Η ανυπακοή σ’ έναν άδικο νόμο είναι δημοκρατική στάση

του Τάσου Παππά

Αν θέλεις να δώσεις επιστημονικό κύρος σε μια απόφασή σου για κρίσιμο θέμα, συγκροτείς μια επιτροπή σοφών η οποία αποτελείται από ειδικούς συγκεκριμένης σχολής σκέψης, βγάζει ένα πόρισμα που σε καλύπτει πολιτικά, σου ταιριάζει ιδεολογικά και στη συνέχεια το πουλάς στην κοινή γνώμη ως μελέτη υπεράνω υποψίας για ταξική μεροληψία. Τελευταίο παράδειγμα, το πόρισμα για την επικουρική ασφάλιση.

Το ίδιο επιχειρεί η κυβέρνηση και με τον Ποινικό Κώδικα. Με την προσθήκη νέων μελών -κατ’ επιλογή της κυβέρνησης- στη Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή του Ποινικού Κώδικα, η κυβέρνηση προσπαθεί να διαμορφώσει ένα θεσμικό πλαίσιο τόσο ασαφές που κάτω από ορισμένες περιστάσεις μπορεί να πλήξει ατομικά και πολιτικά δικαιώματα. Εισάγονται όροι όπως «έγκλημα γενικής διακινδύνευσης» και «διέγερση σε ανυπακοή» οι οποίοι παραπέμπουν σε κλειστά καθεστώτα που αντιμετωπίζουν με τρόμο κάθε διαμαρτυρία.

Επειδή δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει μ’ αυτή την κυβέρνηση, η αντίληψη της οποίας για τον νόμο και την τάξη φλερτάρει ανοιχτά με τον αυταρχισμό, και επειδή πολλοί δεν θέλουν μπλεξίματα με την…ουδέτερη αστυνομία και την… ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, ιδού ορισμένες χρήσιμες συμβουλές:

● Οσοι έχετε πλούσια βιβλιοθήκη και δεν θυμάστε όλα τα βιβλία που βρίσκονται στα ράφια, καλό είναι να κάνετε μια έρευνα. Οχι πρόχειρη. Συστηματική. Βάλτε και τους οικείους σας να βοηθήσουν. Αν εντοπίσετε επικίνδυνα βιβλία, να τα αποσύρετε αμέσως και να τα καταστρέψετε. Μην τα κρύψετε σε σημείο που νομίζετε ότι είναι ασφαλές.

Οι Κλουζό με τα μέσα που διαθέτουν θα τα βρουν και τότε θα είστε διπλά ύποπτοι. Θα μου πείτε, ποια είναι για το επιτελικό κράτος τα επικίνδυνα βιβλία; Καλή ερώτηση. Ανάρμοστα είναι εκείνα που αποθεώνουν τις επαναστάσεις, τις εξεγέρσεις και γενικώς την αντίσταση κατά του συστήματος. Δίνουν το κακό παράδειγμα.

Στην πυρά επίσης, χωρίς δεύτερη σκέψη, εκείνα που παροτρύνουν τους πολίτες να είναι ανυπάκουοι απέναντι σε άδικους νόμους. Δεν έχει καμιά σημασία που η μπάλα θα πάρει στοχαστές και ακτιβιστές που δεν ήταν κομμουνιστές (π.χ. Θορό, Ρολς, Μάρτιν Λούθερ Κινγκ). Με το έργο τους και τη δράση τους ανήγαγαν την ανυπακοή σε άδικους νόμους σε μέσο πολιτικής έκφρασης και αυτή η θέση δεν μπορεί να γίνει ανεκτή από την κυβέρνηση των αρίστων.

