του Πάνου Τριγάζη
Δανείζομαι τον τίτλο του σημερινού άρθρου μου από ρήση του μεγάλου γερμανοεβραίου επιστήμονα Άλμπερτ Αϊνστάιν, από τον θάνατο του οποίου συμπληρώθηκαν 63 χρόνια την περασμένη Τετάρτη.
Θυμήθηκα τον Αϊνστάιν, ειδικά φέτος που κορυφώθηκε η κρίση στην Συρία, φέρνοντας σχεδόν αντιμέτωπες τις ΗΠΑ και Ρωσία. Ταυτόχρονα, μέσω της Ημέρας Φιλελληνισμού και Διεθνούς Αλληλεγγύης (19 Απριλίου, ημέρα θανάτου του Λόρδου Βύρωνα), θυμηθήκαμε ότι και ο κορυφαίος των φιλελλήνων υπήρξε πρωτίστως υπέρμαχος της ελευθερίας, αλλά και πολέμιος του πολέμου.
Πριν έρθει στην επαναστατημένη Ελλάδα, ο Λόρδος Βύρων είχε αναπτύξει δράσεις μέσα στην ίδια την πατρίδα του, υπέρ της κοινωνικής δικαιοσύνης και των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ειδικότερα, το 1812, με την πρώτη του ομιλία στη Βουλή των Λόρδων, αντιτάχθηκε στη θανατική ποινή, που η τότε βρετανική κυβέρνηση ήθελε να επιβάλει για τους εξεγερμένους κλωστοϋφαντουργούς του Νότιγχαμ, ενώ με την δεύτερη ομιλία του τάχθηκε υπέρ των δικαιωμάτων των Καθολικών, καταγγέλλοντας τον αποκλεισμό τους από τα περίφημα πανεπιστήμια της Οξφόρδης και του Κέμπριτζ.
Επόμενο ήταν, η στάση του αυτή να τον καταστήσει μισητό από το συντηρητικό βρετανικό κατεστημένο, με αποτέλεσμα το 1816, ο Λόρδος Βύρων να αυτοεξοριστεί στην Ευρώπη, διαμένοντας αρχικά στην Ελβετία και μετά στην Ιταλία όπου εντάχθηκε στο επαναστατικό κίνημα των Καρμπονάρων.
Από τη Γένοβα της Ιταλίας, έφυγε για την Ελλάδα, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή, 19 Απριλίου 1824. Από την Κεφαλονιά έκανε εκκλήσεις υπέρ του τερματισμού του εθνικού διχασμού των επαναστατημένων ελλήνων γράφοντας στον Μαυροκορδάτο και τον Μάρκο Μπότσαρη.
Από το Μεσολόγγι έκανε διάβημα στον τούρκο διοικητή της Πάτρας, Γιουσούφ Πασά, γράφοντας: «Θα παρακαλέσω την Υψηλότητά Σας να μεταχειριστεί με ανθρωπισμό κάθε Έλληνα που θα πέσει στα χέρια των μουσουλμάνων, αφού η φρίκη του πολέμου είναι αρκετή από μόνη της, χωρίς να προστεθεί η εν ψυχρώ σκληρότητα από τη μια ή την άλλη πλευρά...».
Υπογραμμίζω ότι στο ουμανιστικό του έργο, ο Μπάιρον δεν έκανε διακρίσεις ανάμεσα σε έλληνες και τούρκους, όπως προκύπτει από επιστολή του στον βρετανό πρόξενο της Πρέβεζας : «Όταν ήρθα στην Ελλάδα, ένας από τους κύριους στόχους μου ήταν ν’ απαλύνω κατά το δυνατόν τα δεινά ενός πολέμου τόσο ανελέητου όσο ο σημερινός. Όταν πρόκειται για τα κελεύσματα της φιλανθρωπίας, δεν γνωρίζω διαφορά ανάμεσα σε Τούρκους και Έλληνες, αρκεί αυτοί που χρειάζονται συμπαράσταση να είναι άνθρωποι». Μέσω της επιστολής αυτής ουσιαστικά έδωσε τον ορισμό της έννοιας των ανθρώπινων δικαιωμάτων, που αφορούν τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Θα μπορούσα να γράψω περισσότερα για τον Μπάιρον, τις ιδέες και τους αγώνες του. Επειδή, όμως, ο κορυφαίος των φιλελλήνων έχει ανακηρυχθεί εθνικός ήρωας των ελλήνων, παρότι ο ίδιος δεν γεννήθηκε έλληνας αλλά βρετανός, θέλω να ρωτήσω τους εμφανιζόμενους ως εθνικόφρονες στη χώρα μας, αν ασπάζονται τις πανανθρώπινες ιδέες του. Πολύ φοβούμαι ότι η απάντηση είναι αρνητική, διαβάζοντας την θέση της ΝΔ υπέρ της πρόσφατης στρατιωτικής επέμβασης στην Συρία από τις ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία. Ευτυχώς, η σημερινή κυβέρνηση της Ελλάδας αρνήθηκε την εμπλοκή της χώρας μας στην επέμβαση αυτή, ενώ το 2011, η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου είχε στηρίξει τον πόλεμο του ΝΑΤΟ στην Λιβύη και το ίδιο ήθελε να κάνει, το 2013, τασσόμενη τότε υπέρ διεθνούς στρατιωτικής επέμβασης στην Συρία, η οποία απετράπη χάρη στην καταψήφιση από την βρετανική βουλή της σχετικής πρότασης του πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον.
left
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου