Ύαινες και μαντρόσκυλα

Εθισμένοι στο αίμα και στα δάκρυα, μισούν τους «καταραμένους» της άλλης πλευράς του Αιγαίου

του Ορέστη Μεταξά

Τα μαντρόσκυλα ξύπνησαν. Αφού επί δύο μήνες δεν έβγαλαν κιχ, ξαφνικά μύρισαν αίμα φτωχών ανθρώπων, προσφύγων, μεταναστών και αφηνίασαν.

Μαντρόσκυλα και ύαινες μαζί. Εθισμένοι στο αίμα και στα δάκρυα. Τρέφονται μ’ αυτά. Η λογική τους, λογική των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των φυλακών, της ασφυξίας. Μισούν τους «καταραμένους» της άλλης πλευράς του Αιγαίου.

Η δυστυχία των καταφρονεμένων είναι ενοχή. Η φτώχεια τους καταδίκη. Ο πόλεμος συνενοχή.

Κλείστε τους “λαθραίους” ανθρώπους στα στρατόπεδα. Κλείστε τους στην άνυδρη γη της ερήμου των καταδίκων. Είναι ένοχοι. Ένοχοι διατάραξης της κοινής λογικής των ασπόνδυλων. Ένοχοι διατάραξης της απάθειας των βαλσαμωμένων.

Η κοινή λογική των μαντρόσκυλων, είναι η κοινή λογική των δημίων. Ζόφος και έρεβος η ψυχή τους. Βασιλιάδες των νεκρών, των σκελετών και των αποσυντιθέμενων πτωμάτων. Ξερνούν το ακροδεξιό μίσος τους, τον σάπιο εαυτό τους. Σαλτιμπάγκοι και χαμαιλέοντες. Μειλίχιοι θεωρητικοί του ρατσισμού, ενδεδυμένοι στα σινιέ κουστούμια τους και στην δολοφονική, ψυχρή λογική των ανθρωποκυνηγών.

Ζητούν η Ελλάδα να γίνει Μεσογειακή χώρα του Βίσεγκραντ. Ευνουχισμένη χώρα προσκυνημένων μισανθρώπων, απηνής διώκτης ικετών. Ικετών για την ζωή τους και την ζωή των παιδιών τους.

Υπουργοί φασίστες βγήκαν στα κανάλια. Μισούν, δηλητηριάζουν, ξερνούν χολή. Θέλουν την πατρίδα μας στα μέτρα τους. Χώρα ηττημένων ανθρώπων. Απανθρώπων. Χώρα χωρίς ανθρωπιά.

Ανθρωποφάγος δεν γεννιέσαι. Γίνεσαι. Οι ανθρωποφάγοι υπουργοί ζουν και παίρνουν ζωή μέσα απ’ τη δυστυχία των ανθρώπων του πολέμου και της φτώχειας. Τους δείχνουν με το δάχτυλο τους και μας λένε ότι αυτοί φταίνε για όλα.

Οι άνθρωποι της άλλης πλευράς της θάλασσας, είναι ένοχοι για τις δύσκολες ζωές μας, για τα όνειρα μας που έμειναν όνειρα.

Μαντρόσκυλα, ύαινες ανθρωποφάγες, ουρλιάζουν. Η ανατριχιαστική εκφορά του λόγου τους παγώνει το αίμα: “Κλείστε τους στην άνυδρη γη της ερήμου των καταδίκων. Κλείστε τους, ξεχάστε τους, αγνοήστε τους. Σαν να μην υπάρχουν. Και δεν θα υπάρχουν”.

Ως πότε θα ανεχόμαστε τα μαντρόσκυλα, τις ύαινες και τα τσακάλια; Ως πότε θα ανεχόμαστε να μπαίνουν μέσα στο σπίτι μας και να δηλητηριάζουν τη ζωή μας και την ζωή των παιδιών μας με το μίσος τους και την απανθρωπιά τους;

Τους ανεχτήκαμε και τους ανεχόμαστε. Μέχρι πότε;

Μας προκαλούν. Μαζέψτε τους.

κουτι πανδώρας