Μακροβούτια προς το βυθό

Η απενοχοποίηση του φασισμού είναι έγκλημα που σηκώνει ακόμη και ειδικό δικαστήριο για τους εμπνευστές του.

του Νίκου Παπαδογιάννη

Εάν το νόημα του εορτασμού μίας εθνικής επετείου είναι η πατριωτική ανάταση και oι ενέσεις αισιοδοξίας για το μέλλον, λυπάμαι αλλά πήραμε τη ζωή μας λάθος. Κάθε φορά που στην Ελλάδα ανάβουν οι προβολείς και σημαιοστολίζονται τα μπαλκόνια, η χώρα κάνει ένα (ή πολύ περισσότερα) μακροβούτι προς τον πάτο του βαρελιού.

Οι υποσχέσεις της προηγούμενης κυβέρνησης για κατάργηση των στρατιωτικών και μαθητικών παρελάσεων ήταν ένα δειλό βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά ο δισταγμός μπροστά στην ένθεη μήνι των νοικοκυραίων και οι τρικλοποδιές του Καμένου κλείδωσαν τις εξαγγελίες στο χρονοντούλαπο.

Πέντε χρόνια αργότερα, βρισκόμαστε ξανά στο έλεος της δεξιάς. Μόνο που ετούτη η δεξιά σκαρφάλωσε στην εξουσία με τα νύχια ακονισμένα, υπενθυμίζοντας την παντοδυναμία που της χάρισε ο πάνσοφος λαός μας. Η ανερυθρίαστη απενοχοποίηση του φασισμού και η νομιμοποίηση των ακραίων κραυγών έγινε πρώτο μέλημα της νέας κυβέρνησης, πριν ακόμη πετάξει πάνω από τον αττικό ουρανό το πρώτο F16.

Τα κρούσματα είναι τόσο πολλά και ξεδιάντροπα, που αποκλείεται να πρόκειται για σύμπτωση ή για απλή αγραμματοσύνη. Κανένας ανιστόρητος δεν είναι τόσο ανιστόρητος και κανένας βιαστικός δε γράφει τα επίσημα τσιτάτα του στο πόδι.

Η Νίκη Κεραμέως, υπουργός Παιδείας αν αγαπάτε, κάθισε και φιλοτέχνησε ένα μήνυμα που απαλείφει κάθε αναφορά σε ναζισμό και φασισμό. Σύμφωνα με το διάγγελμά της, με αποδέκτες τους εκπαιδευτικούς και από σπόντα προς τους μαθητές, ο κακομοίρης ο ελληνικός λαός του ’40 πολέμησε τον λαϊκισμό, τη βία και το μίσος. Ναι, τον λαϊκισμό.

Η Δόμνα Μιχαηλίδου, η υφυπουργός Εργασίας που προκάλεσε τη θυμηδία από τις πρώτες μέρες της θητείας της με τα «μόνο για Έλληνες» επιδόματα τοκετού, μίλησε για εθελοντισμό και κοινωνική εργασία, λες και ο πόλεμος του ‘40 ήταν Ολυμπιακοί Αγώνες.

Η Σοφία Βούλτεψη, κόρη αντιστασιακού του ΕΛΑΣ, είπε ότι οι Έλληνες πολέμησαν τους Ιταλούς και τους Γερμανούς γενικώς και αορίστως, χωρίς να πολυκαταλαβαίνουν ότι πρόκειται για δυνάμεις του ναζιστικού άξονα.

Ο αγλαός Κωνσταντίνος Μπογδάνος ταξίδεψε στην Αλβανία για το μνημόσυνο ενός ανθρώπου που πυροβολήθηκε από τις αρχές της χώρας επειδή έβγαλε Καλάσνικοφ και απειλούσε με μακελειό. Ο περιφερειάρχης του Βορείου Αιγαίου κάλεσε τους ψηφοφόρους του να κραυγάσουν «Όχι στη νέα εισβολή», ενώ μαθητές της Κατερίνης έκαναν παρέλαση τραγουδώντας: «Κατσίφα ζεις, εσύ μας οδηγείς». Και πάει κλαίγοντας.

