Θύτες και θύματα αγκαζέ

του Τάσου Παππά

● «Νέα επίθεση του Ρουβίκωνα στη γαλλική πρεσβεία ακρι- βώς απέναντι στη Βουλή. Η χώρα διασύρεται διεθνώς από μια ανίκανη κυβέρνηση που δεν θέλει ή -ακόμη χειρότερα- δεν μπορεί να συλλάβει μια φράξια τάχα αντιεξουσιαστών. Πάλι έφυγαν σαν κύριοι» (Κυριάκος Μητσοτάκης).

● «Για ακόμη μία φορά εξέθεσαν διεθνώς τη χώρα μας. Με την ευθύνη να μην ανήκει μόνο στον ανύπαρκτο υπουργό. Γιατί είναι απόλυτα προφανές ότι οι μπαχαλάκηδες έχουν πλήρη και συνειδητή κάλυψη από τον πρωθυπουργό και την κυβέρνησή του» (Φώφη Γεννηματά).

Πού διαφέρουν οι δύο δηλώσεις; Πουθενά. Σχεδόν πουθενά για να είμαστε ακριβείς.

Ο κ. Μητσοτάκης αποκαλεί τα μέλη του Ρουβίκωνα «τάχα αντιεξουσιαστές» κι αυτή η παρατήρηση από τον αρχηγό δεξιού κόμματος έχει ενδιαφέρον και περιμένουμε να μας πει πώς κατά τη γνώμη του πρέπει να συμπεριφέρονται οι αντιεξουσιαστές και τι είδους ακτιβισμό πρέπει να κάνουν, ενώ η κ. Γεννηματά κάνει λόγο για «μπαχαλάκηδες» -δεν ανήκει σ’ αυτήν την κατηγορία ο Ρουβίκωνας, αλλά αυτό προφανώς είναι άνευ σημασίας για την επικεφαλής του Κινήματος Αλλαγής.

Κατά τα άλλα υπάρχει πλήρης ταύτιση. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. ισχυρίζεται πώς η κυβέρνηση ούτε μπορεί ούτε θέλει να αντιμετωπίσει το φαινόμενο. Το «δεν μπορεί» είναι θεμιτή κριτική, το «δεν θέλει» είναι σοβαρή κατηγορία και οφείλει να την αποδείξει. Δεν πετάς μια τόσο ηχηρή καταγγελία έτσι χωρίς στοιχεία. Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι σίγουρη ότι ο Τσίπρας προσφέρει συνειδητά πολιτική κάλυψη. Κι αυτή δεν κομίζει κάτι για να μας φωτίσει.

Σε ένα κράτος δικαίου αυτός που κατηγορεί είναι υποχρεωμένος να τεκμηριώσει τις καταγγελίες του, διαφορετικά είναι εκτεθειμένος στην υποψία ότι απλώς συκοφαντεί εκ του ασφαλούς και άνευ κόστους. Αραγε στην περίπτωση που τους καλέσει ένας εισαγγελέας να αποδείξουν το ποινικό αδίκημα που πιστεύουν ότι διαπράττει ο πρωθυπουργός (περί αυτού πρόκειται), τι θα του πουν;

Η Νέα Δημοκρατία πάντως είναι συνεπής. Αυτά υποστήριζε χτες, αυτά θα υποστηρίζει και αύριο. Το κόμμα όμως της κ. Γεννηματά έχει κοντή μνήμη.

Η Νέα Δημοκρατία και τα φιλικά της μέσα ενημέρωσης διέδιδαν πως το ΠΑΣΟΚ είχε διαύλους επικοινωνίας με ένοπλες οργανώσεις.

Στην αρχή έλεγαν ότι τις ανέχεται, στη συνέχεια ότι τις υποθάλπει και στο τέλος ότι τις καθοδηγεί. Ακόμη και μετά την εξάρθρωσή τους (από κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ) εξέφρασαν αμφιβολίες για το αν έχουν συλληφθεί όλα τα μέλη τους.

Μάλιστα κάποιοι παράγοντες της παράταξης διακινούσαν την άποψη ότι σκοπίμως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν έφτασε μέχρι το τέλος για να μην αποκαλυφθούν οι αμαρτωλές σχέσεις στελεχών του με τις οργανώσεις.

Στο στόχαστρο ήταν και ο ιδρυτής του κόμματος Ανδρέας Παπανδρέου. Οποιος ανατρέξει στα πρωτοσέλιδα της εποχής θα το διαπιστώσει.

Η Ν.Δ. δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη για τον κανιβαλισμό, το ΠΑΣΟΚ ουδέποτε απαίτησε μια συγγνώμη για τις ανάρμοστες επιθέσεις που είχε δεχτεί. Νερό κι αλάτι.

Τα μίση υποχώρησαν, τα δύο κόμματα συνεργάστηκαν αρμονικά για να σώσουν τη χώρα και τώρα ενώνουν τις δυνάμεις τους προ του κοινού εχθρού.

Θύματα και θύτες του χτες αγκαζέ εναντίον του σημερινού επικίνδυνου αντιπάλου. Και την ίδια στιγμή ξορκίζουν το φάντασμα του διχασμού.

EFSYN