Φυσικά εκτός κυκλοφορίας όσα βιβλία ασχολούνται με το φαινόμενο της ένοπλης πάλης, όπως είναι αυτά που αναφέρονται στα κινήματα της Λατινικής Αμερικής και στις οργανώσεις που έδρασαν στη Δυτική Ευρώπη τις προηγούμενες δεκαετίες (Ερυθρές Ταξιαρχίες, RAF, ΕΤΑ, ΙRA). Τέλος, αν ανακαλύψετε κάπου καταχωνιασμένα τα βιβλία του Κάρλος Μαριγκέλα «Το εγχειρίδιο του αντάρτη των πόλεων» και του Σεργκέι Νετσάγεφ «Η κατήχηση του επαναστάτη», καλύτερα να πάτε αυτοβούλως στην αντιτρομοκρατική και να δηλώσετε μεταμέλεια γονυπετείς. Πού ξέρετε, μπορεί να πέσετε στα μαλακά.

● Ζήτημα υπάρχει και με τις μολότοφ. Κακούργημα η χρήση, κακούργημα και η κατοχή. Εδώ όμως μπορεί να μπερδευτούμε λίγο. Αν κάποιος έχει ξεχάσει να πετάξει στους κάδους ανακύκλωσης τα άδεια μπουκάλια μπίρας και τα κρατάει χωρίς προφανή λόγο στο σπίτι του είναι πιθανόν να θεωρηθεί ύποπτος.

Γι’ αυτό, να αγοράζετε μπίρες σε κουτάκια (για την ώρα είναι αθώα) ή αν είστε κλασικός πότης και προτιμάτε τις φιάλες, να απαλλάσσεστε απ’ αυτές αμέσως μόλις τις αδειάσετε. Ακόμη καλύτερα για σας είναι να κόψετε τις μπίρες και να το ρίξετε στη σαμπάνια. Ουδείς θα βάλει πονηρές σκέψεις αν δει άδεια μπουκάλια σαμπάνιας κάπου στο σπίτι σας αποθηκευμένα. Θα σας περάσει για πλούσιο και ως γνωστόν οι πλούσιοι δεν ρέπουν προς την πεζοδρομιακή βία.

● Μη στέλνετε μηνύματα με το κινητό σας και μέιλ με τον υπολογιστή σας με περιεχόμενο που μπορεί να παρεξηγηθεί. Ούτε για πλάκα να το κάνετε γιατί οι μηχανισμοί καταστολής και οι επιφορτισμένοι με το καθήκον να πατάσσουν κάθε προσπάθεια αμφισβήτησης του κράτους εισαγγελείς, δεν έχουν χιούμορ. Ολα τα παίρνουν τοις μετρητοίς και οφείλουν να δράσουν ταχύτατα, διαφορετικά θα εγκληθούν από τους πολιτικούς προϊσταμένους τους για εγκληματική αμέλεια.

Αν αναρωτιέστε πώς θα μάθουν οι υπηρεσίες για τα μηνύματα και τα μέιλ σας, να διαβάσετε το βιβλίο του Εντουαρντ Σνόουντεν «Το μεγάλο φακέλωμα» (εκδόσεις Ψυχογιός): «Ολες οι συσκευές μας, από τα κινητά μέχρι τους υπολογιστές μας, είναι κατά βάση μικροί απογραφείς, που τους κουβαλάμε μέσα στα σακίδια και στις τσέπες μας, απογραφείς που θυμούνται τα πάντα και δεν συγχωρούν το παραμικρό… Από τη στιγμή που η καθολικότητα της συλλογής συνδυαζόταν με τη μονιμότητα της αποθήκευσης, το μόνο που θα χρειαζόταν να κάνει η οποιαδήποτε κυβέρνηση ήταν να επιλέξει ένα άτομο ή μια ομάδα για τον ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου και να βαλθεί να ψάξει προκειμένου να βρει στοιχεία για ένα βολικό έγκλημα» (σελ. 212-213).

Συνεπώς: Η μόνη αυτονόητη δημοκρατική στάση απέναντι σ’ έναν κατάφωρα άδικο νόμο είναι η ανυπακοή.

efsyn