Από την κλεπτοκρατία στο πλιάτσικο...

Η διακυβέρνηση Σημίτη χαρακτηρίστηκε ως «περίοδος κλεπτοκρατίας» -και όχι αδίκως. Ένας δειλός πρωθυπουργός, που εξεπλάγη, εκ των υστέρων, από όσα γίνονταν στα υπουργεία της κυβέρνησής του, κατέληξε να δηλώσει, όταν πιέστηκε: «Ε, τι να κάνουμε, στην Ελλάδα ζούμε». Στην ισχυρή Ελλάδα, όπως διακήρυττε προεκλογικά, με ένα ντοπαρισμένο χρηματιστήριο, που πιστοποιούσε -όπως έλεγε- την ισχύ της χώρας, αλλά, όταν έσκασε η φούσκα, ο ίδιος ανθρωπάκος δήλωσε στους καταληστευμένους Έλληνες πολίτες: «Ας πρόσεχαν»!

του Δημήτρη Χρήστου

ΚΑΙ ΟΤΑΝ είδε την οργή του κόσμου, την κοπάνησε με ελαφρά πηδηματάκια και παρέδωσε το δαχτυλίδι του ΠΑΣΟΚ στον Γιώργο και την εξουσία στον Κώστα Καραμανλή.

ΚΑΙ ΟΤΑΝ ο Κώστας είδε πως ένα μεγάλο μέρος της πολιτικής εξουσίας που παρέλαβε ήταν ιδιωτικοποιημένο, δήλωσε αγανακτισμένος στην ψησταριά του Μπαϊρακτάρη: «Δεν μπορούν να κυβερνούν τον τόπο κάποιοι νταβατζήδες».

ΜΕΤΑ ανέθεσε στον Θοδωρή Ρουσόπουλο να ανακοινώσει πως οι μετοχές στα ΜΜΕ θα είναι πλέον ονομαστικές. Όπως γνωρίζετε, τίποτε από όσα επιθυμούσε δεν έγινε πράξη. Τη βρόμικη δουλειά την ανέλαβε ο Σουφλιάς, που τα βρήκε με τους «νταβατζήδες» και ο κ. Κώστας απόλαυσε πεντέμισι χρόνια πρωθυπουργικής εξουσίας.

ΕΠΙ ΘΗΤΕΙΑΣ του έσκασε το σκάνδαλο Siemens με τη διευκόλυνση του φίλου των Μητσοτάκηδων Χριστοφοράκου να δραπετεύσει στη Γερμανία, καθώς και το σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Παράλληλα τα δημόσια οικονομικά πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Όταν είδε τον λογαριασμό, ο Κ. Καραμανλής ακολούθησε τη συνταγή Σημίτη και παρέδωσε τη σκυτάλη στον αφελή Γιώργο Παπανδρέου.

ΜΕΤΑ, όταν ο Γιώργος δεν βρήκε τα λεφτά που έλεγε ότι υπάρχουν, η χρεοκοπία είχε συντελεστεί. Πρώτα κάλεσε το ΔΝΤ και μετά είχε την ιδέα να κάνει δημοψήφισμα. Αμέσως απολύθηκε από τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί.

ΦΤΑΝΟΥΜΕ στη θητεία του πατριδοκάπηλου Σαμαρά, ο οποίος έσκουζε ότι το πρώτο Μνημόνιο ήταν η «λάθος συνταγή». Όταν έγινε πρωθυπουργός με τη βοήθεια του καιροσκόπου Βενιζέλου, έφερε το δεύτερο Μνημόνιο, που ήταν η σωστή συνταγή. Παράλληλα ο Βενιζέλος ανέλαβε να εξαφανίσει τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και των μικρο-ομολογιούχων του Ελληνικού Δημοσίου.

ΤΟΤΕ οι Έλληνες αγανάκτησαν και βούτηξαν από τον σβέρκο τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα ποντάροντας στην τιμιότητά τους. Το τελικό αποτέλεσμα τους δικαίωσε, τουλάχιστον ως προς τον πρωταρχικό στόχο, αφού η χώρα βγήκε, έστω και με αρκετά τραύματα, από το καθεστώς της χρεοκοπίας και των μνημονιακών δεσμών, με αρκετά καλές προϋποθέσεις και ένα ασφαλές δημοσιονομικό πλεόνασμα.

ΟΙ ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΟΙ και οι εγχώριες ελίτ δεν μπορούσαν να ορίζουν τις ενέργειες της κυβέρνησης Τσίπρα. Απαράδεκτο και επικίνδυνο για τα συμφέροντά τους. Εισέβαλαν και κυριάρχησαν στα ΜΜΕ με ηγέτη τον κουμπάρο της οικογένειας, τον Β. Μαρινάκη, πούλησαν ψεύτικο πατριωτισμό για τη Συμφωνία των Πρεσπών, χρέωσαν όλες τις ευθύνες για το προσφυγικό στον Τσίπρα, μηδένισαν κάθε θετική εξέλιξη στην οικονομία, στρατολόγησαν έως και τους φανατικούς αξιωματούχους της Εκκλησίας στην επιχείρηση παλινόρθωσης της δικής τους βολικής εξουσίας. Έρευσε άφθονο μαύρο χρήμα και τελικά τα κατάφεραν.

ΦΥΣΙΚΑ τους βοήθησαν σε αυτό το έργο όλες οι πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης, ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝ.ΑΛΛ., ΚΚΕ, Ποτάμι, ΛΑΕ κ.λπ. Πρωτοφανές ιστορικό πολιτικό γεγονός!

ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ λοιπόν στις πρώτες εκατό μέρες της διακυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μιας κυβέρνησης με φυτεμένους υπουργούς από τους χορηγούς και τις εγχώριες ελίτ που εκπροσωπεί ο ΣΕΒ. Πρώτο καθήκον η καθήλωση με νόμο των μισθών στον ιδιωτικό τομέα και η ολοκληρωτική εξουδετέρωση του συνδικαλισμόυ.

ΤΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ σύστημα καθορίζεται με εντολές από τους χορηγούς. Υγεία και Παιδεία ελεύθερα πεδία στα επιχειρηματικά συμφέροντα. Τα επικουρικά καταργούνται και προσφέρονται για εκμετάλλευση στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. Πήραν θάρρος και οι μεγαλογιατροί και ζήτησαν την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας Υγείας! Αρχίζει το πλιάτσικο.

ΟΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ελεγκτικές αρχές, αρμόδιες για τη νόμιμη λειτουργία του ανταγωνισμού, αφοπλίζονται. Ο νέος ελληνικός καπιταλισμός δεν θα έχει κανόνες! Σε δημόσιους φορείς που διαχειρίζονται κρατικό χρήμα, καπάτσα δικά τους παιδιά.

ΑΛΗΘΕΙΑ, σκέφτεται κανείς, αν αυτές οι δυνάμεις κυριαρχήσουν επί μακρόν, τι θα συμβεί σε αυτή τη χώρα και ειδικά σε μισθωτούς και επαγγελματίες, όταν με τις σημερινές συνθήκες αμοιβών και ασφάλισης οι συντάξεις που θα προκύψουν θα είναι πολύ κάτω από τα όρια επιβίωσης; Υπάρχει εθνικό όραμα και σχέδιο προόδου; Υπάρχει πραγματικός πατριωτισμός; 

αυγη