλήνα και εκτόξευσε τη φωτοβολίδα μέσα στον κόσμο.

Αν δηλαδή το θύμα ήταν αστυνομικός, τώρα θα μιλούσαμε για αγωνιστική δράση; Αν το θύμα ήταν ένα 15χρονο παιδί που βρέθηκε στα επεισόδια, θα μιλούσαμε για παράπλευρη απώλεια; Πράγματι, η επίθεση των ΜΑΤ σε μπλοκ αναρχικών στη λ. Αλεξάνδρας μετά την πορεία ήταν απρόκλητη και πράγματι πυροδοτήθηκε ξανά η ένταση. Επομένως; Ο αυτοσχέδιος πυροσωλήνας που εκτοξεύει ναυτικές φωτοβολίδες δεν ήταν φυσικά αποτέλεσμα της έντασης και το «σκηνικό» ήταν στημένο στην πλατεία.

Σε τι διαφέρει ο τύπος με τον αυτοσχέδιο πυροσωλήνα που τραυματίζει κάποιον στα Εξάρχεια από τον φανατισμένο οπαδό του κάθε ποδοσφαιρικού στρατού που ρίχνει στο γήπεδο μια φωτοβολίδα στον αντίπαλο; Διαφέρει μόνο στη μετέπειτα ποινική του μεταχείριση.

Ο πρώτος, αν συλληφθεί, θα προφυλακιστεί και θα καταδικαστεί μέχρι και ως τρομοκράτης, ο δε δεύτερος θα «καθαρίσει» γρήγορα με λίγους μήνες ποινής και με πολλούς παράγοντες της ομάδας στο πλευρό του. Αυτή είναι λοιπόν η διαφορά; Αυτό είναι το ζητούμενο μιας ομάδας ανθρώπων που αυτοπροσδιορίζονται μάλιστα ως αγωνιστές;

Το επόμενο ερώτημα είναι: Πού καταλήγει τελικά η επαναλαμβανόμενη εβδομαδιαία επίθεση με μολότοφ στις κλούβες των Εξαρχείων; Πώς ακριβώς υπερασπίζονται όλοι αυτοί οι τύποι, που έκαναν ακόμα και το Πολυτεχνείο τσιφλίκι τους, τα δικαιώματα ευάλωτων ομάδων, κρατουμένων και άδικα φυλακισμένων;

Χρειάστηκε η γενναία πρωτοβουλία άλλων αναρχικών, αντιεξουσιαστών και λοιπών για να αφεθεί ελεύθερος ο κόσμος να πάει φέτος στο Πολυτεχνείο. Πώς είναι δυνατόν να βγαίνουν κάποιοι από εκδηλώσεις στο ΕΜΠ και αυτομάτως να αρχίζουν τις μολότοφ του Σαββατοκύριακου έτσι ως ένα είδος σπορ;

Νομίζουν μήπως ότι οι απελπισμένες και άγριες εξεγέρσεις νεολαίων των υποβαθμισμένων προαστίων των μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων που, με αφορμή τη φτώχεια, την περιθωριοποίηση και την άγρια καταστολή, συχνά καταλήγουν σε κάψιμο αυτοκινήτων, καταστροφές και συγκρούσεις με την αστυνομία έχουν την παραμικρή σχέση με το δικό τους εβδομαδιαίο συνήθειο;

Κι ας μη βιαστεί ο κάθε υποστηρικτής της «τάξης και της ασφάλειας», αφού πρώτα τους «τσουβαλιάσει», μετά να χαρεί επειδή ανάμεσα στους αναρχικούς και στους αντιεξουσιαστές υπάρχουν και κάποιοι που αποφασίζουν ότι η αυτοδικία ή η συνεχόμενη χρήση ακραίων πρακτικών είναι η αποτελεσματική μέθοδος για την κατάργηση του κράτους. Από τις γραμμές των υπερασπιστών της τάξης και της ασφάλειας έχουν κατά καιρούς ξεπηδήσει και κυριαρχήσει πάνω και στον δικό μας λαό και στη νεολαία οι μεγαλύτεροι εγκληματίες.

Ολοι οι χώροι έχουν τις συνιστώσες τους και μάλιστα πολλές φορές οι ίδιες αυτές συνιστώσες του κάθε χώρου έχουν μεταξύ τους χαώδη απόσταση και στη σκέψη και στη στάση τους.

Σήμερα μια γυναίκα δίνει μάχη για τη ζωή της και το πιθανότερο είναι ότι εκείνος που κρατούσε τον πυροσωλήνα δεν θα βρίσκεται ανάμεσα σε όσους έχουν συλληφθεί, μια και θα φρόντισε να το σκάσει εγκαίρως την ώρα που η γυναίκα καιγόταν.

Οσο για τους υπόλοιπους, είτε είναι αναρχικοί είτε είναι αντιεξουσιαστές είτε είναι οτιδήποτε, ας μπουν λίγο στον κόπο να αφήσουν κάτω τη μολότοφ και να σκεφτούν. Κι αν δεν το κάνουν για τους ίδιους, ας το κάνουν για να κλείσει το στόμα όσων καπηλεύονται κάποια περιστατικά και κηλιδώνουν κινήματα και αγώνες.

Οσο κι αν αυτό ακούγεται ακραίο, φαίνεται –μετά και την τελευταία πορεία του Πολυτεχνείου– ότι τελικά η παρακμή αποτελειώνει το έργο που κάποτε ξεκίνησε η καταστολή...

efsyn