Τι πας και θυμάσαι τώρα!

του Τάσου Παππά

Το άρθρο του Αντ. Σαμαρά στην «Καθημερινή» προκάλεσε προβλήματα και στη Νέα Δημοκρατία και στο Κίνημα Αλλαγής. Στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξέφρασαν τη δυσφορία τους για την πρόταση του πρώην πρωθυπουργού να ξεκινήσει διάλογος ανάμεσα στη Δεξιά και το ΚΙΝ.ΑΛΛ. προκειμένου να επαναληφθεί το μοντέλο συγκυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ.

Μοντέλο που, κατά τη γνώμη του κ. Σαμαρά, έσωσε την Ελλάδα από την καταστροφή (σ.σ.: πρόκειται για τα δύο κόμματα που την οδήγησαν στη χρεοκοπία) και αν δεν σταματούσε βιαίως η πορεία του (σ.σ.: με εκλογές έγινε αυτό, για να μην ξεχνιόμαστε), σήμερα η χώρα θα είχε μπει στη λεωφόρο της ανάπτυξης (σ.σ.: προφανώς είναι άνευ σημασίας το γεγονός ότι το διαβατήριο για την είσοδο στην επικράτεια της ευημερίας, δηλαδή το μέιλ Χαρδούβελη, επεστράφη από τους δανειστές ως απαράδεκτο).

Πολλοί διέκριναν κάτω από τις γραμμές του άρθρου την πρόθεση του συντάκτη του να ορίσει το πλαίσιο εντός του οποίου οφείλει να κινηθεί ο αρχηγός της Ν.Δ., διαφορετικά θα βρεθεί προ δυσάρεστων εκπλήξεων.

Αυτό όμως που εντόπισαν διάφοροι, δυσκολεύεται να το βρει ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ. Αδωνις Γεωργιάδης. Μας είπε ότι το διάβασε με τη δέουσα προσοχή τουλάχιστον τρεις φορές και δεν ανακάλυψε καμία αιχμή Σαμαρά στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ετσι συμβαίνει συνήθως. Για το ίδιο θέμα υπάρχουν πολλές εκτιμήσεις. Ο,τι θέλει βλέπει ο καθένας, ασχέτως αν μερικά πράγματα φωνάζουν και σε ξεκουφαίνουν.

Σύμφωνα με τον κ. Γεωργιάδη, ο επικεφαλής της Ν.Δ. δεν έχει κανένα λόγο να είναι ενοχλημένος με την πρόταση Σαμαρά γιατί, κατά τη γνώμη του, είναι ηλίου φαεινότερο πως μεταξύ Ν.Δ. και ΚΙΝ.ΑΛΛ. υπάρχει σύμπτωση απόψεων σε πολλά ζητήματα.

Ποια είναι αυτά; Τα αναφέρει στη συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Στα μείζονα, δηλαδή στην κατεύθυνση που πρέπει να έχει η χώρα, στη μορφή που πρέπει να έχει η χώρα, στον σεβασμό της διακρίσεως των εξουσιών, στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε αυτά υπάρχει ταύτιση απόψεων». Μάλιστα.

Δεν ξέρω πώς εισπράττουν τις δηλώσεις Σαμαρά-Γεωργιάδη στο Κίνημα Αλλαγής, αλλά αν ο νεοφιλελευθερισμός και η σοσιαλδημοκρατία έχουν την ίδια αντίληψη για την κατεύθυνση που πρέπει να πάρει η χώρα και για τη μορφή που πρέπει να έχει, τότε δεν υπάρχει λόγος να μην είναι μαζί στην κυβέρνηση, γιατί όχι και στο ίδιο κόμμα. Τις απόψεις Σαμαρά αποδόμησαν ορισμένα στελέχη του ΚΙΝ.ΑΛΛ. Κάποια με ευγενικό τρόπο, κάποια με ειρωνική διάθεση.

Ωστόσο ο κ. Σαμαράς έρχεται δεύτερος. Ο πρώτος που άνοιξε τη συζήτηση ήταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Αυτός έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα με αφορμή την αναθεώρηση του Συντάγματος, ακολούθησε ο Αδ. Γεωργιάδης και με τον Αντ. Σαμαρά τρίτωσε το… κακό. Εκδηλώνουν με κάθε αφορμή τη νοσταλγία τους για την κυβέρνηση 2012-2014 και δεν κρύβουν την επιθυμία τους να επιστρέψουν ώστε να πάρουν τη ρεβάνς από τον ολετήρα Τσίπρα.

Από το κάδρο δεν θα μπορούσε να λείπει ο Αν. Λοβέρδος. Σε συνέντευξή του στο «Θέμα fm» ήταν ανατριχιαστικά σαφής: «Με τον Σαμαρά έχουμε μνήμες μιας πολύ καλής κυβέρνησης, που αν δεν την είχαν ρίξει, η χώρα θα είχε μπει σε πάρα πολύ γοργούς ρυθμούς ανάπτυξης. Ηταν ένας πολύ καλός πρωθυπουργός. Εχει το απόλυτο δικαίωμα να θυμάται».

Εχουν όμως κι άλλοι το απόλυτο δικαίωμα να θυμούνται. Να θυμούνται ότι η κυβέρνηση που κάποιοι την έριξαν (αν αναφέρονται στους πολίτες που καταψήφισαν τρεις φορές τα κόμματα που τη συγκροτούσαν έχουν δίκιο, αλλά έτσι γίνεται στις αστικές δημοκρατίες), είχε ανεβεί στην εξουσία ύστερα από κοινοβουλευτικό πραξικόπημα το οποίο ανέτρεψε την κυβέρνηση Παπανδρέου στην οποία συμμετείχαν και ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Λοβέρδος.

Τα έχει πει ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου. Τώρα, πώς γίνεται να βρίσκεται στο ίδιο Κίνημα με δύο απ’ αυτούς που ευθύνονται, κατά την καταγγελία του, για την πτώση του είναι ένα καλό ερώτημα στο οποίο αυτός πρέπει να απαντήσει.

Εχουμε το απόλυτο δικαίωμα να θυμόμαστε επίσης τι ακριβώς έλεγε ο Αντ. Σαμαράς το 2012, αρχηγός τότε της Ν.Δ., για το ΠΑΣΟΚ, λίγο πριν από τον σχηματισμό της συμμαχικής κυβέρνησης. Απέκλειε για τέσσερις λόγους την περίπτωση συνεργασίας: για να μη δοθεί συγχωροχάρτι στο κόμμα που κατέστρεψε τη χώρα (στο ΠΑΣΟΚ αναφερόταν), για να μη γλιτώσουν την τιμωρία αυτοί που ευθύνονταν για την καταστροφή (τους πασόκους εννοούσε), να μη γίνει το χατίρι σε όσους θέλουν να μην αλλάξει τίποτε (τη διαπλοκή και τις συντεχνίες ονομάτιζε, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ στην ευρύτερη έννοια) και για να μην υπάρχει μια κυβέρνηση αδύναμη που θα λέει ναι σε όλα (για τους δανειστές ήταν η μπηχτή).

Στην ίδια ομιλία ο κ. Σαμαράς διαβεβαίωνε το ακροατήριό του ότι δεν θα μείνει τίποτε στο σκοτάδι (σ.σ.: από το άπλετο φως που έπεσε, ακόμη τσούζουν τα ματάκια μας). Θυμόμαστε λοιπόν όσα θέλει να ξεχάσει ο κ. Σαμαράς και αυτοί που τον υποστηρίζουν στη Ν.Δ. και στο Κίνημα Αλλαγής.

efsyn