Λαοπρόβλητος ηγέτης λοιπόν ο δικτάτωρ Μεταξάς, εθνεγέρτης ο Μητσοτάκης, σύμβολο ο Κατσίφας, ανθέλλην προδότης ο Τσίπρας, βδελυρά μιάσματα οι κομμουνιστές. Και δεν χρειάστηκε καν να σκαρφαλώσουν στα χαρακώματα ο Βορίδης με τον Πλεύρη, για να σκορπίσουν το φαιό δηλητήριο με το οποίο γαλουχήθηκαν. Η ακροδεξιά του 2019 είναι μετροσέξουαλ, έχει πτυχία από το Χάρβαρντ, φοράει ταγιέρ και μπογιατίζεται με ακριβό μακιγιάζ, μήπως και ξεγελάσει τους αφελείς.

Το σχέδιο του ρεβιζιονισμού θα ήταν για γέλια και για κλάματα, αν δεν είχε ανθίσει πάνω στο σπόρο του εκλογικού αποτελέσματος. Εκλεγμένη χάρη στις ψήφους των ακροδεξιών που εγκατέλειψαν τους φονιάδες της Χρυσής Αυγής ώστε να ρίξουν την κυβέρνηση της αριστεράς, η κυβέρνηση επιδίδεται σε μία ανελέητη κονσομασιόν για να ικανοποιήσει τη νέα πελατεία της. Τώρα που συμπληρώνουμε 200 χρόνια από την επανάσταση του ’21, οι εθνικές επέτειοι είναι ο μήνας που θρέφει τους έντεκα.

Όταν έσβησαν τα φώτα της παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου, έμεινε πίσω καμένη γη και ξεπλυμένα γκρίζα ρούχα. Ποιος φασισμός; Ποιος ναζισμός; Αν πιστέψουμε τους υπουργούς που φροντίζουν για την παιδεία των παιδιών μας και για την εργασία των ανέργων μας, οι Έλληνες νεκροί του ’40 ήταν απλοί εθελοντές που ανέβηκαν στην Πίνδο για να πολεμήσουν τους λαϊκιστές και για να σκοτωθούν εθελοντικά, αντίθετα με τον ήρωα Κατσίφα που έπεσε για τα ιερά και όσια της πατρίδος.

Για να μην υστερήσει στην παρέλαση της γαλάζιας ανοησίας, η «και α και ου» Δαπ-ΝουΔουΦουΚού χρησιμοποίησε στο μήνυμά της την εμβληματική φωτογραφία με το στήσιμο της αμερικανικής σημαίας στην Ιβοζίμα, αλλάζοντας την αστερόεσσα με μία υπερήφανη γαλανόλευκη. Χωρίς «α» και χωρίς «ου». Μη παραχαράσσετε την ιστορία, σου λέει ο άλλος.

Το μεθοδικό έγκλημα του επίσημου ξεπλύματος του φασισμού από παιδιά, εγγόνια και θαυμαστές των δοσιλόγων με στόχο την αποαριστεροποίηση του εκλογικού σώματος σηκώνει ακόμα και  ειδικό δικαστήριο για τους εμπνευστές του. Όταν ξανανοίξουν σιωπηρά τα ξερονήσια με την ευλογία του Σκάι, θα είναι πολύ αργά για δάκρυα και για οργισμένες διαδηλώσεις. Στην αρχή θα φιλοξενούν τους «λάθρο», όπως απαιτεί ο μελλοντικός σύμμαχος Βελόπουλος, έπειτα ποιος ξέρει ποιους.

Όλα αυτά τα κραυγαλέα συνέβησαν, σε μία «αθώα» και εθνικής αποδοχής επέτειο, με την οποία γιορτάζουμε την είσοδό μας στον πόλεμο (ώστε να κουκουλώνουμε το ντροπιαστικό για το έθνος φινάλε του) και αποθεώνουμε ένα «όχι» που δεν είπαμε ποτέ. Κύριος οίδε, τι τέρατα έχουμε να ακούσουμε τώρα που πλησιάζει η επέτειος του Πολυτεχνείου, που έχει και αριστερό πρόσημο.

Ίσως μέχρι τότε να έχει υπουργοποιηθεί και η Σώτη Τριανταφύλλου, που πρότεινε την κατάργηση της σχετικής αργίας. Αυτή τουλάχιστον έχει διαβάσει και πέντε βιβλία, χώρια τα ουκ ολίγα που έχει συγγράψει. Αστοιχείωτη δεν πρόκειται να την πει κανείς…

koutipandoras